คุณมินเล่าว่า.. เราอยู่อำเภอโพนทอง จังหวัดร้อยเอ็ดค่ะ วันนั้นเรามีนัดทำรายงานกับเพื่อน
หลังเลิกเรียน เลยต้องไปค้างบ้านเพื่อนค่ะ แต่หลังเลิกเรียนเราต้องกลับบ้านไปช่วยที่บ้านทำอะไร
ให้เสร็จก่อน กว่าจะได้ออกเดินทางไปบ้านเพื่อนก็ 2 ทุ่มกว่าแล้ว ซึ่งต่างจังหวัด 2 ทุ่มคือเงียบมาก
ยิ่งเราไม่ได้อยู่ในตัวเมือง อยู่ต่างอำเภอ แล้วบ้านเพื่อนเราก็เป็นหมู่บ้านที่อยู่นอกอำเภอไปอีก
คือเงียบกริบ และมืดสนิทเลยค่ะ
เราขี่รถมอเตอร์ไซค์ไป พอใกล้ถึงหน้าหมู่บ้านเพื่อนก็ดันกลัว เพราะไม่มีไฟข้างทางเลย เราเลย
ตัดสินใจจอดรถ แล้วโทรให้เพื่อนออกมารับที่หน้าหมู่บ้าน เพื่อนก็ออกมารับพาเข้าบ้านตามปกติ
ไม่มีอะไร.. พอทำงานเรียบร้อยก็มานั่งคุยกันที่ครัว โดยเรานั่งหันหลังให้หน้าต่างหันหน้าเข้าหา
เพื่อน ซึ่งแปลว่าเพื่อนเราจะมองเห็นข้างนอก ระหว่างที่คุย สายตาเพื่อนเรามันมองเลยหลังเราไป
ตลอดเหมือนมองอะไรอยู่ เพื่อนเราคนนี้มีเซ้นส์ค่ะ เพราะปู่มันเป็นหมอธรรมของหมู่บ้าน เราก็ไม่ได้
เอะใจอะไร ก็เข้านอนแล้วตื่นเช้าไปโรงเรียน
พอถึงโรงเรียน เพื่อนมันก็บอกเราว่า ‘เมื่อคืนมีผู้ชายตามแกมา สภาพหัวบุบไปครึ่งหนึ่งจนเห็นสมอง
หน้านี่เละมีแต่เลือด เขายืนจ้องเราจากข้างนอกบ้านตอนที่นั่งคุยกัน..’ เราได้ฟังอย่างงั้น วันนั้นไม่มี
สมาธิเรียนเลยค่ะ พอตกเย็นก็ต้องกลับไปที่บ้านเพื่อนอีก ก็เลยรีบไปตั้งแต่ยังไม่ค่ำ แต่พอขากลับ
บ้านเราฟ้าดันมืดแล้ว เวลาประมาณ 1 ทุ่ม เราก็ขี่รถตามปกติ ความเร็วประมาณ 40 แล้วอยู่ๆ ก็
เหมือนมีบางอย่างมาบิดคันเร่งรถเรา ทั้งๆ ที่เราไม่ได้บิด แต่เข็มไมล์มันพุ่งไปเกือบ 70 ตอนนั้นคือ
งงมาก ได้สติอีกทีคือเห็นแมวดำวิ่งตัดหน้ารถ เรากรี๊ดสุดเสียงแล้วเบรคเต็มแรง ทำให้รถตวัดล้ม
เรากระเด็นขูดไปกับถนนเลยค่ะ เจ็บหนักเลย
อุบัติเหตุครั้งนั้นทำให้เราไปไหนไม่ได้ร่วม 2 อาทิตย์ พอเริ่มหายแม่เลยพาไปหาพระ พระท่านบอก
ว่า ‘เขาตามมา เพราะไปจอดทับที่ตายเขา เขาอยากคุยด้วย..’ แต่พระท่านไม่รับทำพิธีกรรมให้ มัน
ผิดกฎของสงฆ์ เราเลยไปหาหมอธรรมอีกที่หนึ่ง ท่านบอกว่า ‘ต้องเบิกเนตรเพื่อสื่อสารกับเขา ไม่
งั้นเขาเอาตาย แต่ก็ต้องแลกด้วยการเห็นวิญญาณไปตลอดชีวิต..’ ณ จุดนั้นเราเลือกอะไรไม่ได้ เลย
ตัดสินใจเอาชีวิตก่อนแล้วกันวะ ก็ทำพิธีจนเสร็จค่ะ กลับมาถึงบ้านคืนนั้นคือเขามาหาเลย สภาพ
แบบเพื่อนเคยบอกไว้เป๊ะๆ เขาบอกว่า ให้ไปบอกคนที่บ้านของเขา บ้านอยู่ตรงนี้ๆ บอกว่าอย่าขาย
รถของเขา รถคันนั้นเขาหวงมาก อีกวันเราก็รีบไปจัดการให้เรียบร้อย
แล้วจากนั้นเราก็ไม่เจอเขาอีกเลยค่ะ
..แต่เจอตนอื่นแทน เป็นที่มาของเรื่องต่อๆ ไปค่ะ ไว้มีเวลาจะมาเล่าให้ฟังอีกนะคะ
