ความหมายของ  “เจ้าบ้าน”  ตามพระราชบัญญัติการทะเบียนราษฎร พ.ศ. ๒๕๓๔  คือ       “ผู้ซึ่งเป็นหัวหน้าครอบครองบ้านในฐานะเป็นเจ้าของ  ผู้เช่า หรือในฐานะอื่นใดก็ตาม”  โดยมีหน้าที่แจ้งต่างๆ เกี่ยวกับกฎหมายทะเบียนราษฎร  เช่น  แจ้งเกิด  ตาย  ย้ายเข้า - ย้ายออก ปลูกบ้านใหม่ หรือรื้อบ้าน ฯลฯ  ซึ่งการเป็นเจ้าบ้านมิได้หมายความว่าจะต้องเป็นกรรมสิทธิ์ในบ้านนั้น  ผู้ที่ครอบครองบ้านอาจเป็นผู้เช่า ผู้อาศัย ผู้ดูแลบ้าน  ทะเบียนบ้าน ท.ร. ๑๔ จึงมิใช่เอกสารที่จะอ้างถึงกรรมสิทธิ์หรือสิทธิใด ๆ ในบ้านนั้น

ความหมายของ  “เจ้าของบ้าน”หรือ “เจ้าของกรรมสิทธิ์”    ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ คือ ผู้ทรงกรรมสิทธิ์ หรือผู้มีอำนาจที่จะใช้สอย จำหน่าย  จ่ายโอน ได้ดอกผล กับทั้งติดตามและเอาคืน ซึ่งทรัพย์สินของตนรวมถึงขัดขวางมิให้ผู้อื่นสอดเข้าเกี่ยวข้องกับทรัพย์สินนั้นโดยมิชอบด้วยกฎหมาย เข้าใจง่าย ๆ  คือ  ผู้มีชื่อตามเอกสารสิทธิ์ต่างๆ เช่น โฉนดที่ดิน สัญญาซื้อขาย  ฯลฯ

ความหมายของ “เจ้าบ้าน”  และ  “เจ้าของบ้าน”   ทั้งสองอย่างนั้นมีความเหมือนกันในเรื่องของความเป็นเจ้าของ  หรือเป็นผู้มีอำนาจ  ในการอนุญาตหรือไม่อนุญาตให้ผู้อื่นเข้ามามีชื่อในทะเบียนบ้านหรือเข้ามาอาศัยอยู่ในบ้านหลังที่ตนเป็นเจ้าของบ้านหลังนั้น ๆ

ความแตกต่างของ   “เจ้าบ้าน”  และ  “เจ้าของบ้าน”  ก็คือ อำนาจการครอบครองตามที่กฎหมายกำหนดคนละฉบับ  “เจ้าบ้าน”   จะเป็นผู้ครอบครองบ้านในฐานะเป็นเจ้าของ  ผู้เช่า หรือมิใช่เจ้าของเจ้าของบ้านก็ได้  มีอำนาจหน้าที่ตามกฎหมายทะเบียนราษฎรเท่านั้น  และมิได้ทำให้เกิดสิทธิในการครอบครอง  “บ้าน”  ตามกฎหมายอื่น   ส่วน  “เจ้าของบ้าน”   เป็นเจ้าของทรัพย์สินหรือเจ้าของบ้าน   ซึ่งกฎหมายการทะเบียนราษฎรไม่ได้บังคับว่าจะต้องเป็นเจ้าบ้าน  และการที่ให้บุคคลอื่นทำหน้าที่เป็นเจ้าบ้านก็มิได้ทำให้สิทธิการครอบครองบ้านเสียไป   ในกรณีที่เจ้าของบ้านไม่สามารถปฏิบัติหน้าที่เป็นเจ้าบ้าน  สามารถให้ผู้อื่นปฏิบัติหน้าที่เป็นเจ้าบ้านแทนตนเองได้