สิ่งของต่างหน้า ขอเอามาดูเวลาคิดถึง
ความสัมพันธ์ของคนสองคนอาจจบลงได้ไม่ว่าด้วยเรื่องอะไร และใจสองใจก็ไม่ได้ถูกผูกติดกันไว้
อีกต่อไปแล้ว แต่บรรดาสิ่งของสารพัดสิ่งที่เคยให้ เคยได้ เคยมีความทรงจำพิเศษตลอดระยะเวลา
ที่อยู่ด้วยกันนี่สิ มันไม่ได้ถูกกำจัดไปต่อหน้าต่อตาทันทีที่เราเลิกรากันไป เก็บไว้ก็ไม่มีปัญหา แต่
ขอแนะนำว่าช่วงที่เจ็บหนักกวาดมันลงกล่องใบใหญ่ ๆ ไว้ก่อน รอแผลหายดีเราค่อยเอาออกมาใช้ก็
ไม่เสียหาย แต่ถ้าจะให้ได้ประโยชน์ อะไรที่ยังใช้ได้ส่งไปบริจาคแล้วขอพรให้เจอแต่สิ่งใหม่ ๆ ดี ๆ
เข้ามาก็ดีงามไม่แพ้กัน แต่ถ้าเอามาดูเช้าดูเย็น เห็นอะไรก็นึกถึงหน้าเขา หยุดการกระทำ ณ บัดนาว
เลยค่ะ!
นักสืบช่างส่อง แต่ยิ่งมองยิ่งเศร้า
ผู้หญิงร้อยทั้งร้อยนั้นไม่ว่าจะมีอาชีพหลักเป็นอะไร แต่อาชีพรองลงไปล้วนแต่เป็นนักเผือก เอ้ย
นักสืบกันทั้งนั้น นอกจากให้เขาเป็นอดีตแล้วมันยังเจ็บไม่พอ ยังชอบไปสอดส่องดูว่าเขาทำอะไร
ที่ไหน กับใคร มีความสุขกว่าเดิมไหมตอนไม่มีเรา หรือเขามีคนข้างกายใหม่ไปแล้วหรือยัง ต่อให้
ไม่เจออะไรก็จินตนาการให้เจ็บปวดไปต่าง ๆ แต่ถ้าเจออะไรก็ยิ่งน้ำตาไหลไม่หยุดไปหลายวัน ดัง
นั้น สติมา! แล้วหยุดพฤติกรรมนักสืบหาเรื่องเศร้าของตัวเองลงก่อนค่ะ
วนซ้ำยิ่งกว่าวงเวียน เจ็บจนเอียนพอหรือยัง?
สถานที่มีผลต่อความรู้สึกของมนุษย์ยิ่งกว่าที่เราคิด บรรยากาศเดิม ๆ กลิ่นอายเก่า ๆ ล้วนแต่พัดพา
ความทรงจำที่ (เคย) ดีงามให้ย้อนกลับมาหาเราเสมอ ถ้าเราต้องไปในที่ที่ต้องไปประจำมีความทรง
จำล้านแปดกับคนทั่วไปในชีวิตประจำวันถมทับกันซ้ำ ๆ คงไม่เท่าไหร่ แต่ถ้าหากหอบร่างพาตัวเอง
ไปในที่ที่มีความทรงจำกับเราและเขาล้วน ๆ แถมจงใจวนกลับไปซ้ำ ๆ ถามใจตัวเองดูหน่อยไหมว่า
มันยังจะไหวไปได้อีกแค่ไหน? รักตัวเองให้มากกว่านี้นะ บอกตัวเองว่าพอเถอะ
หาคำตอบซ้ำ ๆ ให้กับคำถามที่ไม่มีใครอยากตอบ
เราผิดตรงไหน?
ทำไมเขาไม่รักเราแล้ว?
เขามีคนใหม่หรือเปล่า?
ชีวิตที่ไม่มีเรา เขามีความสุขอย่างไร?
สารพัดคำถามที่ถาโถมเข้ามา วันแรก อาทิตย์แรก เดือนแรก แต่ถึงจุดหนึ่งเราต้องเลิกเค้น
หาคำตอบให้กับคำถามที่อาจไม่มีใครตอบได้กับตัวเองเสียที เพื่อปล่อยวาง เพื่อหาที่ทางให้หัวใจ
เราได้หยุดพักจากการคาดคั้น เพื่อให้วันของเรามีเวลาว่างไปคิดถึงสิ่งดี ๆ มาเยียวยาหัวใจ และไม่
ต้องทำร้ายตัวเองด้วยคำถามไม่มีจุดจบเหล่านี้อีก
จมอยู่กับตัวเอง
เรารู้ว่าบางทีหนทางที่เยียวยาตัวเองที่ดีที่สุดก็คือการจมอยู่กับตัวเอง แต่มนุษย์ไม่ได้เกิดมาเพื่อใช้
ชีวิตอยู่ตามลำพัง โดยเฉพาะลำพังที่ปล่อยให้ในหัววนเวียนคิดแต่เรื่องเดิม ๆ ซ้ำ ๆ ให้ความทรงจำ
มันทำร้าย ถ้ารู้ตัวว่ากำลังอยู่เฉย ๆ ปล่อยให้ความคิดทำร้าย ทำลายตัวเองอยู่ ลุกขึ้นแต่งตัวสวยให้
ไว พาตัวเองออกไปจากที่ตรงนั้น ไปกินของที่ชอบ เจอเพื่อนที่เรารัก อยู่กับครอบครัวที่รักเรา หรือ
หากิจกรรมที่เราเคยชอบทำทำดูบ้าง สร้างโอกาสที่จะมีความสุขให้กับตัวเองในวันที่ไม่มีใครหน่อย
ดีจะตาย
ไม่ว่าเรื่องราวดีหรือร้าย เมื่อมันเกิดขึ้นได้ มันย่อมผ่านไปได้ ฟ้าหลังฝนอาจจะมีสายรุ้งหรือ
ไม่มี แต่ไม่มีฝนไหนที่ไม่ผ่านไป สนับสนุนให้สาว ๆ ทุกคนรักตัวเองให้มากเพื่อที่จะมีพลังไปรักคน
อื่นได้มากกว่า และถ้าเศร้าไม่รู้จะหันไปทางไหน อยากให้รู้ไว้ว่าเรามีไหล่ให้ซบเสมอค่ะซิส มามะ
กอดที
