เรื่องมีอยู่ว่า.. ครั้งหนึ่งสมัยเรายังเป็นเด็กประถม ช่วงปิดเทอมพ่อจะพาเราไปทิ้งไว้
ที่บ้านแม่ที่ต่างอำเภอ (พ่อกับแม่เราแยกกันอยู่) ถนนฝั่งตรงข้ามบ้านแม่
จะมีคลองขนาดยาว และสวนยางปกคลุมทั่ว
ก่อนหน้าที่เราจะไปที่นั่น น้าชายออกไปกรีดยางตอนตี 2 แกได้ยินเสียงเหมือนมีตัวอะไรตะกุยน้ำอยู่
ริมคลอง แกเลยเดินไปดู แกบอกเห็นเป็นดวงไฟดวงใหญ่ขนาดเท่าชามข้าว มีหน้าตา จมูก ปาก
ครบ กำลังกัดกินปลา และเขียดเป็นๆ อยู่ริมคลอง พอแกเห็นก็ตกใจวิ่งหนีกลับบ้าน แต่ดวงไฟหน้า
คนนั้นมันก็ลอยไล่ตามหลังมา พอพ้นสวนยางมันถึงเลิกไล่ จากนั้นแกไม่กล้า
ไปกรีดยางอีกหลายวันเลย
จนเรามาอยู่ที่นี่ได้ไม่กี่วัน คืนหนึ่ง แม่กับน้าชายออกไปกรีดยาง ออกไปประมาณ 4 ทุ่ม เรากับน้อง
ยังไม่นอน นั่งเล่นกันอยู่ในบ้าน ลักษณะบ้านแม่จะเป็นบ้านไม้ยกสูง มีชานบ้านยื่นออกไป และมี
บันไดลงไปอีก พอแม่กับน้าชายลงจากบ้านเข้าสวนยางไป สักพัก เรากำลังจะไปปิดประตูบ้าน ก็
เห็นมีผู้หญิงลักษณะคล้ายแม่เราเดินออกมาจากใต้ถุนบ้าน เราไม่ได้คิดไปถึงอะไรเลยนอกจากแม่
คิดว่าแม่กลับมาเลยดีใจร้องเย้ๆ เอื้อมมือไปหาแม่ แต่ผู้หญิงคนนั้นไม่เดินขึ้นบันไดมาหาเรา แต่เค้า
ยื่นมือจากข้างล่างขึ้นมาหาเราแทน! ในตอนนั้นเราก็ว่ามือแม่ทำไมยาวผิดปกติ แต่ด้วยความเป็น
เด็กไม่คิดอะไรมาก เค้ายื่นมือมาหาเรา เราก็ยื่นมือไปจะจับมือเค้า แต่พอเค้าจับมือเราได้แล้ว เค้า
กลับกระชากเหมือนจะให้เราตกลงไปข้างล่าง กระชากแรงมาก เล็บจิกที่มือเราจนเป็นแผลถลอก
เราเจ็บเลยกระชากมือกลับ ผู้หญิงคนนั้นยืนนิ่ง ก่อนจะเดินกลับเข้าไปใต้ถุนบ้าน
เราตกใจมากรีบปิดประตู แล้วตามบ้านนอก บ้านไม้ยกสูงมันจะมีร่องไม้เล็กๆ เอาไว้ให้เด็กเยี่ยว เรา
กำลังจะเดินไปส่องดูร่องไม้นั้นว่าผู้หญิงคนนั้นยังอยู่ไหม? กำลังจะก้มลงส่องก็เห็นตาดวงหนึ่ง
ส่องขึ้นมาอยู่ก่อน!! เราช็อคมากกกกก รีบพาน้องเข้าห้องนอน จะว่าเป็นใครมาแกล้งหรือเปล่าก็
ไม่น่าใช่ เพราะใต้ถุนบ้านมันสูงมาก แล้วคนที่จะส่องได้แบบนั้นต้องตัวสูงขนาดไหนล่ะ? จำติดตา
จนมาถึงทุกวันนี้ อาจจะไม่ค่อยน่ากลัวสำหรับใคร แต่ขอยืนยันว่าที่เล่ามานี้เป็นเรื่องจริงทั้งหมด..
