คือ.... คนรอบตัวผมส่วนใหญ่มีแฟนกันหมดแล้ว บางคนคิดว่า มันก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรนี่
แต่ของผม มีแน่นอนครับ เพราะเพื่อนผมเค้าเอาเวลาส่วนใหญ่ให้แฟนกันหมดแล้ว
มีเพื่อนผมบางคนเค้าให้ผมไปจีบสาวในผับ เค้าบอกว่า สาวๆในผับสวยๆทั้งนั้น เหมาะมากที่จะมี
แฟน แล้วสาวๆสวยๆเค้าชอบผู้ชายอย่างผม ผมลองเข้าไปจีบ ได้เบอร์บ้าง ไม่ได้เบอร์บ้าง
(ส่วนใหญ่จะไม่ได้เบอร์) ซึ่งคนที่ได้เบอร์นี่ล่ะพอโทรไป ช่วงแรกๆก็ดีอยู่นะ แต่พอติดต่อนานวัน
คือ เค้าหายไป ไร้ร่องรอยการติดต่อ เรารู้สึกเหมือนโดนเท รู้สึกว่าเค้าหายไปจากโลกนี้
รู้สึกเค้าทำอย่างกะเราไม่มีตัวตนบนโลก ทุกอย่างที่เราจีบมาคือสูญเปล่ามาทั้งหมด
ถ้าจะตั้งตัวก็แอบเป๋เหมือนกัน
ก่อนหน้านั้นที่จะจีบสาวในผับ ผมเจอคนที่ใช่ที่หอศิลป์อยู่ คือตอนนั้นรู้สีกว่า... ทั้งคู่มีแม่เหล็กขั้ว
ต่างกัน มันเลยดึงดูดให้ได้คุยซึ่งกันและกัน คนๆนั้น ตาตี่ หมวยๆ แต่เธอยิ้มสวยเอาเรื่อง เห็นรอย
ยิ้มทีไร ก็เผลอคิดไปมากกว่าควรจะเป็นซะแล้ว ตอนนั้นนางหลงทาง แต่ผมพาเธอไปดูพวกงาน
ศิลปะด้วยกัน เราคุยกับเค้าแล้วไปด้วยกันได้ มันเป็นความรู้สึกดีที่พอเอาไปเทียบกับความรู้สึกที่
ไปจีบสาวในผับ มันคนละเรื่องเลย สาวหมวยคนนั้นมันมีความรู้สึกรักอย่างเต็มเปี่ยม
ในขณะที่สาวในผับ เราเข้าไปจีบแต่ไม่มีความรู้สึกที่พิเศษเหมือนสาวหมวยที่เจอ
ในหอศิลป์เลยแม้แต่นิดเดียว มันไม่สามารถเทียบกันได้
ตอนนั้นผมได้เบอร์สาวหมวยไปแล้ว ครั้งแรกที่เราได้เบอร์ เค้าลังเลอยู่นิดๆ คิดว่าจะให้ดีหรือไม่ให้
ดีน้า.... สุดท้ายเราให้ความมั่นใจว่าเราจะรักกันอย่างที่เธอคิด เธอก็เลยให้เบอร์ผม พอติดต่อเรื่อย
มา ก็คุยไป คุยมาเรื่อยๆ มันยิ่งดึงดูดแบบไม่สามารถบรรยายออกมาเป็นคำพูดหรือตัวหนังสือที่จะ
พิมพ์อยู่ ณ ตอนนี้ ต่อมา ผมก็ชวนเธอเดท
ครั้งแรกเธอปฏิเสธเดทแรก ก็ไม่เป็นไร
ครั้งที่สองเธอก็ปฏิเสธอีก
ครั้งที่สามก็ยังปฏิเสธอีก
แต่ครั้งที่สี่ นางหายไปแบบไร้ร่องรอย ให้เราตั้งคำถามหลากหลายคำถาม
ว่านางคิดอะไรอยู่ ทำไมเลือกที่จะหายไปโดยไม่บอกกล่าวเหตุผลให้เราเลิกคิดมาก
-----------------------
ตั้งแต่นั้นมา ผมก็ทำอย่างที่ใครหลายๆคนบอก คือ ทำงาน เก็บเงิน ทำตามความฝันของตัวเอง
เราทำงานประจำและเขียนนิยายไปด้วยเพราะมันเป็นสิ่งที่เรารัก บางทีก็อยู่หอศิลป์ ดูงานศิลปะ
บางทีก็ฟังเพลงชิลๆ แต่มันมีบางเวลาที่รู้สึกเหงาอย่างรุนแรง อยากจะคุยแต่ไม่รู้จะคุยกับใครดี
ความรู้สึกแบบนี้มันเริ่มมีมาเรื่อยๆ ไม่รู้มันเพราะอะไร อยู่ๆก็เหงาอย่างรุนแรงโดยที่ไม่ได้คาดคิด
พอมานั่งคิดดู อยู่ๆก็มีคำถามคำถามนึงผุดขึ้นมาในใจของเรา คือ... คนส่วนใหญ่เค้าเจอคนที่ใช่กัน
ครั้งแรกที่ไหนเหรอ...? ผมว่ามันคงไม่ใช่ที่ผับแน่ๆ มันไม่เวิร์ค
