เวลาน่ะมีไหมคะ ไหมคะ พี่ชาย?
การอยู่ไกลก็ไม่ต่างจากการอยู่ใกล้ที่เราไม่จำเป็นต้องไลน์หากันตลอดเวลา หรือวีดีโอคอลทุกครั้ง
ที่มีโอกาส แต่ควรแบ่งเวลาให้ชัดเจนไปเลยว่าทุกสองวันเวลานี้ นี่คือเวลาของเรานะ หรือจะถี่หรือ
ห่างกว่านั้นก็แล้วแต่ความชอบใจ แต่ควรชัดเจนว่าเราจะมีเวลาให้เขาแม้จะอยู่ห่างกันแค่ไหน แต่ก็
ต่อติดได้ด้วยการแบ่งเวลามาคุยกัน และให้ความสำคัญมากพอที่จะบอกว่านี่คือเวลาของคนที่เรารัก
เมาธ์มอยทุกสิ่งให้ยิ่งกว่าเมาธ์กับเพื่อน
ศิลปะอย่างหนึ่งของความรักทางไกลคือการแชร์สิ่งต่าง ๆ ในชีวิตของเราให้คนที่เรารักฟัง ยิ่งเรา
เล่ารายละเอียด เล่าโมเมนท์ความรู้สึกได้เหมือนหนึ่งว่าเขาคนนั้นอยู่ใกล้เรามากเท่าไหร่ เราก็ยิ่ง
เชื่อมความสัมพันธ์กันไว้ได้ใกล้มากขึ้นเท่านั้น เช่น ถ้าอยู่ห่างกันคนละประเทศ เวลากินอะไรที่เรา
ประทับใจมาก ๆ เราอาจจะถ่ายเก็บไว้อวดแฟนของเรา หรือไปสถานที่ที่สวย ๆ ก็ถ่ายรูปเก็บมาฝาก
แล้วบอกว่าเราอยากให้เขามาอยู่ตรงนี้ เท่านี้ก็จะช่วยให้รู้สึกว่าอยู่ใกล้กันมากขึ้นแล้ว
เปย์ให้กันสิแม้อยู่ไกล๊ไกล
การอยู่ไกลกันในโลกยุคปัจจุบันไม่ใช่เรื่องน่ากลัวอีกต่อไป เพราะทั้งเทคโนโลยีที่ทำให้การสื่อสาร
ง่ายขึ้น แถมการส่งของให้กันก็ไม่ได้ลำบาก การมีของขวัญเล็ก ๆ น้อย ๆ เซอร์ไพร์สกันในวันที่
ห่าง ๆ เหงา ๆ หรือฝากเพื่อนเขาซื้อดอกไม้สักช่อแล้วบอกว่าเราฝากมา แค่นี้ก็เพิ่มความ
ชุ่มชื่นหัวใจได้ไม่ต่างจากตอนอยู่ใกล้กันแล้ว
นี่ค่ะ เทคโนโลยีที่คุณคู่ควร
ถ้าเราเกิดในยุคที่ต้องส่งจดหมายถึงกันใช้เวลาหลายวันหลายสิบวัน เราคงทรมานตายกันไปข้าง
แน่ ๆ แต่ในวันที่โลกมีมือถือที่ถ่ายรูปได้ วีดีโอคอลสบาย ๆ ไลน์ถึงกันได้ทุกวินาทีก็โปรดจงใช้มัน
ให้เป็นประโยชน์ ให้สมกับความคิดถึงที่สั่งสมมานาน แต่ที่ต้องควรระวังก็คืออย่าตามติดแจจนสร้าง
ความรำคาญเกินไปก็พอ
ไว้เนื้อเชื่อใจอย่าให้อะไรมาแทนที่สิคะซิส
ความไว้ใจและความเชื่อใจคือสิ่งที่เราต้องมีตุนไว้มาก ๆ ในการมีรักทางไกล อย่าหวาดระแวงเกิน
เหตุจนต้องตามเช็ค ตามดูจนเขาไม่เป็นอันทำอะไร มีพื้นที่ว่างตรงกลางให้เขาได้หายใจหายคอ
แต่ขณะเดียวกันก็มีเวลาที่ชัดเจนให้แก่กันว่าเวลาไหนจะมอบให้กับคนรักเรา (อย่างที่เราแนะนำไป
นั่นแหละ) ถ้าใจเราเชื่อมั่นในความรักที่เรามีให้กันและกันแล้ว อะไร ๆ ก็จะดีเองค่ะซิส
