คุณมินนี่เล่าว่า.. ย้อนไปเมื่อ 20 ปีก่อน ตอนนั้นเราอายุ 8-9 ขวบ อาศัยอยู่ในบ้านเช่าแห่งหนึ่งแถว
บางแค พ่อเรามีอาชีพขับแท็กซี่ แม่เป็นแม่ค้าขายกล้วยทอด แม่จะขายอยู่ที่หน้าปากซอยทางเข้า
บ้าน โดยจะเก็บร้านประมาณ 5 โมงเย็น และเข็นรถกลับบ้านคนเดียวทุกวัน เรากลับจากโรงเรียน ก็
จะมารอแม่อยู่ที่บ้าน.. แม่เราจะเป็นคนชอบเก็บของเก่า เวลาไปเจอของอะไรที่คนทิ้งตามถังขยะ
ถ้าแม่เห็นแล้วถูกใจ ก็จะนำกลับมาที่บ้านอยู่เสมอ จนพ่อบ่นอยู่บ่อยๆ ว่ารกบ้าน จะเก็บอะไรมา
นักหนา? แต่แม่ก็ไม่เคยฟัง เพราะมันเป็นความสุขอย่างหนึ่งของแม่ เราก็ไม่ได้อะไร คิดว่าไม่ได้ไป
ขโมย หรือไม่ได้ไปทำใครเดือดร้อนก็ช่างเถอะ
จนมีอยู่วันหนึ่ง แม่ถืออะไรบางอย่างติดมือกลับมาด้วย เราถามแม่ว่า ‘นั่นอะไรน่ะแม่?’ แม่บอกว่า
เป็นตะเกียงจุดน้ำมัน เท่าที่เราจำได้ มันมีขนาดเล็กๆ สีฟ้า ยังใหม่อยู่เลย และของสิ่งนี้เอง ที่ทำให้
เรากับแม่ต้องเปลี่ยนความคิดใหม่ กับการเก็บของเก่าเข้าบ้าน..
คืนวันนั้นเอง แม่เราก็จุดตะเกียงดวงนั้นไว้บนหลังตู้เย็น และกางมุ้งเข้านอนตามปกติ เวลาประมาณ
ตี 3 พ่อเราจะต้องออกไปขับแท็กซี่เพื่อไปรับแม่ค้าช่วงเช้ามืด ทีนี้ก็จะเหลือแม่กับเรานอนอยู่ในมุ้ง
ทันใดนั้นเอง เราได้ยินเสียงร้องไห้ และหัวเราะ สลับกันไป จากน้ำเสียงคือเป็นผู้ชายวัยกลางคน
หัวเราะ ‘หึหึ หะ ฮ่าฮ่าฮ่า’ และร้องไห้ ‘ฮื้ออออ ฮือๆๆๆๆ’ ถี่ๆๆ วนอยู่แบบนั้นตลอดประมาณ 3 นาที
ได้ เรากับแม่ตกใจมาก เพราะได้ยินกันทั้งคู่ นอนกอดกันร้องกรี๊ดอยู่ในมุ้ง คือมันไม่ตลกเลยนะคะ
ถ้าใครได้อยู่ในสถาณการณ์แบบนั้น น่ากลัวมากกกกก ต้นเสียงมันมาจากตู้เย็น ไฟตะเกียงดวงนั้นก็
ยังติดอยู่ไม่ได้ดับ ส่วนไฟในห้องก็ปิดมืด ..สักพักเสียงนั้นถึงเงียบลง เรากับแม่นอนไม่พูดไม่จา ไม่
กล้าออกจากมุ้งไปดู เพราะกลัวจะเจอไปอะไรที่น่ากลัวกว่า คือกลัวจนหัวใจจะวาย กลัวจนตัวสั่น
(แม่กับเราเป็นคนกลัวผีมากถึงมากที่สุด) แล้วพวกเราก็หลับไปตอนไหนไม่รู้..
พอเช้าฟ้าสว่าง แม่ก็ตื่นมาก็เรียกเรา แล้วเรากับแม่ก็ต้องตกใจอีกครั้ง เมื่อมุ้ง และของทุกๆ อย่างใน
ห้องมันดำไปหมด ดำแม้กระทั้งหน้าแม่กับเรา เหมือนเป็นฝุ่นเขม่าควันที่มาจากตะเกียงดวงนั้นที่ดับ
ไปแล้ว ทำให้ในห้องเลอะไปหมดเลย แต่พอเรากับแม่ออกมาจากมุ้ง ก็ถึงกับร้องกรี๊ดเลยค่ะ เพราะ
พื้นบ้านที่เป็นฝุ่นเขม่าดำ มันมีรอยเท้าคน!! เป็นรอยเท้าย่ำเดินไปทั่วห้องเลยค่ะ!! แค่นั้นไม่พอ ที่
ผนังก็มีรอยมืออยู่หลายจุด เรารีบถามแม่ว่าเมื่อคืนที่เจอคืออะไร? แล้วนี่รอยมือรอยเท้าใคร? เป็น
เพราะตะเกียงนี้เหรอ? แม่เลยเล่าให้ฟังว่า แม่เก็บตะเกียงนี้ได้จากเสาไฟฟ้าหน้าปากซอยบ้าน
เดี๋ยวแม่จะเอามันไปวางไว้ที่เดิม แล้วแม่ก็ออกไปขายของตามปกติ ส่วนเราก็ไปโรงเรียน..
ตกเย็นแม่ก็กลับมาเล่าให้เราฟังว่า ไปถามคนแถวนั้นมาได้ความว่า ตะเกียงดวงนี้น่าจะเป็นตะเกียง
ที่เอาไว้จุดเชิญดวงวิญญาณ ที่คนจีนมักใช้ในพิธีศพ แล้วก็เอามาทิ้งไว้ที่เสานี่ล่ะ เท่านั้นล่ะ เรากับ
แม่นี่ขนลุกเลยค่ะ จากนั้นมาแม่เราก็ไม่ไปหยิบของเก่าอะไรมาอีกเลย
