‘ก๊อก..ก๊อก..ก๊อก..’ เสียงนั้นดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้มั่นใจเลยว่าดังมาจากในโลงแน่ๆ ละ ผมกับเพื่อน

เลยขอตัวลงไปรอข้างล่าง ไปรอหลวงตาขึ้นมาพร้อมกัน.. พอลงไปข้างล่าง ก็ไปเจอคุณตาคนหนึ่ง

ผอมๆ นั่งอยู่บนแคร่ข้างๆ ห้องน้ำ เพื่อนผมเลยถามคุณตาแกว่า ‘โยม หลวงตาที่มาเข้าห้องน้ำไปไหน

แล้ว? อาตมาลงมาตามท่าน..’ คุณตาแกก็ยกมือไหว้ แล้วบอกว่า ‘อ๋อ..หลวงตาท่านเดินออกไปหน้า

บ้าน ไปสูบยาเส้นน่ะครับ’ แล้วแกพูดต่อว่า ‘ผมก็อยู่บ้านนี้แหละ แต่ไม่ได้นอนในห้องมาหลายวันแล้ว

ลูกหลานเขาเปลี่ยนที่นอนให้ใหม่ นอนไม่ค่อยสบายเลย..’ ผมก็เลยถาม ‘อ้าว ทำไมลูกหลานทำ

แบบนั้นล่ะโยม?’ คุณตาบอก ‘ไม่เป็นไรท่าน ผมแก่แล้วนอนที่แค่นั้นก็ได้..’ แล้วแกก็เดินไปหลังบ้าน

ประจวบกับหลวงตาเดินกลับมาพอดี ก็ขึ้นบ้านกันไปสวดมนต์ ตามด้วยฉันอาหารจนเสร็จ ก็ให้พรต่อ

พอเสร็จพิธี ระหว่างที่กำลังเก็บของใส่ย่ามกันอยู่ ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินถือรูปมา และบอกกับเจ้าของ

บ้านว่า ‘หนูเอารูปคุณตาไปใส่กรอบมาใหม่แล้วนะ ทีหลังอย่าให้แมวมันเข้ามาเล่นในบ้านอีกล่ะ เดี๋ยว

จะชนรูปหล่นแตกอีก..’ พูดจบเธอก็เอารูปไปวางหน้าโลงศพ ผมกับเพื่อนที่เก็บของกันอยู่ใกล้ๆ ถึง

กับตาลปัตรหลุดมือเลยครับ เพราะรูปที่เห็นคือรูปคุณตาที่พวกผมเพิ่งได้คุยกับแกข้างล่างนั่น! เห็น

แบบนั้น ตอนเดินลงจากบ้านนี่ขาสั่นแทบล้มเลยล่ะครับ.. พอตอนรถกำลังจะออกจากบ้าน มองกลับ

ไปผ่านหน้าต่าง เห็นคุณตาแกนั่งยิ้มอยู่บนโลงศพของแกอีกต่างหาก! ส่วนเสียงเคาะที่ได้ยินตอน

แรกนั้น น่าจะเป็นเพราะแกอึดอัดที่นอนในโลงนั่นล่ะมั้งครับ..