คุณพาสเล่าว่า.. เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เจอมากับตัวเองเลยครับ ต้องบอกก่อนว่าผมทำงานช่วงกลางคืน
ที่ร้านคอมพิวเตอร์แห่งหนึ่งย่านสุขุมวิท ผมจะเลิกงานกลับบ้านประมาณตี 4-5 ขากลับผมมักจะเจอ
กับคุณยายคนหนึ่งที่ซอยบ้านผมทุกวัน ผมไม่เคยรู้จักชื่อแกเลย แต่ยายแกเป็นคนนิสัยดีครับ รัก
สุนัขรักแมวมาก อาจเป็นเพราะแกไม่มีลูกมีหลานก็เป็นได้ ผมจะเห็นแกเอาข้าวมาให้สุนัขกับแมว
ตลอด (บ้านผมอยู่หลังวัด สุนัขกับแมวจรจัดจะเยอะ)
มีวันหนึ่ง ผมก็ไปทำงานตามปกติ ขากลับผมก็เจอคุณยายอีก คราวนี้ไม่เหมือนทุกครั้งครับ แกเรียก
ให้ผมช่วย เพราะแกจะเป็นลม ผมก็เข้าไปช่วยพยุงยายมานั่ง ช่วยพัดให้แกจนอาการดีขึ้น ยายแก
พูดกับผมว่า ‘ถ้ายายมีลูกแบบหนูนี่ก็คงจะดีเนอะ..’ ผมก็ยิ้มรับ แต่กลับรู้สึกขนลุกอย่างบอกไม่ถูก..
วันถัดมาเป็นวันเกิดแฟนผมพอดี ผมเลยกลับช้าหน่อย เพราะจะได้ไปทำบุญที่วัดกับแฟนผมก่อน
ตอนนั้นเป็นเวลา 7 โมงเช้าครับ ผมกับแฟนเดินเข้าบริเวณด้านหลังวัด มันจะผ่านโต๊ะม้าหิน ผมเห็น
คุณตาคนหนึ่งแกนั่งอยู่และยิ้มให้ผม ผมก็ยิ้มตอบไปไม่ได้คิดอะไร พอทำบุญกับแฟนเสร็จ ขณะ
เดินกลับผมก็ไปสะดุดกับรูปรูปหนึ่งที่โกศทางด้านหลังผม มันเหมือนมีอะไรบางอย่างทำให้ผมต้อง
หันไปดู เท่านั้นล่ะครับ ผมนี่หน้าชาเลย.. ผมบอกแฟนว่าเดี๋ยวขอไปสูบบุหรี่แป๊บ แล้วรีบเดินปรี่
เข้าไปที่รูปนั้นทันที ชัดเลยครับ.. มันคือรูปของคุณตาที่ยิ้มให้ผมเมื่อสักครู่ติดอยู่บนโกศ!! ผมนี่
ขนลุกวาบเลย แต่ที่ช็อคกว่านั้นคือ ข้างๆ รูปของคุณตาคือรูปของคุณยายที่หัวซอยที่ผมเจอบ่อยๆ
ผมทรุดอยู่ตรงนั้น ร้องไห้ออกมาแบบไม่อายเลย
เท่าที่ผมจำได้คือคุณตากับคุณยายแกเป็นผัวเมียกัน คุณตาแกเสียไป 5 ปีแล้ว ส่วนคุณยายเสียไป
แค่ปีกว่าๆ แล้วไอ้ที่ผมเจออยู่ทุกวันล่ะ ..คืออะไร? เหตุการณ์นี้ผ่านไปแล้วหลายปีครับ ตัวผมก็ยัง
ทำงานที่เดิม แต่จะกลับช่วง 7 โมงเช้าแทน..
