เอิ๊ต-ภัทรวี ศรีสันติสุข เดินทางผ่านเข้าไปในโลกกว้างแห่งศาสตร์ภาพยนตร์ในคณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ผสมผสานไปกับการเล่นดนตรี สื่อสารกับคนฟังทางช่องทางโซเชียลออนไลน์ จนกระทั่งได้ก้าวเข้าไปสู่การเป็นนักร้องอาชีพที่จริงจังมากยิ่งขึ้น

สาวเนิร์ดกับเป้าหมายการเป็นเด็กนิเทศฯ
ตอนเรียนมัธยม เรียนสายศิลป์คำนวณมาค่ะ แต่จริงๆ ชอบด้านอักษร ชอบอ่านหนังสือ อยู่ในคลาสก็เป็นเด็กเนิร์ด ตั้งใจเรียน ทำกิจกรรมทุกอย่าง แต่พอถึงเวลาจะเลือกสายจริงๆ มีคนบอกว่าสิ่งที่เราชอบหลายอย่าง มันคือนิเทศฯ นะ ตอนนั้นเราก็ไม่รู้หรอกว่านิเทศฯ เรียนอะไร แต่ว่าก็เลือกนิเทศ จุฬาฯ 3 อันดับเลย แต่ก่อนจะสอบต้องไปติวหนักมาก เพราะว่าโรงเรียนที่เอิ๊ตเรียน (รุ่งอรุณ) ไม่ได้สอนตามหลักสูตรกระทรวง เราก็เลยต้องมาเริ่มอ่านหนังสือใหม่ตั้งแต่ต้น อ่านจนบางทีเหนื่อยมาก ไม่ไหวแล้ว แต่ก็รู้สึกว่าต้องทำให้ได้ สุดท้ายก็ติด

เฟรชชี่แสนสดใสเจอโลกใบใหม่ที่แตกต่างไปจากเดิม
ปีแรกปรับตัวเยอะมากกก มันช็อกกับโลกกว้างๆ อันใหม่ เพราะว่าโรงเรียนมัธยมคือโรงเรียนอินดี้หน่อย ที่ใครทำอะไรก็ได้ ไม่มียูนิฟอร์ม ไม่มีการนินทากัน ทุกคนใจดีต่อกัน แต่พอเข้ามาสังคมที่ใหญ่ขึ้น เราก็เริ่มรู้ว่ามันมีคนที่ใจร้ายกับเราได้นะ บางคนก็สามารถมองแบบดูถูกเราได้ ก็เป็นช่วงที่มีคนไม่ชอบที่สุดในชีวิต เพราะเข้าสังคมไม่เป็น ปกติตอนมัธยม เราจะเป็นคนสดใสมาก ชอบทำกิจกรรม อยากทำอะไรก็ยกมือ แต่พอมาทำที่นี่บ้าง คนก็จะมองว่าทำไมคนนี้มันพุ่งจัง มันแอ๊บหรือเปล่า เราก็ต้องค่อยๆ ปรับตัวไป ตอนหลังทุกคนก็เข้าใจเรามากขึ้น ว่าเราก็เป็นแบบนี้เอง แล้วพอเรียนปี 3 ก็โอเคเลย ได้เลือกเอกภาพยนตร์และภาพนิ่ง ได้ลองออกกอง วิจารณ์หนัง ก็รู้สึกว่าการเรียนแบบนี้แหละที่เราชอบ

เป็นนักร้องดังในโลกออนไลน์
เอิ๊ตชอบร้องเพลงมาตั้งแต่เด็ก ตอนปี 1 ก็เริ่มไปร้องเพลงที่ร้านนั่งชิลล์บ้าง มีร้อง COVER ลงยูทูป แต่งเพลง ทำอัลบั้มอินดี้กับเพื่อนๆ จนตอนใกล้จบ ทางไวท์ มิวสิค ก็เรียกไปทำเพลงจนได้มีซิงเกิ้ลเป็นของตัวเอง ล่าสุดก็มีซิงเกิ้ล ที่ 2 “SKY&SEA” ซึ่งผลตอบรับก็ดีมาก แต่ก็ถือว่า เรายังต้องเริ่มเรียนรู้สายนี้ต่อไป เมื่อก่อนมองว่าอาชีพนักร้องคือชิค วันๆ แต่งตัวสวยๆ ร้องเพลง แต่พอได้เข้ามาทำจริงๆ มันมีอะไรมากกว่านั้น ทั้งการรู้วิธีเอนเตอร์เทนคนดู แล้วก็ต้องมีวินัยในตัวเองเยอะ ให้ร่างกายเตรียมพร้อมตลอดเวลา เพราะเราต้องใช้เสียงในการทำงาน

เอิ๊ตในมุมมองอายุ 24 + 20
ณ จุดนี้ยังแฮปปี้กับการร้องเพลง ได้ทำสิ่งที่เราชอบ และเลี้ยงตัวเองได้ เคยตื่นเช้ามาด้วยความตกใจ เพราะฝันว่าเราอายุ 24 บวกไปอีก 20 ก็ 45 แล้วไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรอยู่ ก็เครียดมาก แต่สุดท้าย ก็ได้ข้อสรุปว่าเราทำวันนี้ให้เต็มที่ ให้รู้สึกว่าที่ผ่านมาไม่เสียดายกับเวลาที่เสียไป อีกสิบปีจะเป็นยังไงก็ช่างมันดีกว่า แล้วปีหน้าก็อายุ 25 ซึ่งหลายๆ คนก็คงคิดว่ามันสำคัญ 25 ก็เป็นผู้ใหญ่แล้ว ก็คิดว่าต่อไปเราต้องทำอะไรจริงจัง และตั้งใจกับชีวิตให้มากขึ้นไปอีก