งานฟุตบอลประเพณีฯ จะขาดสีสันของเหล่าเชียร์ลีดเดอร์ไม่ได้เลย ซึ่งปีนี้ก็จัดเต็ม เตรียมมา Show off ทั้งความสามารถ ความพร้อม และคอนเซ็ปต์ชุดสุดอลังการ แต่ก่อนจะมาได้ออกมาโชว์จะเป็นยังไงบ้าง ‘พลอย-พลอยไพลิน ลิมปนเวทยานนท์ จากม.ธรรมศาสตร์’ และ ‘ปลื้ม-ณัชคุณ ธีรกิจโกศล จากจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย’ จะมาพูดถึงคอนเซ็ปต์ในปีนี้ และการฝึกซ้อมของแต่ละฝั่งกัน

(ธรรมศาสตร์)
คอนเซ็ปต์ของงานในปีนี้
คอนเซ็ปในปีนี้ คือ ‘The Way For Tomorrow อนาคตใครนิยาม’ สำหรับคอนเซ็ปต์ปีนี้ก็เป็นฝั่งธรรมศาสตร์คิด ซึ่งเราก็สื่อความหมายออกมาว่า เราต้องการจะสื่อสารตัวตนที่แท้จริงของเราออกมา โดยอนาคตเนี่ยเราจะเป็นคนนิยาม และเปลี่ยนแปลงอนาคตของเราด้วยตัวเราเอง
คอนเซ็ปต์ชุดของ ม.ธรรมศาสตร์
ในยุคดิจิตัล 4.0 เราสะดวกสบายจากความรวดของเทคโนโลยีต่างๆ แต่ในขณะเดียวกัน เราก็อาจพลั้งเผลอใช้ความรวดเร็วในการตัดสินสิ่งรอบตัวด้วยเช่นกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การตัดสิน "คน" ด้วยกันเพียงเพราะรูปลักษณ์ภายนอก หรือ การฟังคำที่คนอื่นๆพูดต่อกันมา โดยไม่ได้พยายามศึกษาตัวตนที่แท้จริงของเค้าเหล่านั้นว่าเป็นอย่างไร

ประภากาศ อังศุสิงห์ ดีไซเนอร์แห่ง Hooks ได้นำเรื่องราวนี้มาเป็นแรงบันดาลใจในการออกแบบชุดเชียร์ลีดเดอร์ในปีนี้ โดยชุดกลางวัน ออกแบบภายใต้คอนเซปต์ "Don't judge a book by its cover." ด้วยการสร้างสรรค์ชุดให้เสื้อคลุมตัวนอกมีลักษณะคล้ายหนังสือ และชุดด้านในสกรีนรูปใบหน้าของเชียร์ลีดเดอร์แต่ละคน เปรียบเสมือนหนังสือที่ต้องเปิดดูด้านในก่อนจึงจะพบว่ารายละเอียดเป็นเช่นไร เช่นเดียวกันกับคุณค่าของคนที่เราไม่สามารถสัมผัสอย่างผิวเผินได้ แต่ต้องใช้เวลาและความตั้งใจมองอย่างลึกซึ้ง
ชุดกลางคืน ออกแบบชุดให้มีลวดลายของผ้าคล้ายลายและลักษณะของปีกผีเสือ โดยคล้อยตามเรื่องราวด้านบน เปรียบคุณค่าความดีของคน เสมือนการเติบโตของผีเสื้อ ที่ต้องค่อยๆใช้เวลา รอคอยให้ดักแด้ที่มักถูกกล่าวว่าอัปลักษณ์เติบโตจนกลาบเป็นผีเสื้อที่มีความสวยงาม

