หากมองเผิน ๆ อาจจะเห็นว่าความรักก็ไม่ต่างอะไรกับความหลงใหล ทั้งที่จริงแล้ว 2 คำนี้มี
ความแตกต่างกันมากทีเดียว ซึ่งถ้าหากจะอธิบายให้เห็นชัดเจนยิ่งขึ้น ก็คงต้องใช้ไอศกรีมแทน
ความหลงใหล และผลไม้แทนความรัก ที่ถึงแม้จะมีความหวานเหมือนกัน แต่ผลไม้เป็นความหอม
หวานที่ยาวนานและมีประโยชน์ต่อสุขภาพมากกว่า แต่ถ้าหากอยากได้คำจำกัดที่ชัดเจนกว่านี้ก็ต้อง
ใช้ 5 เรื่องนี้เปรียบเทียบไปพร้อมกันด้วย
1. ระยะเวลาของความรู้สึก
การหลงเสน่ห์เป็นพื้นฐานของความหลงใหล หรือการที่คน ๆ หนึ่งถูกดึงดูดเข้าหากันด้วย
อารมณ์ความต้องการที่รุนแรง โดยล้วนเป็นเรื่องของกายภาพทั้งสิ้นและมันจะคงอยู่ไปอย่างนั้น
เฉพาะช่วงแรกที่เริ่มคบหากัน จากนั้นความรู้สึกที่ว่ามานี้ก็จะค่อย ๆ เลือนลางไปตามเวลา ตรงกัน
ข้ามกับความรักที่มักจะเติบโตและแข็งแรงมั่นคงตามวันเวลาที่เพิ่มขึ้น
2. พัฒนาการของความรู้สึก
ความหลงใหลมักจะตั้งอยู่บนพื้นฐานของช่วงเวลาใดช่วงเวลาหนึ่ง ที่เกิดจากแรงดึงดูดและ
ความสุขชั่วคราว โดยไม่มีการยับยั้งชั่งใจ ขาดการคิดพิจารณาไตร่ตรองให้ถี่ถ้วนเสียก่อน ในขณะที่
ความรักเป็นความรู้สึกที่สมบูรณ์แบบ เพราะเป็นความรู้สึกที่ผ่านการคิดและเข้าใจอย่างชัดเจนแล้ว
ว่าสิ่งใดดี สิ่งใดไม่ดี และสิ่งใดที่จะทำให้มีความสุข อีกทั้งหากเป็นความรักที่แท้จริง คน ๆ นั้นก็ยัง
พร้อมจะให้โดยไม่หวังสิ่งตอบแทนด้วย
3. ความรู้สึกผิด ชอบ ชั่ว ดี
คงไม่ผิดนักหากจะอธิบายความหลงใหลด้วยคำว่าการโดนครอบงำจิตใจ เพราะมันเป็นแค่
อาการที่ถูกดึงดูดด้วยเสน่ห์ของผู้อื่น ทำให้คน ๆ นั้นสามารถรู้สึกโกรธหรือหึงหวงได้ ในขณะที่
ความรักจะทำให้คน ๆ นั้นสามารถอดทน และยอมรับทุกอุปสรรคที่ผ่านเข้ามาได้ โดยจะพยายาม
แก้ไขปัญหามากกว่ายอมแพ้ ซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่อาจคาดหวังได้ หากมีแค่ความรู้สึกหลงใหลเท่านั้น
4. ระดับความรู้สึกปลอดภัยในความรัก
เมื่อรักใครสักคนจริง ๆ ก็จะสัมผัสได้ถึงความปลอดภัย เพราะรู้ดีว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นอีกคน
ก็จะไม่มีทางทิ้งคุณไว้ข้างหลังอย่างแน่นอน แต่ถ้ามันเป็นเพียงความหลงใหล ก็จะเกิดความรู้สึกไม่
มั่นคง สงสัย ไม่แน่ใจ และไม่ปลอดภัย เพราะกลัวว่าจะสูญเสียความรักไปอยู่ตลอดเวลา เช่น กลัว
ว่าอีกคนจะแบ่งความรักให้คนอื่น เป็นต้น
5. ความสวยงามของความรัก
ความรักจะเป็นความรู้สึกที่ไร้ความคลางแคลงใจ สวยงาม และมั่นคง โดยการทำใจให้ยอมรับ
สิ่งที่อีกฝ่ายเป็นอยู่ได้ทุกอย่าง เพราะตระหนักดีว่าไม่มีใครในโลกที่จะสมบูรณ์แบบไปทุกด้าน ส่วน
คุณเองก็สามารถเป็นตัวเองในขณะที่สามารถมอบสิ่งที่ดีที่สุดให้กับอีกฝ่ายได้เช่นกัน แตกต่างจาก
ความหลงใหลที่มักจะคิดถึงตัวเองก่อนเสมอ อยากให้อีกคนเป็นอย่างที่ชอบ คอยบังคับให้ทำ
ตามใจ และผลสุดท้ายก็ไปกันไม่รอด
กล่าวง่าย ๆ ก็คือ ความหลงใหลมักจะเป็นความรู้สึกที่เกิดในช่วงวัยรุ่น โดยเป็นความ
รู้สึกที่รุนแรง ไม่มีเหตุผล ขาดการยั้งคิด และทำตามอารมณ์ในขณะนั้น มักมาไวไปไว ตรง
กันข้ามกับความรักที่ผ่านการกลั่นกรองความคิดมาอย่างดีแล้ว พร้อมกันนี้ยังเป็นความรู้สึกที่
มั่นคง แข็งแรง มีการเจริญเติบโต พัฒนาไปเรื่อย ๆ และไม่เลือนหายไปตามกาลเวลา
