คุณ Mik เล่าว่า.. เรื่องนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับบ้านหลังหนึ่งที่อยู่ข้างๆ บ้านของผมเอง ซึ่งผมไม่มีความ
เกี่ยวข้องกับบ้านหลังนี้เลย บอกก่อนว่าบ้านหลังที่ว่านี้ ผมเห็นมาตั้งแต่อายุ 7 ขวบ จนตอนนี้ผมจะ
20 แล้ว บ้านหลังนี้ก็ยังไม่มีเคยมีใครมาอยู่เลย จนเวลาผ่านล่วงเลยมาถึงช่วงเดือนตุลาคม ปีที่แล้ว
(2561) มีครอบครัวหนึ่งมาเช่าบ้านหลังนี้ เพื่อที่จะเปิดเป็นร้านรับซื้อของเก่า ลักษณะตัวบ้านเป็น
บ้านปูนชั้นเดียว 1 ห้องนอน 2 ห้องน้ำ บริเวรบ้านเป็นสนามหญ้ากว้างๆ กิจการของครอบครัวนี้
ดำเนินมาถึงช่วงเดือนมกราคม ปี 2562 ก็ได้ปิดกิจการลง ซึ่งผมก็ไม่แน่ใจว่าปิดเนื่องจากอะไร?
ทั้งที่กิจการก็ดูเหมือนจะไปได้ดี
เหตุการณ์แรก.. คือผมจะเป็นคนที่ชอบอาบน้ำช่วง 4-5 ทุ่ม หรือไม่ก็เที่ยงคืนเลย ระหว่างอาบน้ำ
ก็ได้ยินเสียงเหมือนข้าวของตกดังมาจากบ้านหลังนั้น ผมก็ไม่ได้ใส่ใจเพราะคิดว่าน่าจะเป็นลูกน้อง
เขาทำของตก พออาบน้ำเสร็จ เดินขึ้นบ้าน (บ้านผมจะเป็นบ้านไม้ยกพื้นสูง) ระหว่างที่เดินขึ้นบ้าน
ผมได้มองออกไปทางบ้านหลังนั้น ปรากฏว่าไม่มีใครอยู่เลยสักคน ก็เดินขึ้นบันไดไปจนถึงบนบ้าน
หันกลับไปกำลังจะล็อคประตู สายตาผมก็หันไปเห็น ‘เงา’ เหมือนคนผูกคออยู่ในห้องครัวของบ้าน
หลังนั้น ซึ่งจะเป็นการมองจากบนบ้านผมไปยังบ้านหลังนั้น ระยะแค่ไม่ถึง 50 เมตร ซึ่งภาพมันจะ
เห็นไม่ชัดเท่าไร เพราะเป็นหน้าต่างกระจกบานเกล็ด แล้วมีมุ้งลวดข้างในอีกที ผมเห็นแบบนั้นเลย
รีบวิ่งลงบันไดจากบ้านผม กระโดดข้ามรั้วสังกะสี ตรงไปที่หลังบ้านหลังนั้นทันที แต่มองเข้าไป
ปรากฏว่าไม่มีอะไร เป็นห้องครัวโล่งๆ ที่เขาเก็บของไปหมดแล้ว เลยคิดว่าผมคงตาฝาดไปเอง
เหตุการณ์ที่ 2.. เหมือนเดิมเลยครับ กิจวัตรประจำของผม ลงมาอาบน้ำช่วงดึกๆ และผมก็มองไป
เหมือนเดิม แต่คราวนี้เห็นชัดกว่าเดิม คือเห็นเป็นรูปร่างผู้หญิง ตัวเล็ก ผมสั้น ที่สำคัญคือ ปฏิกิริยา
ของเธอจะเหมือนกำลังดิ้นทุรนทุรายอยู่บนขื่อบ้าน ผมคิดว่าต้องเป็นคนผูกคอตายแน่ๆ เลยวิ่ง
