เรื่องนี้เป็นเรื่องของ ขิม นักเรียนหญิงชั้น ม.6 ที่ต้องเดินทางไปเข้าค่ายของชมรม ที่จังหวัดเพชรบุรี
เรื่องที่ขิมกำลังจะเล่าต่อไปนี้ เป็นอะไรที่ติดตาขิมมาจนถึงทุกวันนี้เลยทีเดียว..
เราเดินทางกันไปกับสมาชิกชมรม ทั้งรุ่นเรา และรุ่นน้องประมาณ 40 กว่าคน ไปกันด้วยรถทัวร์คัน
เดียว โดยที่ระหว่างทาง เรากับเพื่อนก็จับกลุ่มคุยเรื่องผีกันในรถกับ ต่าย เพื่อนสนิท และรุ่นน้องอีก
3 คน เล่าไปก็ทั้งกลัว ทั้งขำกัน และตอนนั้นไม่รู้เราคิดยังไง ด้วยความที่สมัยนั้นยังเด็ก เลยอยากรู้
อยากลอง.. เราชวนเพื่อนกลุ่มที่เล่าเรื่องผีว่า คืนนี้เรามาลองเล่นผีถ้วยแก้วกันมั้ย?
คืนนั้น.. เราก็ได้มาพักอยู่ที่โรงแรมแห่งหนึ่ง เป็นตึกเก่าหน่อย แต่ค่อนข้างสูงใหญ่ หลังจากกิจกรรม
ของชมรมจบ รุ่นน้อง 3 คนก็มารวมตัวกันที่ห้องของเรากับต่าย เพื่อจะเล่นผีถ้วยแก้วกัน ตอนนั้นก็
ทำกันง่ายๆ โดยเอาแก้วน้ำของโรงแรม และก็กระดาษเขียนจดหมายมาต่อๆ กันเขียนเป็นตารางขึ้น
มา และก็จุดธูป 1 ดอก ที่แอบเอามาจากล็อบบี้โรงแรม ที่เค้าคงไว้ใช้สำหรับศาลพระภูมิ.. เราก็จำ
มาจากที่เคยอ่าน คือให้นั่งล้อมเป็นวงกลม จับมือกัน แล้วพูดว่า ขอเชิญวิญญาณเร่ร่อนที่
อยู่บริเวณนี้ จงเข้ามาในแก้วด้วยเถิด..
เรา ต่าย และรุ่นน้องอีก 3 คนก็เอานิ้วแตะแก้วกัน ตอนนั้นทุกคนก็ดูกลัวกันมาก เราก็เริ่มถามว่า
วิญญาณที่มา เป็นชาย หรือ หญิง?.. แต่ตอนนั้นก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เราเลยอยากแกล้งเพื่อน เรา
ค่อยๆ ดันแก้วไปที่ตัว “ญ” ทุกคนร้องตกใจมาก ถามว่าใครดันรึเปล่า ก็ไม่มีใครตอบ.. จากนั้นต่ายก็
ถามต่อว่า เป็นอะไรตาย? ก็ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีก เราก็เลยดันแก้วอีกครั้งไปทีละคำว่า
“ก ร ะ โ ด ด ตึ ก” ถึงตอนนั้น ต่ายกับรุ่นน้องก็เอามือออกจากแก้วด้วยความกลัว สุดท้ายพวกเราก็
พับกระดานเลิกเล่นไป โดยที่เราก็ไม่บอกว่าเราเป็นคนแกล้ง.. จากนั้นรุ่นน้องทั้ง 3 คนก็แยกกันกลับ
ห้องตัวเอง ส่วนต่ายก็ขอตัวนอนก่อน เราก็ปิดไฟห้องให้ และเราเข้าไปอาบน้ำ..
พอเราอาบน้ำเสร็จ ก็จะมานั่งทาครีมที่โต๊ะเครื่องแป้ง ห้องก็ค่อนข้างมืด พอเราเปิดไฟที่โต๊ะเครื่อง
แป้ง สิ่งที่เราเห็นในกระจกกลับไม่ใช่ตัวเรา แต่กลับเป็นผู้หญิงที่คอหักพับมาที่ไหล่ และใบหน้ามี
แต่เลือด.. เราร้องกรี๊ดลั่น จนต่ายตื่นขึ้นมาถามว่าเป็นอะไร..
รุ่งเช้ามาเราก็มาเล่าให้ทางโรงแรมฟัง และก็ได้ทราบว่า เคยมีแขกผู้หญิงคนหนึ่งกระโดดตึกลงมา
ตาย แต่เหตุการณ์เกิดขึ้นเมื่อเกือบ 10 ปีมาแล้ว.. ฟังอย่างนั้น เราก็คิดในใจว่า ที่เราเห็นเค้าอาจจะ
เป็นเพราะ เราไปเรียกเค้ามาเอง.. จากนั้นมา เราก็ไม่เคยคิดจะเล่นผีถ้วยแก้วอีกเลย..
