กรณีถ้าทำงานไม่ว่าจะเริ่มต้น หรือทำงานมานานแล้ว ถ้าบริษัทแจ้งว่าการลาป่วยได้ต้องเกิดจากการทำงานเท่านั้น ไม่สามารถลาป่วยได้ถ้าเกิดจากการเจ็บป่วยของตนเอง ไม่ว่าจะปวดท้อง, ไม่สบาย ฯลฯ จะถูกบริษัทหักเงิน แบบนี้ผิดกฏหมายแรงงานหรือไม่

ข้อนี้คงไม่ต้องสืบสายราวเรื่องจากนายจ้างให้มากความ ฟันธงได้เลยว่านายจ้างบริหารจัดการขัดต่อกฎหมายอย่างชัดเจน สำหรับกรณีนี้จะแยกการอธิบายออกเป็น 2 ส่วนคือ การลาป่วยโดยทั่วไป และการบาดเจ็บจากการทำงาน ว่ามีการบริหารจัดการตามข้อกฎหมายอย่างไร

การลาป่วย
การ ลาป่วยนั้น กฎหมายมีข้อกำหนดเกี่ยวเนื่องกัน 2 มาตรา คือมาตรา 32 ที่กล่าวว่า ให้ลูกจ้างลาป่วยได้ตามที่ป่วยจริง (ย่อ) ดังนั้นแล้ว หากลูกจ้างเกิดการเจ็บป่วยหรือบาดเจ็บ ต้องพักรักษาตัวนานเท่าใดนั้น ก็สามารถลาจะ จะลา 3 เดือน 6 เดือนหรือ 2 ปีก็สามารถลาป่วยได้ และอีกมาตราที่เกี่ยวข้องคือมาตรา 57 ให้นายจ้างจ่ายค่าจ้างแก่ลูกจ้างที่ลาป่วย หนึ่งปีไม่เกิน 30 วัน (ย่อ) ทั้งสองมาตราประกอบกันนี้ สรุปได้ว่า หากลูกจ้างเกิดการบาดเจ็บหรือเจ็บป่วย ให้ลูกจ้างสามารถลาได้ตามที่ป่วยจริง (หรือตามใบรับรองแพทย์) แต่ลูกจ้างจะได้รับค่าจ้างในช่วยที่ลาป่วยนั้น ไม่เกิน 30 วันใน 1 ปี

ประเด็นการเจ็บป่วยจากการทำงาน
ประเด็น นี้ท่านต้องอ่านมาตรา 32 วรรค 3 ที่กล่าวไว้ชัดเจนว่า วันที่ลูกจ้างไม่สามารถทำงานได้ เนื่องจากประสบอันตรายหรือเจ็บป่วยที่เกิดขึ้นจากการทำงาน และวันลาเพื่อคลอดบุตรตามมาตรา 41 มิให้ถือเป็นวันลาป่วยตามมาตรานี้

สรุป ง่ายคือ การลาป่วย เป็นการลาอันเนื่องมาจากการบาดเจ็บส่วนตัว หรือเจ็บป่วยโดยทั่วไป ส่วนการบาดเจ็บในงาน และลูกจ้างหยุดงาน ตามกฎหมายแล้วไม่ถือเป็นการลาป่วย จะนำไปรวมกันไม่ได้ ส่วนการจ่ายค่าจ้างในช่วงที่ลูกจ้างหยุดงานเนื่องจากการบาดเจ็บในงาน ต้องดูกฎหมายประกันสังคมเพิ่มเติม

สำหรับกรณีของนายจ้างท่านนี้ หากไม่ให้ลูกจ้างลาป่วย และยังไม่จ่ายค่าจ้างให้ตามมาตรา 57 ก็ขัดกฎหมายอย่างชัดเจนและลูกจ้างมีสิทธิร้องขอค่าจ้างจากนายจ้างพร้อม ดอกเบี้ย ในอายุความเรียกร้องค่าจ้าง 2 ปี