บรรยากาศการช่วงซ้อมเป็นยังไงบ้าง
ช่วงซ้อมก็อบอุ่นมากค่ะ และยิ่งพอใกล้วันจริงการซ้อมก็ยิ่งเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ ครอบครัวเชียร์ลีดเดอร์ของเราอบอุ่นมาก เพราะว่าพี่ๆ คอยผลัดกันเข้ามาดูแลพวกเราในทุกๆ วัน แต่ละวันก็จะมีน้ำ มีขนมติดไม้ติดมือมาให้ด้วย
เรื่องสนุกๆ ระหว่างซ้อม
ทุกครั้งเราก็จะมีการวิ่งวอมค่ะ และมันจะมีอยู่วันหนึ่งเป็นวันที่พิเศษมาก คือมีรุ่นพี่คนหนึ่งเขาเอาน้องหมามาด้วย พอเราวิ่งน้องหมาก็วิ่งตาม แล้วก็วิ่งนำไป กลายเป็นว่าก็วิ่งตามน้องกันไป ใครวิ่งทันน้องอะไรแบบนี้กลายเป็นชาเลนจ์ของเราไป ถือว่าวันนั้นได้สนุกและผ่อนคลายไปกับอะไรน่ารักๆ ค่ะ
อุปสรรคของการซ้อม
จะเป็นช่วงแรกๆ ของการฝึกที่ทุกคนจะเจอ คือ เรื่องอาการแบบเจ็บปวดเล็กๆ น้อยๆ ตามร่างกาย เพราะว่าเราหรือบางคนก็ไม่เคยออกกำลังกายเลย ช่วงแรกก็จะเจ็บขา ปวดแขน แต่พอซ้อมๆ ไปก็ดีขึ้น ทุกคนพร้อมในวันจริงเต็มที่ พลังถ้ามี 100% ให้ประมาณ 300% เลย

การซ้อม และการเตรียมตัว
เริ่มซ้อมตั้งแต่ 5โมงเย็น วอมร่างกายพื้นฐาน จะเป็นการวิ่งและก็จะเป็นช่วงฝึกเบสิคค่ะ พอช่วงหลังๆ ก็จะเป็นช่วงที่แบบว่ารันเพลงไปเรื่อยๆ เพลงที่จะใช้ในงานจริงๆ จะซ้อมทุกวันเลยค่ะ นอกจากเตรียมร่างกายแล้วเราก็จะต้องเตรียมสภาพผิวหน้าของเราด้วย รักษาสุขภาพเพื่อให้วันงานเต็มที่ที่สุด
ความรู้สึกของตัวเองต่องานฟุตบอลประเพณีฯ
อันนี้เป็นปีแรกของหนูเลยที่มางาน ทั้งๆ ที่อยู่ปี 3 คือไม่เคยมางานจริงๆ เลยค่ะ เคยเห็นแต่ตามโซเชียล ซึ่งตอนนี้เราก็ตื่นเต้นมา ยิ่งพอใกล้วันจริงก็ยิ่งตื่นเต้น ยิ่งใกล้วันยิ่งรู้สึกเหมือนนอนไม่หลับ ตื่นเต้นกับบรรยากาศ ชุด คอนเซ็ปต์ ต่างๆ อะไรหลายๆ อย่างไปหมดเลย ตอนเข้ามาปีแรกก็ไม่ได้มา เพราะเกิดเหตุการณ์บางอย่างทำให้งดไป แต่พอได้มาอยู่ตรงนี้ก็รู้สึกว่ามันเป็นเรื่องดีๆ ที่น่าตื่นเต้น ตื่นตาตื่นใจสุดๆ เลยค่ะ

(จุฬาฯ)
คอนเซ็ปต์ชุดของ จุฬาฯ
คอนเซ็ปต์ คือ “Rebellious” แปลว่า กบฎ แต่ว่ามันเป็นกบฏในทางที่มันค่อนข้างจะบวกกว่าที่คำนี้มันเป็น เป็นการตีกรอบตัวตน เราอยากจะให้ทุกคนคิดว่า เราเป็นผู้นำหรือว่าเป็นคนคนหนึ่งที่ต้องการที่จะเปลี่ยนแปลงให้มันดีขึ้นในสิ่งที่มันเคยมีอยู่แล้วให้มันดีขึ้น ด้วยชุดสไตล์ยูนิฟอร์ม เครื่องแบบการแสดงตัวตนที่ดูเหมือนจะปิดกั้น แต่จริงๆ ไม่ใช่ โดยตัวชุดก็จะเลือกใช้สีชมพูและสีน้ำเงิน ที่เป็นคู่สีตัดกัน เพื่อเพิ่มความโดดเด่น นอกจากนี้ยังมีสัญลักษณ์ที่สื่อความเป็นผู้นำเชียร์จุฬาฯ คือ ตราพระเกี้ยว ที่ประดับบนศีรษะของผู้นำเชียร์ฝ่ายหญิง และกระดุมโลหะตราพระเกี้ยว
ส่วนชุดกลางคืนจะสื่อถึงความนอกกอบมากขึ้น จะมีความอาร์ตๆ มีศิลปะเข้ามาเยอะๆ หน่อย เพราะว่าเรามองว่าศิลปะเป็นสิ่งที่แล้วแต่คนจะเลือกเสพ มันไม่มีขีดจำกัด มันไม่มีความหมายตายตัว แล้วแต่คนเสพว่าจะตีความเป็นว่ายังไง เราก็จะนำเน้นเอาโทรนสี และกราฟิกมาสื่อถึงความเป็นศิลปะลงไป

