คุณต้าเหว่ยเล่าว่า.. เมื่อไม่นานมานี้ ช่วงก่อนวันสงกรานต์ ผมต้องเดินทางไปต่างจังหวัด เพื่อจะกลับ
บ้านเกิดที่จังหวัดร้อยเอ็ด ผมขับรถไปคนเดียวครับ ทีนี้พอเข้าสู่โคราช มันจะมีเส้นทางหนึ่งที่เป็นทาง
ตรงยาวๆ ไม่มีบ้านคน ไม่มีไฟถนน มีแต่ศาลาท่ารถเก่าๆ มืดๆ ตลอดทาง จู่ๆ ผมก็ดันนึกถึงเรื่องที่พี่
คนหนึ่งที่รู้จักกันเคยเล่าให้ฟัง ว่าเคยมีหญิงสาววัยรุ่นท้องอ่อนเพิ่งเลิกกับแฟน และโดนแฟนไล่ออก
จากบ้าน เธอจึงมารอรถอยู่ที่ศาลาท่ารถ แต่โบกรถคันไหนก็ไม่มีใครจอดรับ.. จนพลบค่ำ มีรถโดยสาร
ประจำทางคันหนึ่งกำลังจะผ่านมา เธอก็ออกมาโบกรถ แล้วล้ำเส้นขอบทางออกมามากเกินไป รถ
โดยสารก็คงไม่ทันเห็นเลยชนเธอเข้า แล้วลากไปไกลกว่า 7 ศาลา รอยเลือดนี่ยาวไปตลอดทาง เช้า
มาถึงมีคนมาพบศพ และหลังจากนั้น เรื่องราวความเฮี้ยนของเธอก็ได้เริ่มต้นขึ้นครับ
คือช่วงระหว่างศาลาที่ 1 ถึง 7 ชาวบ้านมักจะเห็นเธอมายืนโบกรถตลอดทุกศาลา ยิ่งถ้าหากเป็นรถ
โดยสารแล้วล่ะก็ เธอจะวิ่งตามตั้งแต่ศาลาที่ 1 ยัน 7 เลย หรือบ้างก็รถดับเองที่ศาลาที่ 1 แล้วได้ยิน
เสียงเหมือนคนขึ้นรถ พอออกรถวิ่งต่อ ก็ไปดับอีกตรงศาลาที่ 7 แล้วพอรถออกไปใหม่
คนขับจะเห็นเธอยืนอยู่ท้ายรถตรงศาลานั้น..
ย้อนกลับมาที่ผม ผมนึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมาก็ขนลุกสิครับ เพราะเส้นทางที่ผมกำลังจะขับผ่านไปนี่คือเส้น
ทางเดียวกันเลย ตอนนั้นเป็นช่วงหัวค่ำแล้วด้วย ขับไปถึงศาลาแรกก็เกือบๆ 2 ทุ่มแล้วครับ ด้วยความ
ที่ระแวง สายตาผมก็ดันเหลือบไปเห็นพอดี มีผู้หญิงยืนอยู่ที่ศาลา! ในหัวผมคิดเลยว่า ‘เรื่องเล่านี้เป็น
เรื่องจริงว่ะ!’ ผมรีบเหยียบเลยครับ ผ่านศาลาที่ 2 ก็ยังเจอ จนศาลาที่ 4 ก็ยังเจอ เจอมาตลอดทุก
ศาลาครับ แล้วระยะทางต่อศาลานึงก็ไม่ใช่ใกล้ๆ ด้วยสิ ผมว่าผมเจอดีเข้าแล้วแน่ๆ จนมาถึงศาลาที่ 5
นี่หนักเลยครับ พอผ่านศาลานี้เธอวิ่งตามรถผมมาเลย! มองจากกระจกเห็นสายตาจ้องเขม็งมาก ผม
เหยียบที่ 120 - 140 ได้ครับ ขับเร็วกว่านี้กลัวอันตราย ช้ากว่านี้ก็กลัวตามทัน จนผมขับมาถึงศาลาที่ 7
ตามเรื่องที่ได้ฟังมาก็นึกว่าคงรอดแล้ว.. สักพักนึง รถมันเหมือนยุบลงไป ผมนี่ใจเต้นรัวเลยครับ! พอ
ผมมองผ่านกระจกมองหลังเท่านั้นล่ะ แม่คุณเอ้ย ชัดเลย.. เธอมานั่งอยู่ในรถผมแล้ว!!!
และภาพของเธอนั้นผมยังจำได้ติดตา
