เกิดเป็นหญิงต้องมีสิทธิ์เลือก ไม่ใช่ถูกเลือก ไม่ใช่ถูกบงการให้คิดว่าอะไรดีที่สุด อะไรถูกต้อง
ที่สุด ต้องไม่ให้ครอบงำความคิดของตนได้ ต้องหาโอกาส ให้โอกาสสร้างเส้นทางอันเปิดกว้างให้
แก่ชีวิต ต้องรู้จักคิด รู้จักเลือกด้วยตนเอง เรื่องรักไม่ใช่เรื่องเล่นๆ ไม่ใช่จะเลือกได้หลายครั้งหลาย
หนนัก
ดังนั้น ถ้าจะหาใครสักคนต้องให้แน่ใจว่าเราเลือกเขา และเขาก็เลือกเรา คนเราจะมีความ
สัมพันธ์ที่ดีต่อกันได้ ก็ต่อเมื่อทั้งสองฝ่ายได้ยินยอมพร้อมใจที่จะเลือกซึ่งกันและกัน และในระหว่าง
เลือกอยู่ ควรให้อิสระแก่กัน เราก็ควรให้อิสระแก่เขา ในขณะเดียวกันก็ควรทำตัวเองให้เป็นอิสระ ไม่
ถูกเขาพันธนาการไว้
และจงจำไว้ด้วยว่าการบอกรักใครแล้ว ไม่ได้ทำให้อีกฝ่ายหมดสิทธิ์ที่จะเลือก เพราะตอนที่
บอกรัก ก็รักในภาวะสถานการณ์ นิสัยใจคอ ความประพฤติ ซึ่งเป็นเงื่อนไขเฉพาะเวลาที่บอกรักนั้น
หากเงื่อนไขเหล่านี้เปลี่ยนไป ก็อาจจะรักคนใหม่ได้ หรือหากพบเงื่อนไขที่ดีกว่าก็อาจจะเปลี่ยนใจ
ได้
ดังนั้น รักที่แท้จริง ผู้เลือกต้องพบเงื่อนไขที่แท้จริงที่ตัวเองต้องการแล้ว และไม่ต้องการอะไร
ใหม่อีก หรือเพิ่มเติมอีก ความรักนั้นจึงจะสมบูรณ์แบบ และจึงเป็นคู่ที่ถูกต้องแท้จริงของเรา ดังนั้น
เมื่อมีโอกาสเลือกเราควรเลือก และอีกฝ่ายควรปล่อยให้เขาเลือกด้วยจึงจะถูก
หากใครทำความเข้าใจชีวิตได้แบบนี้ คนนั้นก็จะเป็นผู้ที่มีความรักที่สมบูรณ์ และเป็นผู้มีสุขใน
รัก ไม่ต้องมานั่งหึงหวง ไม่ต้องมานั่งกังวลว่าเขาจะไม่รักเรา หรือเขาจะไปมีคนใหม่ เพราะถ้าเขาไป
ก็ต้องยอมให้เขาไป ต้องคิดว่าเพราะเราไม่ตรงกับเงื่อนไขของเขา เราไม่ใช่ของเขา แล้วเขาจะใช่
ของเราได้อย่างไร การคิดแบบนี้ไม่ได้ทำให้จิตใจคับแคบ เพราะไม่ได้บอกให้ไม่รักใคร
ถ้าอยากรักหรือรักแล้ว และเขาตรงตามเงื่อนไขของเราก็รักไปเลย แต่ต้องรักอย่างมีเหตุผล
ต้องทำใจไว้ด้วยว่าเขาอาจจะไม่รักเรา หรือเขาอาจหมดรักเราก็ได้ ถ้าตัวเราผิดไปจากเงื่อนไขเดิม
ที่เคยปฏิบัติต่อเขา หรือเขาอาจจะรักคนใหม่ เพราะพบเงื่อนไขที่ดีกว่าก็ได้ หากมันเกิดขึ้นก็อย่าสิ้น
หวังเสียใจจนมากเกินไปนัก เพราะนี่แหละคือความรัก ซึ่งหาคำจำกัดความได้แสนยากเหลือเกิน
วิธีที่ดีที่สุดที่จะจัดการรับความรักได้ คือ เป็นตัวของตัวเอง อย่าหลอกตัวเอง เพราะเมื่อเรา
หลอกตัวเองได้ เราก็จะหลอกผู้อื่นได้ และถ้าเราเป็นตัวของเราโดยมั่นคงแล้ว ถ้าเขาไม่รักเรา เราก็
จะได้ทราบว่าตัวของเราเองแบบนี้แหละที่เขาไม่รัก และค่อยมาดูว่าเราควรปรับปรุงส่วนไหนของตัว
เราหรือไม่ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับชีวิต จงใช้เป็นบทเรียนสอนตัวเอง
อย่ามัว โง่อยู่ ถ้าพบว่าตัวเองดีพออยู่แล้ว หรือไม่ดีอย่างไร ค่อยคิดถึงก้าวใหม่ของชีวิตต่อไป
อย่าจมอยู่กับที่ ป่วยการเกิดเป็นคน ถ้าไม่รู้จักคิด หรือคิดไม่เป็น
และสุดท้ายหากเราคิดว่าเราดีอยู่แล้ว แต่เขายังไม่รักเราอีกก็อย่าไปกังวล นั่นแสดงว่าเราไม่ใช่
ผู้ถือกุญแจที่จะไขเข้าไปในใจเขาได้ ฉะนั้นอย่าพยายามไขเลย หาแม่กุญแจใหม่จะดีกว่า ความ
เสียใจ ความสูญเสีย และความผิดหวัง เกิดได้กับทุกคนมิใช่หรือ?
แล้วทำไมมันจะเกิดกับเราไม่ได้ ทำไม?
