-  การหนีทหารครั้งแรก ให้จำคุกเท่ากับวันที่หนี ซึ่งก็มักจะให้การว่าที่หนีไปก็เพราะ พ่อ/แม่ แก่เฒ่า/เจ็บป่วย ไม่มีฅนดูแล หรือ ต้องหาเงินมาเลี้ยงพ่อแม่ ซึ่งยากจนมาก จะอดตายอยู่แล้ว แต่ศาลก็มักจะไม่เชื่อ เพราะก็มักจะให้การแบบนี้ด้วยกันแทบทุกฅน (ศาลฟังจนเบื่อแล้ว) แต่ถ้าใครมีวิธีให้การที่แปลกใหม่ออกไป (เป็นนักแต่งบทละคร) ศาลก็อาจจะสนใจฟังอยู่บ้าง

-  ตามจับได้ทุกคนหรือไม่? แทบจะไม่มีการตามจับกันเลยก็ว่าได้ เพราะเจ้าหน้าที่ของรัฐ ไม่ปฏิบัติตามหน้าที่

- แต่สำหรับฅนที่มีอนาคตอยู่บ้าง ก็มักจะกลับมารายงานตัวเอง เพราะไปสมัครงานที่ไหนๆก็จะต้องใช้หลักฐานการเป็นทหารด้วยกันทั้งสิ้น ทำพาสปอร์ทก็ต้องใช้ จึงจำเป็นต้องกลับมารายงานตัว

- แต่ก็มีหลายๆฅนที่โชคดี เพราะหน่วยต้นสังกัด ไม่ได้จำหน่ายยอดว่า ขาด-หนี ยังคงเบิกเบี้ยเลี้ยง-เงินเดือนอยู่ (ผบ.ร้อย เอาเงินไปใช้บำรุงกระเป๋า) ดังนั้นจึงควรติดต่อเพื่อนทหารด้วยกันที่ทำงานอยู่ใน บก.ร้อย ว่ากองร้อยได้จำหน่ายยอดไปแล้ว หรือยัง  ถ้าไม่ได้จำหน่ายยอด ก็ให้เงินผบ.ร้อยไปสัก ครึ่งหมื่น ถึงหนึ่งหมื่น ก็สบายไปแล้ว( ไม่มีความผิด ไม่ถูกดำเนินคดี ) โดยกองร้อยอาจจะทำการลงโทษเอง เพื่อเป็นการแสดงละครให้ทหารฅนอื่นๆดู( ทำให้สมบทบาทหน่อย ) แล้วก็จะทำปลดออกจากกองประจำการ ไปพร้อมๆกับเพื่อนๆรุ่นเดียวกันเลย พวกที่ปลดยกรุ่นนี้ จะลงในสมุดกองหนุนว่า “ความประพฤติ เรียบร้อย”  พร้อมทั้งทำใบรับรองความประพฤติให้ เพื่อนำไปใช้ในการสมัครงานต่อไป

- แต่ถ้าจำหน่ายยอดไปแล้ว ก็จะต้องถูกดำเนินคดี ก็สามารถติดต่อกับจ่ากองร้อย เพื่อให้ช่วยเขียนคำให้การให้ไม่ต้องส่งฟ้องศาลได้ แต่ถ้าไม่สำเร็จ ก็สามารถติดต่อนายทหารพระธรรมนูญ ให้ช่วยเหลือต่อไปได้( ช่วยไม่ช่วยก็ยังไม่แน่ แต่เงินน่ะรับแน่ )

- เมื่อคดีตัดสินเสร็จแล้ว ก็จะต้องเป็นทหารต่อเท่ากับวันที่ได้หนีไป ซึ่งอาจจะต้องอยู่ในคุกไปจนกระทั่งปลดออกจากประจำการไปเลย หรือ ออกจากคุกมาแล้ว แต่ยังไม่ครบวันที่ต้องเป็นทหาร ก็จะต้องมาทำงานที่กองร้อยต่อไป จนกว่าจะครบวันรับราชการ กำลังพลประเภทนี้ จะไม่ถูกเรียก กลับมาฝึกเพื่อเป็นกองหนุนอีก

- ขั้นสุดท้าย ก็ยังสามารถติดต่อ จ่ากองร้อย และ ผบ.ร้อย เพื่อให้เขียนในสมุดกองหนุนว่า “ความประพฤติ เรียบร้อย “แล้วขอใบรับรองความประพฤติ ติดตัวไปด้วยเลย ทีนี้ก็สามารถนำไปใช้ในการสมัครงานได้แล้ว หนีกี่ปี จึงพ้น ไม่ตาม เพราะอายุความ 10 ปี