เรื่องนี้เป็นเรื่องคุณหมวยครับ เกิดขึ้นเมื่อประมาณ 2 ปีที่ผ่านมานี้เอง ตอนนั้นคุณหมวย คบกับแฟน
ชื่อบิ๊กมาได้ 5 ปี ทั้งคู่ทำงานช่วยกันเก็บเงิน จนผ่อนคอนโดเล็กๆ ได้ห้องหนึ่ง อาศัยอยู่ด้วยกัน คุณ
หมวยเล่าต่อไปว่า.. คู่ของเรานั้น จะไม่เหมือนคู่อื่นๆ ตรงที่ บิ๊ก เป็นวิศวกร ที่จะต้องเดินทาง ไป
ทำงานประจำ อยู่ที่ต่างจังหวัดตลอด เราจะได้เจอกันอย่างมาก ก็แค่เพียงสัปดาห์เดียว ต่อเดือน
เท่านั้นเอง ไม่มีมากกว่านี้เลย แต่เราก็รักกันดี โทรคุยกันตลอด เพื่อนๆ หมวยบางคน เคยบอกว่า
พวกเราก็ยังดีนะ ที่ยังได้เจอกันเดือนละครั้ง แต่ในใจหมวยก็คิดนะ เค้าจะรู้ไหมว่า เจอกันเดือนละ
ครั้ง ก็ต้องจากกันเดือนละครั้งเหมือนกันนะ.. แต่บิ๊กก็จะคอยปลอบหมวยเสมอว่า การห่างกันทำให้
เราคิดถึงกัน และเวลาเจอกัน เวลาจะมีค่ามากกว่าสิ่งใด..
มาถึงเรื่องที่หมวยจะไม่มีวันลืม มันเกิดขึ้นตอนเย็นวันอาทิตย์ ที่บิ๊กจะต้องเดินทางกลับต่างจังหวัด
ครั้งนั้น เป็นครั้งที่บิ๊กกลับมาหาหมวย ได้แค่เพียง 3 วัน เนื่องจากมีงานด่วน ตอนนั้นหมวยต้อง
ยกเลิกที่พัก ที่เราวางแผนจะไปกัน ทำให้หมวยน้อยใจ เลยมีปากเสียงกันพอสมควร.. และบิ๊กก็ขับ
รถกลับต่างจังหวัดไป คืนนั้น.. หมวยไม่ได้โทรหาบิ๊ก และบิ๊กก็ไม่ได้โทรหาหมวย ทั้งที่ปกติ เราจะ
โทรหากันเรื่อยๆ ไปตลอดทาง จนถึง แต่เนื่องจาก วันนั้นต่างฝ่าย ก็ต่างอารมณ์เสีย เลยไม่คุยกัน..
จนเวลาผ่านไป ประมาณตี 1 ซึ่ง บิ๊กน่าจะต้องถึงแล้ว และเสียงโทรศัพท์หมวยก็ดังขึ้นพอดี เป็นบิ๊ก
โทรเข้ามา บอกว่า ‘บิ๊กถึงแล้ว.. ขอโทษนะ ที่ไปอยู่กับหมวยนานๆ ไม่ได้ บิ๊กรักหมวยนะ..’ ตัวห
มวย ด้วยความที่ยังเคืองๆ ก็เลยตอบไปแค่ ‘อืมม..’ และวางสายไป และเข้านอน
เช้าตรู่วันต่อมา แม่ของบิ๊กโทรมาหาหมวย พร้อมกับบอกว่า ‘หมวย มาที่โรงพยาบาลด่วนเลย เมื่อ
คืนนี้บิ๊กรถชน ตอนนี้อยู่ ICU สาหัสเลยลูก..’ ตอนนั้นหมวยหน้าชา ตัวสั่นไปหมด หยิบมือถือมาดู
เมื่อคืนก็มีสายของบิ๊ก โทรเข้ามาจริงๆ! แต่หมวยก็ยังไม่คิดอะไรตอนนั้น รีบแต่งตัว นั่งรถออกไป
โรงพยาบาลทันที.. พอไปถึงก็เห็นพ่อแม่ และพี่ชายของบิ๊ก กำลังร้องห่มร้องไห้กันอยู่ หมวยรู้สึก
ได้ทันทีเลยว่า หมวยมาไม่ทันแล้ว.. ตอนนั้น หมวยไม่มีน้ำตาสักหยด มันจุกอยู่ในอก ทำอะไรไม่ถูก
เลย.. แล้วพยาบาลก็เข็นเตียงของบิ๊กออกมา หมวยไม่กล้าแม้แต่จะหันไปมอง ในใจตอนนั้น บอก
ไม่ถูกเลยค่ะ มันเหมือนถูกบีบ จนจะหายใจไม่ออก..
วันต่อมา ก็จัดพิธีศพ ที่วัดแถวบ้านพ่อแม่ของบิ๊ก.. ช่วงนั้นหมวยซึม มึนงง มากๆ และยังร้องไห้ไม่
ออกสักแอะเลย ทุกคนก็เป็นห่วง พ่อ แม่หมวย ก็มาจากต่างจังหวัด ถามว่า ‘จะกลับไปนอนที่บ้าน
มั้ย?’ แต่หมวยอยากจะกลับไปอยู่ที่คอนโดมากกว่า.. ผ่านไปจนถึงงานศพวันที่ 3 กลับจากงานคืน
นั้น หมวยเพลียมากๆ เพราะ 2 คืนแรก หมวยนอนไม่หลับเลย ต้องกินยานอนหลับช่วย.. กลางดึก
คืนนั้น หมวยนอนตะแคงข้าง กำลังครึ่งหลับครึ่งตื่น จู่ๆ ก็ได้ยินเสียง ‘กร๊อบ..ๆ’ เป็นเสียงที่หมวยคุ้น
เคยมากๆ เพราะมันคือเสียงหักกระดูกนิ้วมือ ที่บิ๊กทำเป็นประจำ.. ตอนนั้นหมวยไม่รู้ว่าจริง ไม่จริง
แต่หมวยรู้สึกอบอุ่น เหมือนกำลังถูกกอดจากข้างหลัง ถึงตอนนั้น น้ำตาที่อั้นไว้มาตลอดหลายวัน
มันไหลพรากออกมาทันที สะอึกสะอื้นเหมือนคนบ้าเลย อยู่อย่างนั้นหลายนาที และหมวยก็พูดออก
มา เป็นคำพูดที่ไม่รู้จะไปถึงบิ๊กรึเปล่า ‘บิ๊ก.. หมวยขอโทษ บิ๊กดีกับหมวยมาตลอด ไม่ต้องห่วงหมวย
แล้วนะ หมวย..รัก..บิ๊ก..นะ..’ และความรู้สึกอบอุ่นนั้น ก็ค่อยๆ หายไป..
จากวันนั้น บิ๊กก็ไม่เคยมาหาหมวยอีกเลย.. หมวยก็ทำบุญให้บิ๊กตลอด และคิดว่าชีวิตนี้ คงไม่เจอ
ใครที่รักเรา เท่านี้อีกแล้ว และตอนนี้บิ๊กคงจะไปอย่างหมดห่วงแล้ว..
