นักวิทยาศาสตร์ ออกแถลงข่าวค้นพบหลักฐานยืนยันทฤษฎีของ ไอสไตน์ เกี่ยวกับ คลื่นแรงโน้มถ่วงว่า เป็นความจริง โดยเฟซบุ๊กแฟนเพจ Drama-addict ได้อธิบายไว้ดังนี้
ประมาณว่าถ้าวัตถุมวลขนาดใหญ่ เช่น พวกดาวนิวตรอน หลุมดำ มีการเคลื่อนตัว เช่น หลุมดำสองอันมากระแทกกันป้าบ ๆ ๆ ๆ มันจะสร้างความบิดงอของ spacetime รอบตัวมัน ไอ้อุปกรณ์ที่มนุษย์สร้างขึ้น ก็จะตรวจจับไอ้คลื่นแรงโน้มถ่วงที่ปล่อยมาจากการกระแทกกันของหลุมดำ
โดยสร้างอุปกรณ์ขนาดใหญ่ที่ใช้เลเซอร์ยิงเข้าหาตัวเซนเซอร์สองตำแหน่ง ถ้ามีคลื่นแรงโน้มถ่วงกระเพื่อมผ่านโลก มันก็จะทำให้ความเร็วของแสงจากสองตำแหน่งนี้แตกต่างกันเล็กน้อย
ไอ้เครื่องนี้เปิดทำงานมาสิบกว่าปีแล้ว นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ตรวจเจอข้อมูลที่น่าจะยืนยันว่าคลื่นแรงโน้มถ่วงมีอยู่จริง ซึ่งจะนำไปสู่การพัฒนาแบบก้าวกระโดดของวงการวิทยาศาสตร์และดาราศาสตร์แน่นอนนน
ด้านเพจ ความรู้วิทยาศาสตร์สนุกๆนอกห้องเรียน ก็ได้ออกโพสต์ให้ความรู้เกี่ยวกับทฤษฎีแรงโน้มในฉบับเข้าใจง่าย แบบประชาชนคนทั่วไปไว้ว่า
ก่อนอื่น เราต้องทำความเข้าใจก่อนว่าคลื่นความโน้มถ่วงคืออะไร ?
เรื่องนี้ต้องย้อนกลับไปในปี ค.ศ.1915 อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ ได้สร้างทฤษฎีที่เป็นเสาหลักต้นหนึ่งของฟิสิกส์แผนใหม่ ซึ่งก็คือทฤษฎีสัมพัทธภาพแบบทั่วไปนั่นเอง ทฤษฎีสัมพัทธภาพทั่วไปมีความทรงพลังมาก เพราะมันได้เปลี่ยนแปลงแนวคิดเกี่ยวกับแรงโน้มถ่วง เวลา และอวกาศไปอย่างสิ้นเชิง
โดยไอน์สไตน์บอกว่า อวกาศเนี่ย เหมือนพื้นผิวของผ้าใบที่กางไว้ หากมีมวลวางอยู่ในอวกาศ ผืนผ้าอวกาศจะโค้งงอลงไปตามมวลที่วางอยู่ และนี่คือที่มาของแรงโน้มถ่วง ! พูดง่าย ๆ คือ มวลสามารถทำให้อวกาศโค้งหรือบิดงอได้
นอกจากนี้ทฤษฎีนี้ยังทำนายอะไรไว้อีกมากมาย เช่น แสงจะเดินทางเป็นเส้นโค้งเมื่อเคลื่อนที่เฉียดผ่านวัตถุที่มีมวลมาก ๆ แรงโน้มถ่วงมีผลต่อการเดินของเวลา วงโคจรของดาวพุธ ความเป็นไปได้ของหลุมดำ คลื่นความโน้มถ่วง รวมไปถึงการกำเนิดและความเป็นไปของจักรวาลเลยทีเดียว !
