ต่อ-ธนภพ ลีรัตนขจร กับโครงหน้ากลมเกลี้ยงตาจมูกปากได้รูปกันไปหมด แต่เวลาเรามองเขาทีไร จะคิดถึงภาพผู้ชายแววตาดุดัน พร้อมจะต่อสู้เพื่อความไม่ยุติธรรมได้เสมอ ในบท “ไผ่” และนั่นก็สร้างชื่อให้หนุ่มคนนี้ได้ขึ้นแท่นมีผลงานต่อเนื่อง และเร็วๆ นี้ กับละครเล่ห์ลับสลับร่างทางช่อง 3 และโปรเจก I SEE U พยาบาลพิเศษ..เคสพิสวง ของค่าย GDH 559 แต่อีกภาพลักษณ์หนึ่งกับความเป็นนิสิตรุ่นพี่ปี 4 ที่ใกล้จบการศึกษาที่คณะอุตสาหกรรมเกษตร (ภาคพิเศษ) ภาควิชาเทคโนโลยีการบรรจุและวัสดุ ม.เกษตรศาสตร์ เชื่อแน่ว่าหลายคนไม่เคยเห็นโมเม้นท์มุ่งมั่นในฟิวนี้ของต่อมาก่อนแน่นอน
คณะที่ต่อ ฮอร์โมนเลือกเรียน?
เหตุผลที่ผมเลือกทางด้านแพกเกจจิ้งที่เกษตรฯ อาจจะฟังดูแปลกนะ คือตอนแรกเลือกแอดมิชชั่นเข้านิเทศฯ กับ สถาปัตย์ฯ แต่ว่าก็ไม่ติด แล้วก็ไม่ชอบการเริ่มต้นใหม่หรือการซิ่วนะ เพราะผมรู้สึกว่ามันเสียเวลากับชีวิต ก็เลยอยากลองหาคณะที่คิดว่าจะตรงกับเรามากที่สุด เลยเลือกที่นี่ แล้วแอดมิชชั่นรอบสอง ตอนแรกที่ยังไม่เข้าเรียนก็กังวลว่าตัวเองจะโอเคกับสิ่งที่เลือกใหม่มั้ย แต่พอได้เข้าไปเรียนจริงๆ ก็รู้สึกอินนะ ผมว่าเป็นคณะที่ได้เปรียบคนอื่น เพราะแพกเกจเป็นสิ่งที่เราเจอในชีวิตประจำวันตลอดเวลา เราได้ใช้มันจริงๆ ทุกวันนี้ได้รู้หมดว่าแพกเกจไหนปลอดภัย ไม่ปลอดภัย เป็นการเตือนตัวเองและเตือนคนรอบข้างได้ด้วย ถือว่าเป็นความรู้ติดตัวที่ดีมากๆ เป็นความรู้นอกวงการอีกอย่างหนึ่งที่เรามีเลย
นิยามความเป็นนักศึกษาในแบบต่อ ฮอร์โมนเป็นยังไง?
ถ้าตลอด 4 ปี ก็ไปเรื่อยๆ นะ ช่วงนี้ใกล้จบอาจจะเร่งทำธีสิสบ้าง ผมคิดว่าคณะผมไม่ใช่คณะที่ง่ายเลย เข้าไม่ยากนะ แต่จบออกมายาก แต่มีสิ่งหนึ่งที่ผมจะไม่ทำตามเพื่อนๆ คือการอัดวิชาลงเยอะๆ ผมคิดว่าเราลงเรียนเอาเท่าที่เราไหวจะดีกว่า
มหาวิทยาลัยในความคิดของต่อล่ะ?
ผมมองสังคมในมหา’ลัยว่าเป็นสังคมที่ไม่ได้ใหญ่ แต่ก็เป็นสังคมที่อยู่คนเดียวโดยไม่มีเพื่อนไม่ได้ สังคมมันสอนให้เราต้องรู้จักสร้างสัมพันธ์กับคนอื่นๆ ด้วย อย่างในกลุ่มในมอที่สนิทจริงๆ มีเป็นแก๊งค์ผู้ชายล้วนสิบกว่าคน ก็รู้สึกถ้าเป็นผู้ชายมันจะไม่ค่อยเขินกันมากกว่า แล้วในกลุ่มก็จะมีความหลากหลายมากๆ แต่ละคนในกลุ่มไม่เหมือนกันสักคน บางคนเป็นนักแข่งรถ บางคนทำธุรกิจอาหารเหนือ ทุกคนมีจุดสนใจต่างกัน แล้วก็สามารถพาทั้งกลุ่มไปคุยในเรื่องต่างๆ ที่แตกต่างกันได้ตลอดเวลา
วิชาที่ชาตินี้ต่อจะไม่มีวันลงเรียนคือวิชาอะไร?