บรรยากาศการช่วงซ้อมเป็นยังไงบ้าง
ช่วงซ้อมนี่มีอารมณ์ที่หลากหลายมากเลยครับ แต่ละวันก็แตกต่างกันไป ช่วงโค้งสุดท้ายนี้ก็คือ มีทั้งความสนุก และความเหนื่อยด้วย ยิ่งใกล้งานเราก็จะซ้อมหนักและจริงจังกันมากยิ่งขึ้น นอกจากนี้ก็มีออกงานด้วย เรียนด้วย ทุกคนก็จะทำทุกอย่างไปพร้อมๆ กัน แต่ว่ามันก็เป็นความเหนื่อยที่สนุก
เรื่องสนุกๆ ระหว่างซ้อม
จริงๆ มีเยอะเลย เพราะมันสนุกทุกวัน อย่างเช่นเวลาซ้อมทุกคนจะต้องอยู่นิ่งๆ ใช่มั้ยครับ เราก็จะไม่สามารถหันหน้าไปคุยเม้าท์กันได้ ทุกคนก็จะพยายามหาเรื่องคุยกันโดยที่ไม่ต้องมองหน้ากัน มีแค่เสียงโยนไปโยนมา ข้ามแถวไปมาครับ มันก็ท้าทายดี บางทีวิ่งมาเหนื่อยมากเพื่อนเงียบกริบเลย ก็จะมีคนหนึ่งพูดมุขตลกออกมา แค่นี้ทุกอย่างมันก็ดีขึ้น หายเหนื่อยได้เลย
อุปสรรคของการซ้อม
อุปสรรคคงเป็นตอนแรกๆ ที่พวกเราหลายๆ คนยังไม่มีพื้นฐานเกี่ยวกับลีดมาก่อน กว่าจะขึ้นท่าได้ก็ใช้เวลามากหน่อย ช่วงการสอนเบสิคก็เลยเป็นอะไรที่ยากมาก โหดมาก พอมาถึงช่วงต่อท่าเพลงมันก็ยากไปอีกระดับหนึ่ง เพราะเราก็ต้องมาเต้นให้พร้อมเพียงกัน ท่าต้องออกมาสวย อันนี้ก็เป็นจุดที่เป็นอุปสรรคและยากที่เราต้องผ่านมันไปให้ได้ในตอนแรก

การซ้อม และการเตรียมตัว
จะเริ่มซ้อมประมาณ 5 โมงเย็น ซ้อมทุกวัน เสาร์อาทิตย์ด้วย เพราะว่าเราต้องรักษากำลังให้มันคงที่ ถ้าเราหยุดไปวันหนึ่งเนี่ย กลับมาเรามีตายอะ เพราะมันคงไม่ไหว มันจะเหนื่อยมากๆ ก็เลยซ้อมฝึกความแข็งแรง และความอดทนของเราไปเรื่อยๆ เพื่อให้ทุกอย่างออกมาให้ดีที่สุด
ความรู้สึกของตัวเองต่องานฟุตบอลประเพณีฯ
ผมก็รู้สึกว่าเราซ้อมไปเยอะมากครับ เหมือนน้ำหนักลดด้วยแต่จริงๆ ไม่ใช่ แค่เราซ้อมเยอะได้ออกกำลังกายแล้วมันดูผอมลง ตอนนี้ก็เรียนปี 2 ครับ แต่ได้เห็นงานบอลมาโดยตลอด มาดูทุกปี เป็นคนที่อินกับงานแบบนี้อยู่แล้ว ชอบงานแบบนี้ ได้มาเห็นกิจกรรม การเดินขบวน คฑากร เชียร์ลีดเลอร์ ผู้อัญเชิญต่างๆ คือมันดูเป็นอะไรที่สวย และยิ่งใหญ่มาก ที่เราจะพลาดมันไม่ได้เลย