แต่ในที่นี้จะอธิบายเรื่องคลื่นความโน้มถ่วงเท่านั้น คลื่นความโน้มถ่วง คือ คลื่นที่ปลดปล่อยออกมาเมื่อมีวัตถุที่มีมวลมากเคลื่อนที่ด้วยความเร่งหรือมีกิจกรรมที่รุนแรงในอวกาศ เช่น ดาวนิวตรอนคู่โคจรรอบกัน หลุมดำคู่โคจรรอบกัน ซูเปอร์โนวา รังสีแกมมาระเบิดในอวกาศ เป็นต้น
ในกรณีของวัตถุมวลมากโคจรรอบกัน ลองนึกถึงลูกบอลหนัก ๆ สองลูกที่วางอยู่บนผืนผ้าของอวกาศ (รูปที่ 1) สมมติว่าวัตถุทั้งสองนั้นเป็นดาวนิวตรอน ดาวนิวตรอนทั้งสองโคจรรอบกันเร็วมาก ๆ แล้วคาบการโคจรนั้นก็ค่อย ๆ ลดลง ทำให้ดาวทั้งสองเคลื่อนที่เข้ามาหากัน ในจังหวะนั้นจะมีการปล่อยคลื่นความโน้มถ่วงออกมา (ผืนผ้าบิดงอ คล้ายน้ำกระเพื่อม)
แต่ปัญหาคือ คลื่นความโน้มถ่วงนั้นตรวจจับได้ยากมาก ๆ เพราะมันอ่อนสุด ๆ ! (ตามทฤษฎีคือ ถ้าคลื่นความโน้มถ่วงเคลื่อนที่ผ่านวัตถุใด คลื่นความโน้มถ่วงจะทำให้วัตถุนั้นยืดออกและหดเข้า สลับ ๆ กันไปตามเวลา)
แต่…นักวิทยาศาสตร์สามารถตรวจจับ คลื่นความโน้มถ่วง ได้ ! โดยใช้อุปกรณ์ที่ชื่อว่า LIGO (อ่านออกเสียงว่า ไลโก้) เจ้า LIGO เนี่ย เป็นสถานีตรวจจับคลื่นความโน้มถ่วง (รูปที่ 2) โดยมีสถานีอยู่ตรงกลาง และมีแขน 2 ข้างตั้งฉากกัน แต่ละแขนยาว 4 กิโลเมตร ที่แขนแต่ละข้างมีกระจก 2 บาน ตัวสถานีจะมีอุปกรณ์ยิงแสงเลเซอร์และอุปกรณ์ตรวจวัดแสง
เมื่อทำการยิงแสงเลเซอร์ออกไป แสงจะเดินทางแยกกันไปในแต่ละแขน อุปกรณ์ตรวจวัดสัญญาณแสงจะทำการตรวจดูคลื่นแสงที่สะท้อนกลับมา ถ้าคลื่นแสงที่กลับมาหน้าตาเหมือนเดิม แสดงว่าไม่มีคลื่นความโน้มถ่วงผ่านมาแถวนี้ แต่ถ้าคลื่นแสงมีหน้าตาเปลี่ยนไป แสดงว่ามีคลื่นความโน้มถ่วงผ่านมา
สาเหตุที่ทำให้สัญญาณแสงที่อ่านค่าได้มีหน้าตาเปลี่ยนไป เป็นเพราะถ้ามีคลื่นความโน้มถ่วงผ่านไปแถว ๆ นั้น คลื่นความโน้มถ่วงจะทำให้แขนข้างนึงของ LIGO ยืดออก ในขณะที่อีกข้างหดเข้า (ยืดออก และหดเข้าน้อยมาก ๆ แต่สามารถตรวจจับได้) เป็นผลทำให้สัญญาณแสงที่ตรวจจับได้เปลี่ยนไปนั่นเอง !
คลื่นความโน้มถ่วงนี้ เป็นหนึ่งในสิ่งที่ทฤษฎีสัมพัทธภาพทั่วไปของไอน์สไตน์ทำนายไว้ แต่ที่ผ่านมาไม่เคยมีการตรวจจับได้เลย หากสิ่งที่ LIGO จะแถลงการณ์คือการยืนยันว่า ‘ เราตรวจพบคลื่นความโน้มถ่วงแล้ว ‘ นั่นยิ่งเป็นการตอกย้ำว่า ไอน์สไตน์คือสุดยอดแห่งอัจฉริยะ และคลื่นความโน้มถ่วงจะเป็นประตูบานใหม่ ที่ทำให้เราเข้าใจปรากกฏการณ์ต่าง ๆ ในจักรวาลนี้มากขึ้น
