การวินิจฉัยโรคของแพทย์นั้นเป็นการวินิจฉัยตามหลักการทางการแพยท์ โดยหากมีการวินิจฉัยจากพยานเอกสาร เช่น เอกสารการแสกนสมอง หรือร่างกาย หรือการตรวจเช็คร่างกายด้วยเครื่องมือทางวิทยาศาสตร์แล้วโดยเห็นความเจ็บ ป่วยจนชัดเจน แต่แพทย์ยังวินิจฉัยโรคผิดทั้งที่ปรากฎในเอกสารชัดเจนและทำให้ได้รับความ เสียหาย เช่น สูญเสียค่ายารักษาโรค อวัยวะเสียหายจากการรักษาไม่ทันท่วงที หรืออาการเจ็บป่วยจากการวินิจฉัยที่ผิดพลาดก็ถือว่าเป็นความประมาทเลินเล่อ ของแพทย์ที่ทำการรักษา และหากเป็นโรงพยาบาลเอกชน โรงพยาบาลก็ต้องร่วมกันรับผิดกับแพทย์คนดังกล่าวด้วยตามประมวลกฎหมายแพ่ง และพาณิชย์ มาตรา420 โดยแพทย์และโรงพยาบาลต้องร่วมกันรับผิดชดใช้ค่าเสียหายเป็นค่ายารักษาโรคที่ ผิด ค่าใช้จ่ายทุกประเภท ค่าเสียหายจากอวัยวะเสียหายหรือไม่สมบูรณ์อันเกิดจากการรักษาที่ผิดพลาด โดยต้องฟ้องคดีภายในกำหนดอายุความ 1ปี นับแต่รู้เรื่องละเมิดและรู้ตัวผู้กระทำละเมิดด้วย

บางกรณีโรงพยาบาลหรือแพทยสภาอาจมีการเจรจาค่าเสียหายแก่กัน โดยผู้ป่วยต้องพึงระวังว่าอาจเป็นการเจรจาค่าเสียหายจนเกิดอายุความดังกล่าว ด้วย แต่หากตกลงกันได้ก็นับว่าเป็นเรื่องที่ดีที่จะได้รับการเยียวยา  อีกทั้งเรื่องดังกล่าวเป็นเรื่องเกี่ยวกับเทคนิคเฉพาะทางและมีพยานเอกสาร อยู่ในความครอบครองของโรงพยาบาลท่านต้องขอเวชระเบียนและเก็บรวบรวมเอกสารให้ ได้มากที่สุดเพราะบางกรณีอาจมีการเปลี่ยนแปลงเอกสารได้

ขอขอบคุณข้อมูลจาก www.siaminterlegal.com