กระโดดข้ามรั้วเข้าไปที่บ้านหลังนั้น ไปที่จุดเดิม ปรากฏว่า ไม่มีอะไรเหมือนเดิม.. ด้วยความสงสัย
ผมก็เลยตัดสินใจงัดหน้าต่างบานเกล็ดเข้าไป เดินดูข้างในอยู่พักใหญ่ ดูนาฬิกาอีกทีก็ปาเข้าไปตี 2
แล้ว ก็เลยกลับ ออกทางหน้าต่างที่ผมเข้ามา แต่ลองคิดดูนะครับ ว่าผมต้องใจเย็นแค่ไหน ที่ต้อง
ประกอบกระจกบานเกล็ดกลับตามเดิม โดยที่มีเสียงผู้หญิงหัวเราะดังมาจากข้างในห้องครัว!! เช้า
ของอีกวัน พอดีผมเจอกับเจ้าของบ้านพอดี ผมเลยบอกเขาไปว่า ‘บ้านหลังนี้ต้องมีอะไรแน่ๆ ให้
ทำบุญบ้านบ้างนะครับ..’ แกก็รับปากนะว่าจะทำ
เหตุการณ์ที่ 3.. ช่วงประมาณ 3-4 ทุ่ม ผมเลิกงานขับรถกลับบ้าน แล้วผมต้องผ่านบ้านหลังนั้น ขับ
มาถึงหน้าบ้านหลังนั้น ไม่รู้คิดยังไง ผมจอดรถเดินเข้าไปในบ้านหลังนั้นอีกครั้ง แล้วคืนนั้นเป็นคืน
เดือนหงาย ผมก็เดินเข้าไปแบบงมความมืดไปแบบนั้นแหละ อาศัยแสงจันทร์ส่องทาง หน้าบ้านจะมี
ต้นตีนเป็ดอยู่ต้นหนึ่ง ไม่ใหญ่มาก ผมเดินส่องหน้าต่างตามห้องนั้นห้องนี้ ในใจนี่ไม่ได้กลัวผีนะ กลัว
ตำรวจซะมากกว่า เดินดูอยู่พักใหญ่ๆ ก็ไม่มีอะไรผิดปกติ เลยหันหลังจะกลับไปที่รถ แต่แสงจันทร์
สาดสะท้อนเห็นเป็นเงาผู้หญิงคนหนึ่งผูกคอห้อยอยู่กับกิ่งต้นตีนเป็ด!! ด้วยความที่หันหลังให้ เห็น
แต่เงา ผมเลยหันกลับไปดู เท่านั้นแหละครับ เต็มสองตาเลย! ภาพที่เห็นคือ เป็นผู้หญิง ตัวเล็ก ผม
สั้น แต่ที่สยองกว่านั้นคือ เธอจ้องผม และยิ้มให้ผม แล้วก็หัวเราะแบบสะใจ ก่อนที่ร่างของเธอจะร่วง
ตกลงมาที่พื้นดัง ‘ตุ้บ!!’ จังหวะนั้นผมนี่ยืนขาตายเลยครับ จะร้องก็ร้องไม่ออก ยืนอยู่ตรงนั้นไม่รู้นาน
แค่ไหน จนลุงผมแกกลับจากเข้าเวร แกขับรถมาถึงพอดี แกก็จอดรถวิ่งมาอุ้มผมขึ้นรถกลับเข้าบ้าน
ลุงถามผมว่าผมเข้าไปทำอะไรในบ้านหลังนั้น? ผมก็เล่าเหตุการณ์ให้ฟังทั้งหมด แล้วลุงเลยบอกว่า
ว่าจะบอกผมตั้งแต่วันที่ผมวิ่งออกไปดูตั้งแต่ครั้งแรกแล้ว แต่แกลืมบอก.. พอเช้าอีกวัน เจ้าของบ้าน
ก็จัดการทำบุญบ้าน แล้วผมก็ไม่เจอเธออีกเลย ซึ่งผมก็ยังสงสัยอยู่นะว่า บ้านหลังนี้ไม่เคยมีเหตุผูก
คอตายมาก่อน แล้วเธอเป็นใครมาจากไหนกัน? ถามใครก็ไม่มีใครรู้เลย..