แคลคูลัส มันยากมากๆ ผมเป็นคนติดวิชาพวกคำนวณ ชอบวิชาท่องจำมากกว่า แต่ว่าก็ต้องลงเรียนนะ 55 คณะผมเขาบังคับเรียนแคลคูลัสหนึ่งกับสอง แต่ก็ผ่านไปแล้วล่ะ
“เกรียนครั้งหนึ่งในชีวิต” ที่อยากทำที่สุดในมหาวิทยาลัย?
ผมอยากเดินรอบมหา’ลัยให้ครบ เพราะรู้สึกว่ามหา’ลัยตัวเองใหญ่มาก ทุกวันนี้สี่ปีแล้ว แต่มีบางถนน ผมยังถามเพื่อนอยู่เลยว่าที่นี่ที่ไหน นี่น่าจะเป็นความเกรียนของตัวเองอย่างหนึ่งที่คิดว่า นี่เราเรียนอยู่ที่นี่จริงหรือเปล่าเนี่ย 55
สิ่งที่อยากให้มหาวิทยาลัยปรับปรุงมากที่สุดคือ?
การแบ่งชนชั้นภาคปกติกับภาคพิเศษ ทุกวันนี้มันยังมีการแบ่งชนชั้นกันอยู่นะ คือชนชั้นปกติจะรู้สึกว่าเขาเก่งกว่า แต่ชนชั้นภาคพิเศษจะรู้สึกว่าเขาจ่ายตังค์เยอะกว่า แต่สำหรับผม ผมว่ามันไม่เกี่ยวกันเลย เพราะเราก็เรียนคณะเดียวกัน ภาคเดียวกัน แล้วหลายคนก็ซีเรียสมากๆ เพราะเขารู้สึกว่ามันไม่เท่าเทียมกัน
เพลงที่เวลาสอบ ต่อต้องนึกถึงเสมอ คือ เพลงอะไร?
เวลาผมสอบทีไร จะหายจากทุกอย่างเลยนะ แบบต้องอ่านอย่างเดียวเลย ไม่อ่านนี่สอบไม่ได้ โดยเฉพาะวิชาที่จริงจังมากๆ ผมนึกถึงเพลงประกอบหนังญี่ปุ่นเรื่อง Crows Zero เลย ซาวน์ดนตรีมันจะเป็นฟิวทุบหม้อข้าว เข้ากับหนังที่มีนักเรียนสองแก๊งค์ใหญ่สู้กัน อารมณ์เหมือนประมาณอ่านมาเต็มแล้ว ตอนนี้ถึงนัดชี้ชะตา เป็นเวลาเตรียมที่จะลุยแล้วล่ะ
นึกภาพออกมั้ย ถ้าต่อกลายมาเป็นอาจารย์สอนประจำมหาวิทยาลัยสักที่หนึ่ง?
คงเป็นอาจารย์สอนวิชาพละที่ดูเซ็กซี่หน่อยๆ 55 ผมว่าวิชาพละเป็นวิชาที่เด็กมหา’ลัยหลายคนมองข้ามนะ คือเขาเห็นแค่เพื่อนลง ก็ลงตาม ซึ่งผมไม่เข้าใจว่าทำไมต้องไปตามเพื่อน เพราะจริงๆ แล้วการเลือกด้วยตัวเองเจ๋งกว่าเยอะเลย แล้ววิชานี้ก็มีกีฬาแปลกๆ เช่น ยิงปืน อะไรแบบนี้ที่เราอาจไม่เคยลงเรียนมาก่อน เลยคิดว่าถ้าไปเป็นอาจารย์สอนจริงๆ จะได้ไปทำให้ใครหลายคนเห็นว่าวิชานี้มันน่าสนใจยังไงบ้าง
