ย้อนไปเมื่อสมัยผมเรียนอยู่ชั้น ม.3 ตอนนั้นผมเป็นคนที่ไม่เชื่อเรื่องผีเรื่องลี้ลับเลย เวลา
กลางคืนคือธรรมดามากสำหรับผม เสียงประหลาด เสียงหมาหอนตอนดึกๆ ไม่สามารถ
ทำให้ขนผมลุกได้เลย แต่มีอยู่เหตุการณ์หนึ่งที่เปลี่ยนความคิดผมมาจนถึงทุกวันนี้เลย
คืนนั้นเป็นคืนวันพระใหญ่ พระจันทร์เต็มดวงสีนวล น้องสาวผมขอให้ผมพาไปเซเว่น ตอน
นั้นก็ 4 ทุ่มกว่าๆ ผมก็อยากออกไปขี่รถเล่นเหมือนกัน ผมเลยพาน้องไป บรรยากาศวันนั้นดี
มากครับ ขี่มอเตอร์ไซค์มองพระจันทร์ ลมพัดเย็นๆ พอออกจากบ้านมาได้ไม่ถึง 500 เมตร
ก็จะผ่านห้องแถวชั้นเดียว มีห้องเรียงกันประมาณ 8 ห้องได้ และไม่รู้อะไรดลใจให้ผมมอง
ไปที่ถังขยะขนาด 200 ลิตรที่ริมถนนหน้าห้องแถวนั้น มีถังใบเดียวโดดๆ รอบๆ ว่างเปล่า
ตอนนั้นเองผมรู้สึกเย็นวาบขึ้นมาที่หลัง ไม่รู้ทำไม แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร พอไปถึงเซเว่น น้อง
สาวผมก็ซื้อของ ซื้อค่อนข้างนานเลยครับ แถมรอปลาหมึกย่างหน้าเซเว่นอีก กว่าจะได้
กลับบ้านก็ 5 ทุ่มเข้าไปแล้ว..
ผมขี่กลับมาเรื่อยๆ ตามทางเดิมที่มา ก่อนจะถึงห้องแถว 8 ห้องสักประมาณ 200 เมตร ผม
สังเกตเห็นเงาดำๆ ข้างถังขยะหน้าห้องแถวครับ ซึ่งขามามันไม่มี ผมก็คิดว่าคงเป็นถุงขยะ
ที่เพิ่งเอามาวางไว้ แต่พอผมขี่เข้าไปใกล้ๆ มันกลับไม่ใช่ถุงขยะครับ ภาพที่เห็นตอนนั้นมัน
ชัดมาก มันคือชายแก่ที่นั่งกอดเข่าอยู่ข้างถังขยะ ภาพนั้นชัดมากถึงแม้ว่าจะมืด และสิ่งที่
ทำให้ผมต้องขนลุกซู่ก็คือ ที่หัวของชายแก่คนนั้นยุบเข้าไปจนเห็นเนื้อสมอง เลือดนี่อาบ
หน้า ที่สำคัญคือเขามองมาที่ผมเหมือนรู้ว่าผมมองเขาอยู่! ตอนนั้นผมตะโกนดังลั่นว่า ‘
เชี่ยยยย!’ น้องผมก็ร้องไห้ ‘ฮืออออ..’ คือผมกลัวมากครับ เข้าใจเลยว่าความกลัวเป็นยังไง
แต่ผมยังมีสติไม่ได้รีบบิดรถ พอผมหันกลับไปมองที่ถังขยะอีกครั้งก็ต้องตกใจอีกครั้ง
เพราะชายแก่คนนั้นหายไปแล้ว.. เพียงแค่เสี้ยววินาที ผมช็อคมาก ผมมั่นใจว่าผมไม่ได้ตา
ฝาดแน่ๆ
พอกลับถึงบ้าน น้องสาวก็เล่าให้ฟังว่า เห็นชายแก่นั่งกอดเข่าอยู่ข้างถังขยะเหมือนกับที่ผม
เห็นเลย ยิ่งตอกย้ำว่าผมไม่ได้ตาฝาดหรือคิดไปเองแน่นอน.. แล้วผมก็ได้มารู้มาจากป้า
ของผมว่า ก่อนถึงห้องแถว 8 ห้องนั้นประมาณ 300 เมตร มีชายแก่ขี้เมาคนหนึ่งที่เก็บขวด
ตามถังขยะขาย ถูกรถชนแล้วลากไปจนถึงหน้าห้องแถวนั่น เสียชีวิตคาที่.. เท่านั้นล่ะครับ
ผมกับน้องสาวนี่ขาอ่อนเลย เรื่องคืนนั้นเปลี่ยนความคิดของผมไปตลอด จากคนไม่กลัวผี
กลายเป็นคนที่กลัวเอามากๆ มาจนถึงปัจจุบันเลยครับ บอกได้คำเดียวว่า ไม่เจอเองกับตัว
ไม่มีทางเข้าใจครับ
