1 เวลาบอกเลิกกันไม่มีน้ำตา
มันมีกรณีที่เราบอกเลิกกันทั้งๆที่ยังรักกันอยู่ ซึ่งโดยปกติคนที่ยังรักกันอยู่ เมื่อเราบอกเลิกเขา จะ
เป็นตัวเราเองที่เป็นฝ่ายร้องไห้ เหมือนยายป้าโดนคนต่อยมา หรือไม่มีสมาธิ ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
แต่ถ้าเมื่อใดที่เราหมดรักเขาแล้วนั้นหัวใจเราจะไม่รู้สึกอะไรเลย มันเหมือนทุกอย่างมันชินชาไปเอง
และเราก็ใช้ชีวิตประจำวันแบบปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
2 ไม่รู้สึกกระตือรือร้นที่จะคุย
ตอนช่วงคบกัน ถ้าคนๆนั้นทัก เฟส ไลน์ หรือ โทรมา เราจะรับไวดั่งปานจรวดมิสไซด์ นั่งมองหน้าจอ
รอให้เค้าตอบแชท ถ้าเมื่อใดหมดรักแล้วนั้น บางครั้งเราก็แค่เพิกเฉยต่อมัน ไม่สนใจตอบไม่โทร
กลับ แต่กรณีนี้ไม่รวมถึงกรณีที่เราไม่ว่างหรือกำลังทำอย่างอื่นอยู่นะ อย่างเช่นถ้าเราติดงาน หือ
กำลังง่วนอยู่กับอย่างอื่น แบบนี้ถือเป็นเรื่องปกติ
3 เมื่อใดที่เรามีเรื่องดีใจสุดขีด เราบอกข่าวดีให้คนอื่นรู้ก่อน
เวลาที่เราดีใจมันแน่นอนอยู่แล้วที่เราต้องการจะบอกให้คนที่เรารักรู้เป็นคนแรก กรณีนี้ไม่รวม คนใน
ครอบครัวนะ เมื่อใดก็ตามที่เราลืมไปว่าเราต้องบอกข่าวดีเรื่องนั้นให้คนๆนั้น อาจเป็นลางไม่ดีแล้ว
ละ เพราะมันเป็นเรื่องแน่นอนอยู่แล้วที่เราอยากให้คนที่เรารักดีใจไปพร้อมๆกับเรา
4 เปลี่ยนสรรพนามที่ใช้เรียกกัน
ตอนรักกันใหม่ๆ เรียกกันไปเถอะ สรรพนามสรรหามาเรียกกันแบบฟุ้งฟิ้งมุ้งมิ้งกิงก่องแก้วสุดติ่งกะ
ดิ่งเเมว แต่พอเราหมดรักนะเหรอ เย็นชาเรียกพี่อ่า
5 งอนแล้วไม่ง้อเหมือนเดิม
ตอนสมัยรักกันง้อกันไปง้อกันมา บางครั้งเราเป็นฝ่ายผิดก็ยังต้องไปง้อเลย แต่ถ้าเริ่มหมดรัก เราก็จะ
ไม่ง้อ ปล่อยเลยตามเลย ต่างฝ่ายต่างมีฑิฐิ จนต้องเลิกกันในที่สุด ( ****ยกเว้นงอนไร้สาระ)
6 หาเรื่องชวนทะเลาะตลอดเวลา
สมัยรักกัน เวลาคนๆนั้นมาแหย่ๆ แกล้งๆเราเล่น เราจะเห็นเป็นเรื่องขำขัน หัวเราะ มีความสุข แต่เมื่อ
ความรักเริ่มเลือนหาย เราจะรู้สึกแอบรำคาญหน่อยๆ จนต้องหาเรื่องชวนเค้าทะเลาะบ่อยๆขึ้น ทั้งที่
มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร อารมณ์เหมือนคนมีประจำเดือนไม่มีวันหยุด
7 ไม่อยากฟังเรื่องเล่าของอีกฝ่าย
เมื่อก่อนตอนที่เรารักเค้า เราชอบที่จะฟังเรื่องราวๆต่างๆที่เค้าเล่าให้เราฟัง แต่ถ้าเมื่อใดเรารู้สึกหมด
รัก เรากลับไม่รู้สึกตื่นเต้น หรือ สนุกในเรื่องที่เขาเล่า แค่ปล่อยให้มันผ่านไปเหมือนสายลม ไม่
แสดงความคิดเห็นต่อเรื่องที่เค้ากำลังพูด ทั้งๆที่เมื่อก่อนเรามีบทสนทนาที่ได้คุยกับเค้ายาวๆ แต่
ตอนนี้แทบไม่มีเรื่องให้เราพูดระหว่างกันอีกต่อไป
