คุณอุ้มเล่าว่า.. เมื่อเดือนเมษายนปีก่อนนี้ ตาเราป่วยเป็นมะเร็งอาการค่อนข้างหนัก เลยต้องไปเข้า
รับการรักษาที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง ในอำเภอเต่างอย จังหวัดสกลนคร แล้วช่วงนั้นเราปิดเทอม
พอดี แม่เลยให้เราไปอยู่ดูแลตาที่โรงพยาบาลด้วยกันค่ะ โดยจะมีแม่กับพี่สาวเราอยู่ด้วย ห้องผู้ป่วย
เป็นห้องรวม เวลานอนก็จะต้องปูเสื่อนอนใต้เตียงตา นอนเบียดกัน 3 คน ทุกอย่างดูปกติเรียบร้อยดี
เราอยู่เฝ้าตากันอย่างนั้นเกือบๆ เดือนเลยค่ะ
แล้ว 1 คืนก่อนที่ตาจะได้ออกจากโรงพยาบาล คืนนั้นเราก็ดันปวดท้องเข้าห้องน้ำตอนตี 4 เราก็ไม่
อยากรบกวนแม่กับพี่สาวที่กำลังหลับอยู่ เลยหยิบมือถือแล้วเดินไปเปิดประตู พอเปิดประตูออกไปก็
จะเป็นทางเดินยาวๆ มีที่นั่งฝั่งขวา ส่วนฝั่งซ้ายจะเป็นห้องน้ำรวม เข้าไปในห้องน้ำ ในสุดจะเป็นห้อง
อาบน้ำ ตามด้วยห้องน้ำ 2 ห้อง แล้วก็ห้องน้ำคนพิการอีก 1 ห้อง ตรงข้ามก็จะเป็นอ่างล้างหน้า.. เรา
เข้าห้องน้ำห้องในที่ติดกับห้องอาบน้ำ ก็ทำธุระส่วนตัวไป เล่นเกมมือถือไปด้วย แต่ไม่ได้เปิดเสียง
นะคะ สักพัก.. เราได้ยินเสียงคนเดินอยู่ตรงบริเวณอ่างล้างหน้า ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไร เล่นเกมต่อ
แล้วทีนี้เราก็ได้ยินเสียงประตูห้องอาบน้ำข้างๆ เราเปิด ตอนนั้นเราก็ยังคิดในใจ ‘อาบน้ำอะไรกันตอน
ตี 4?’ ระหว่างเราเล่นเกมไป ก็ได้ยินเสียงเค้าเปิดก๊อกน้ำ เอาขันรองน้ำ แล้วตามด้วยเสียง ‘ซ่าา’
เป็นแบบนั้นอยู่หลายครั้ง จนเราทำธุระเสร็จจะออกไปล้างมือ ตอนที่กำลังดันกลอนประตูอยู่ ห้องน้ำ
ข้างๆ ยังอาบอยู่เลย แต่พอเราเปิดประตูออกไปเท่านั้นแหละ เสียงก็เงียบไปเลย แบบเงียบกริบ..
เรามายืนล้างมือตรงอ่างล้างหน้า แล้วกระจกตรงอ่างล้างหน้ามันสะท้อนเห็นห้องอาบน้ำข้างหลังเรา
ปรากฏว่าประตูมันเปิดแง้มๆ อยู่ ตอนนั้นก็คิดอยู่ว่า ‘โรคจิตหรือเปล่า? อาบน้ำแต่ไม่ยอมปิดประตู..’
และด้วยความสงสัย ก่อนเราจะเดินออกไป เลยลองไปผลักประตูห้องนั้นดู และสิ่งที่เห็น ทำเอาเรา
ขนลุกไปทั้งตัว เพราะในห้องน้ำไม่มีใครอยู่เลย และไม่มีร่องรอยของการอาบน้ำที่เพิ่งได้ยิน คือพื้น
ห้องน้ำแห้งสนิทเลย! ..เท่านั้นล่ะ เรารีบออกจากห้องน้ำมาเลย และไม่พอแค่นั้น จังหวะที่เราพ้น
ประตูห้องน้ำออกมา ‘ซ่าา’ ราดอีกขันโชว์ด้วยจ้า! เรานี่รีบเผ่นกลับไปนอนเลย..
พอช่วงสายวันนั้น เราก็เล่าให้น้าที่รู้จักคนหนึ่งฟัง น้าดันบอกว่า ‘ข้างหลังโรงพยาบาลเป็นป่าช้าด้วย
นะ ติดกับกำแพงโรงพยาบาลเลย’ นี่ขนาดเราเอามาเล่าใหม่ก็ยังขนลุกไม่หายเลยค่ะ เคยได้ยินแต่
เรื่องของคนอื่น พอเจอกับตัวแบบนี้ แทบช็อคเลยค่ะ..
