เรื่องนี้เกิดมานานแล้วครับ สมัยเรียนมัธยมปลาย วันนั้นเป็นวันปัจฉิมนิเทศน์ครั้งสุดท้าย เลิกงาน
ปัจฉิมราวเที่ยงคืน พวกผมก็ไปกินเหล้ากันต่อที่บ้านเพื่อนแถวพระราม 6 โดยนั่งรถสามล้อไป ช่วงที่
ผ่านโค้งพระราม 6 ผมมองไปแต่ไกล เห็นผู้ชายใส่เสื้อสีฟ้านอนคว่ำหน้าอยู่ที่พื้นถนน แต่พอเข้าไป
ใกล้ เขาก็หายไปดื้อๆ เลย ผมตกใจมากเลยบอกกับเพื่อนๆ ว่า ‘เมื่อกี้กูเห็นคนนอนตายว่ะ!’ เพื่อนๆ
ผมบอก ‘บ้าเหรอมึง ไม่เห็นมีอะไรเลย’ ผมก็ย้ำ ‘มีดิ มีจริงๆ’ อธิบายลักษณะให้เพื่อนๆ
ฟัง เพื่อนๆ มันก็ขำ ไม่มีใครเชื่อผม..
ผ่านไป 2 วัน ผมก็เริ่มมีอาการแปลกๆ คือตื่นมาแล้วปวดส้นเท้ามากๆ ลามมาถึงข้อเท้าโดยที่ไม่
ทราบสาเหตุ เป็นอยู่หลายวัน จนต้องไปหาหมอ และทำการเอกซเรย์ แต่ปรากฏว่าไม่มีอะไรผิด
ปกติเลย หมอเขาก็ลงความเห็นว่ากล้ามเนื้อผมอักเสบ ก็ให้ยามากิน แต่ก็ไม่หายครับ จะปวดมากๆ
ตอนช่วงเช้า ต้องนั่งนวดกันเป็นชั่วโมงกว่าจะเดินได้.. จนผ่านไปเป็นครึ่งปี อาการก็ไม่ดีขึ้น ตอนนั้น
ผมเอ็นท์ไม่ติดก็เลยลงเรียนรามฯ ครับ และจะรอเอ็นท์ใหม่ ด้วยความที่ขาผมเป็นแบบนี้ มันมีปัญหา
มากกับการใช้ชีวิต ช่วงนั้นเวลาตื่นตอนเช้าผมนั่งร้องไห้เลย คิดในใจว่าแค่อายุ 18 ต้องมาปวดขา
เดินไม่ได้เป็นครึ่งปีเลยเหรอ? จะไปเรียนไปติวอะไรก็ไม่ได้ ครอบครัวก็เครียดไปด้วย
จนพ่อผมเลยพาผมไปหาพระที่วัดวัดหนึ่งแถวพระราม 6 นั่นแหละ ตอนที่ไปถึงวัด ผมเห็นผู้หญิงคน
หนึ่ง มีผู้ชาย 5 คนช่วยกันจับตัวไว้ ผู้หญิงร้องตะโกนว่า ‘มึงจะทำอะไรกู ปล่อยกู!’ พระท่านก็เอา
น้ำมนต์สาดพร้อมกับพูดว่า ‘มึงจะออกไม่ออก?’ ตัวผู้หญิงก็ร้องออกมาเป็นเสียงผู้ชายว่า
‘โอยยยยย’ แล้วนั่งลงไปกับพื้น คือเหมือนในหนังเลยครับ ตอนนั้นผมยังเด็ก เลยไม่ค่อยจะเชื่อสัก
เท่าไร แถมยังมองว่าเขาแสดงกันอีกต่างหาก.. พอถึงคิวผม พระท่านก็มองๆ บอกว่า ‘มีของสกปรก
ในตัวนะ เอาน้ำมนต์ไปอาบ..’ แค่นั้นเองครับ หลังจากผมได้น้ำมนต์ไป ผมก็ดีขึ้นนะ
แต่ดีแค่วันสองวันเอง เลยคิดว่าต้องทำอะไรเพิ่มเติมแล้ว
