เคยสงสัยกันมั๊ยว่าทำไมคนอกหักมักออกเดินทาง นักเดินทางไทยในยุคแรกๆ หมายถึงในยุคที่
เราเกิดกันทัน เขามักจะเริ่มต้นวางแผนเดินทางด้วยการเดินทางแบบไม่มีแผน เพราะอกหัก เศร้า
เสียใจ อยากจะไปไหนสักที่ ที่ไม่มีเธอ ด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงพากันโยนเสื้อผ้าลงกระเป๋าแล้วก้าว
ออกจากบ้านแบบไม่มีจุดหมายปลายทางที่แน่ชัด
ที่แน่ๆ ต้องไปจากตรงนี้
"มาทะเล ไม่หนีร้อน ก็หนีรัก" อาจจะจริง แต่ภูเขาก็เช่นกัน
แต่สมัยนี้ไม่จำเป็นหรอกว่าต้องอกหักถึงจะออกเดินทางได้ แต่ทำไมอกหักทีไรก็ต้องออกเดินทาง
ให้ได้ทุกที ไม่รู้สิ อาจจะเป็นเพราะมีคนบอกว่า ถ้าถูกทิ้ง เราต้องเดินต่อไปให้ได้! แล้วจะให้เดินต่อ
ไปไหนล่ะ ในเมื่อไม่เห็นทางไปเลย การเดินทางจึงการไปต่อที่เห็นภาพชัดที่สุดแล้ว
และเมื่อไหร่ที่คน ?อกหัก? เริ่มต้นการเดินทางรับประกันได้เลยว่าพวกเขาจะได้อะไรมากกว่านิ่งอยู่
กับที่ เพราะ?
บางครั้งเราได้เจอใครบางคนใหม่ๆ ระหว่างเดินทาง ซึ่งไม่ได้หมายความว่าคนที่เราเจอจะเป็น
คนรักเสมอไป แต่คนทั่วไปที่เดินทางผ่านในเส้นทางเดียวกันขณะที่เราได้เจอประสบการณ์ใหม่ๆ
สร้างเรื่องราวหลายๆ อย่างได้ด้วยกัน ใครจะรู้มันอาจจะนำมาสู่ความรักก็ได้ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ไม่
ว่าจะโดนใครทิ้งมา แต่อย่างน้อยพวกเขารู้ว่ายังมีมนุษย์อีกหลายร้อยล้านคนให้เขาได้เรียนรู้ และให้
หัวใจได้กลับมาเต้นจังหวะเดิมอีกครั้ง
เราไม่ได้เพียงแต่ก้าวออกมากจากความสัมพันธ์แย่ๆ เพียงอย่างเดียว แต่มันต้องเป็นก้าวที่เดิน
ไปมุ่งไปข้างหน้า ไปสู่สิ่งที่ดีกว่าในชีวิต เพราะบางทีแค่ความรักได้จบลบไม่ได้หมายความว่าเราจะ
ลืม ?คนรัก? ได้ และการได้ออกไปใช้ชีวิตมันเป็นอะไรที่มหัศจรรย์สุดๆ ไปเลย
เปลี่ยนจุดโฟกัสจากความทรงจำแย่ๆ ไปเป็นเส้นทางข้างหน้าที่เรากำลังจะไป เพราะไม่มีใครก้าว
ไปข้างหน้าได้ถ้ายังยึดติดกับเรื่องราวที่จบไปแล้ว สิ่งที่ดีที่สุดที่จะทำได้คือจองตั๋งเรือ เครื่องบิน รถ
ทัวร์แล้วเริ่มต้นการเดินทางที่แท้จริงเสียที
คนโสดไม่ได้หมายความว่าเขามีบางส่วนที่ขาดหายไป และยิ่งถ้าเพิ่งถูกทิ้งเราต้องรับความจริง
ว่า มีเพียงตัวเราเท่านั้นที่จะรักษาความเจ็บปวดนี้ได้ และคนโสดก็คือคนที่ท่องโลกได้สนุกที่สุด เชื่อ
สิ เพราะนอกจากจะได้เห็นโลกแล้วยังได้เห็นตัวตนที่แท้จริงของเราอีกด้วย
นี่ไม่ใช่จุดจบของเส้นทางชีวิต การผจญภัยอันแสนสนุกสุขสันต์นั้นไม่ได้จบลง คงไม่ต้องอธิบาย
อะไรดีแล้ว แค่ตื่นขึ้นมาในวันหนึ่งแล้วคิดได้ว่าความสัมพันธ์มันจบลง เราก็ต้องกู้ชีพเราออกมาแล้ว
ออกมาจากซากปรักหักพัง แล้วออกไปเผชิญโลกคนเดียวโดยที่ไม่ต้องพึ่งพาใจกับใครอีกแล้ว
เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับทุกคนและถ้ามันจะเกิดขึ้นกับเราก็ไม่เห็นจะเป็นไร มีประชากรส่วนน้อย
มากจริงๆ บนโลกนี้ที่ไม่เคยต้องผิดหวังกับความรัก พวกนักเดินทางเขารู้ดีว่าจะต้องเดินออกมาจาก
มันยังไง ก็แค่ลุกขึ้นและไม่ต้องสนใจใครทั้งนั้น ย้ำอีกครั้งว่ามันไม่สำคัญเลยว่าเราจะต้องใช้เวลานาน
นนแค่ไหน สิ่งที่สำคัญคือเราจะต้องลุกขึ้นให้ได้เหมือนตอนที่เราตกลงมาจากกระดานโต้คลื่นครั้ง
แรกนั่นแหละ
ความรักอาจจะเป็นหนึ่งในแรงขับเคลื่อนชีวิต แต่ไม่ใช่อะไรที่เราจะต้องโฟกัสอยู่ตลอด ออกเดิน
ทางเพื่อพบเจอสิ่งใหม่ให้ได้มากที่สุด และสิ่งที่เราได้เรียนรู้ จะสอนให้เราโตขึ้นเป็นคนใหม่ที่เราภูมิ
ใจสุดๆ เลยล่ะ
