เมื่อสามีหรือบุคคลใดในครอบครัวได้หายไปจากภูมิลำเนา(บ้าน) โดยไม่ทราบข่าวคราวและไม่มีผู้ใดพบเห็น ซึ่งไม่ทราบว่าบุคคลนั้นยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ โดยถ้ามีความจำเป็นที่จะต้องจัดการทรัพย์สินของบุคคลที่หายไป ตามกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 48 บุคคลที่มีส่วนได้เสีย เช่น พ่อแม่หรือภริยาของบุคคลที่หายไป สามารถยื่นคำร้องต่อศาล เพื่อขอให้ศาลตั้งผู้จัดการทรัพย์ของผู้ไม่อยู่ได้
เนื่องจากว่าบุคคลที่หายไปจากบ้านนั้น ตามกฎหมายยังไม่ถือว่าตาย ซึ่งอาจกลับมาเมื่อไรก็ได้ ดังนั้นเมื่อกฎหมายสันนิษฐานไว้ก่อนว่าเขายังมีชีวิตอยู่ ทรัพย์สินของบุคคลที่หายไปจากบ้านนั้นก็ยังเป็นของเค้าอยู่ ถ้าภริยาหรือบุคคลในครอบครัวต้องการขาย ก็ต้องยื่นคำร้องต่อศาลเพื่อให้ตั้งผู้จัดการทรัพย์ของผู้ไม่อยู่ ซึ่งจะต่างกับกรณีที่เค้าตาย โดยถ้าเค้าตายทรัพย์สินของเค้าจะเป็นมรดกแล้วต่อทอดสู่ทายาทของเค้า

โดยระยะเวลาที่จะยื่นคำร้องต่อศาล คือ เมื่อเวลาได้ล่วงเลยไปหนึ่งปี นับแต่วันที่ผู้ไม่อยู่นั้นไปเสียจากภูมิลำเนาหรือถิ่นที่อยู่ และไม่มีผู้ใดได้รับข่าวเกี่ยวกับบุคคลนั้นประการใดเลยก็ดีหรือหนึ่งปีนับแต่วันมีผู้ได้พบเห็น หรือได้ทราบข่าวมาเป็นครั้งหลังสุด