เพื่อนพ่อเลยแนะนำพราหมณ์ท่านหนึ่งที่รังสิต ผมจำไม่ได้แล้วว่าท่านชื่ออะไร ตอนที่ไปหาท่าน
ท่านก็มองๆ ผม แล้วบอกว่า ‘เราน่ะ ไปทักของสกปรกมาสินะ แต่ตอนนี้มันถูกสะกดอยู่ วันดีคืนดี
เดี๋ยวมันก็จะออกมาอีก..’ ท่านเลยให้เข้าในวงสายสิญจน์ โดยมีคนอื่นอีก 2 คน รวมผมเป็น 3 คน
แล้วท่านก็สวดๆๆ อะไรก็ไม่รู้.. หลังจากสวดเสร็จ ท่านก็เรียกพี่คนแรกไปนั่งข้างหน้าท่าน ห่างกันไม่
ถึงเมตร แล้วท่านก็เอาเทียนหักมาลนไฟ จากนั้นก็ปั้นเป็นลูกกลมๆ แล้วก็ให้พี่คนแรกเขาเอาเข้า
ปากเคี้ยว ในขณะที่เคี้ยวท่านก็สวดๆ แล้วเอาด้ามมีดจิ้มไปที่ท้อง พอสักพักหนึ่ง พี่คนแรกเขาก็อ้วก
คายของออกมาเป็นเส้นผมก้อนเบ้อเริ่ม กลิ่นนี่เหม็นเน่ามากๆ ผมเห็นนี่ตกใจเลย พอถึงคนที่ 2 ท่าน
ก็ทำแบบเดิม หักเทียนลนไฟ ปั้นๆ ผมก็พยายามมองนะว่าท่านแอบเปลี่ยนลูกไหม? หรือว่ายัดอะไร
ลงไปหรือเปล่า? ปรากฏว่าผมมองไม่ทันครับ คนที่สองก็เข้าปาก แล้วก็อ้วกออกมาเป็นเส้นด้าย
ก้อนใหญ่ ใหญ่กว่าลูกกลอนที่ท่านปั้นเสียอีก
พอถึงคิวผม ผมจ้องแบบไม่กระพริบตาเลย เพราะกลัวโดนตบตายัดของ แต่ด้วยระยะห่างเพียงแค่ 1
เมตร ย่อมมองไม่พลาดแน่ๆ ปรากฏว่าไม่ได้ยัดอะไรมาแน่นอนครับ แล้วตอนที่ท่านเอาด้ามมีดจิ้มที่
ท้องผม ผมมีความรู้สึกอยากสำรอกออกมาถึงคอเลยครับ จากนั้นผมก็อ้วกออกมาเป็นผ้าสีแดง
กว้าง 1 นิ้ว ยาวพอควรเลยล่ะครับ ยังงงจนถึงทุกวันนี้ว่ามันออกมาจากเทียนลูกกลมๆ ได้ยังไง?
..หลังจากวันนั้น ผมก็ยังเปลี่ยนหมอแผนปัจจุบันรักษาไปด้วยนะครับ เพราะว่าต้องเร่งเวลาแล้ว ไม่
อย่างนั้นผมไม่มีเวลาไปติวสอบแน่ๆ และแล้วอาการของผมก็ค่อยๆ ดีขึ้นๆ
จนหายเป็นปกติภายในเวลาแค่ 2 สัปดาห์เท่านั้น..
สรุปแล้ว ที่ผมหายดีอาจจะเพราะหมอเก่ารักษาไม่ถูกทาง หรือว่าผมโดนของเข้าจริงๆ ก็เป็นได้นะ
ครับ ทุกวันนี้ผมยัง 50:50 อยู่ครับ แต่คือผมหายดีแล้วแค่นั้นก็พอครับ แต่ทางที่ดี ถ้าเราเห็นอะไร
แปลกๆ ตอนกลางคืน ก็ขอให้เงียบๆ ไว้ก่อนก็ดีครับ อาจจะเป็นลมเพลมพัด
หรือว่าพวกคนเล่นของเขาปล่อยของลองวิชาก็เป็นไปได้..
