ต้น-ศักราช ศรีวังพล หนึ่งในผู้เข้าประกวด GSB Gen Campus Star ภาคตะวันออกเฉียงเหนือสุดแซ่บ
ชื่อ : ต้น-ศักราช ศรีวังพล
การศึกษา : ปี 3 คณะสังคมศาสตร์ สาขารัฐศาสตร์ ม.มหามกุฎราชวิทยาลัย
วันเกิด : 23 กันยายน 2537
ส่วนสูง : 178 ซม.
หนัก : 68 กก.
กิจกรรมยามว่าง : ร้องเพลง, เล่นดนตรี
ความสามารถพิเศษ : ร้องเพลง
คติประจำใจ : ฝันให้ไกล ไปให้ถึง
ผลงาน : เดินแบบ, ถ่ายแบบ
IG : Ton_sakkarach
(1) เจาะลึกความสนใจส่วนตัว
ที่บ้านมีคนทำงานสายกฎหมายอยู่ครับ รู้สึกผูกพันธ์ด้านนี้ ตอนแรกก็เรียนนิติศาสตร์ แต่รู้สึกว่ามันหนักไปก็เลยเปลี่ยนมาเรียนรัฐศาสตร์แทน ซึ่งการเรียนกฎหมายก็ยังคงมีอยู่ แต่จะไม่หนักเท่านิติฯ เต็มตัว เรียนแล้วมันก็ใช่ตัวผมด้วย
(2) อาชีพในฝันสุดมั่นคง
ส่วนตัวก็อยากทำงานที่ตรงกับสิ่งที่เรียนมานะครับ รับราชการ อยู่อำเภอ อยู่อบต. ผมก็รู้สึกว่ามันเป็นงานที่มั่นคงดีนะครับ ส่วนตอนนี้ได้มีโอกาสได้ทำงานด้านบันเทิง ผมก็รู้สึกชอบ มันเป็นอะไรที่ท้าทายความสามารถดีครับ
(3) คติประจำใจสุดเท่
ผมเป็นคนที่จะคิดและมองไกลไว้ก่อนครับ มีคติประจำใจว่า ฝันให้ไกล ไปให้ถึง คือ คนเราต้องมีการตั้งเป้าหมายชีวิตให้ตัวเองก่อน พอเรามีสิ่งที่เป็นเป้าหมายแล้วเราจะได้วางแผน และลงมือทำให้เป้าหมายนั้นมันสำเร็จ
(4) ที่มาของแผลเป็นตรงปลายคิ้ว
ผมจะมีแผลเป็นตรงปลายคิ้ว ได้มาตอนประมาณ 4 ขวบ ไปขี่จักรยานแบบมีล้อพ่วง ไปกับเพื่อนๆ เด็กๆ ด้วยกัน แล้วเพื่อนเข็นจักรยานวิ่งไปล้ม พ่อเล่าให้ฟังว่าล้มคว่ำไปเลย ได้แผลมา 2 รอยนะตอนนั้น จำอะไรไม่ค่อยได้มีแต่พ่อเล่าเหตุการณ์ให้ฟัง จนเป็นแผลที่ทุกคนคิดว่าผมไปไถคิ้วมาจนถึงทุกวันนี้
(5) เพิ่มความมั่นใจด้วยยีนส์ตัวเก่ง
ปกติผมเป็นคนไม่ค่อยแต่งตัวเยอะเลย หรือจะเรียกกว่าแต่งตัวไม่เป็นก็ได้ ^^ ปกติก็แค่หยิบเสื้อยืด กางเกงยีนส์ก็ออกไปไหนได้แล้ว แต่บางครั้งถ้าต้องไปไหนแบบมีกาลเทศะหน่อยก็มีมีหยิบยีนส์ตัวเก่งมา พอใส่แล้วมันทำให้รู้สึกมั่นใจขึ้น
(6) มุกจีบสาวของหนุ่มขี้อาย
ถึงจะขี้อายแต่สไตล์จีบสาวของผมก็เป็นการพูดตรงๆ ครับ ถ้าเดี๋ยวนี้จะจีบผ่านโซเชียลผมก็คงถามเขาไปเลยมั้งว่า เขามีแฟนรึยัง ถ้ามีแล้วเราก็แห้วไป ถ้ายังก็ลุยจีบต่อเลย
(7) แค่คนหน้าคล้าย
มีคนทักว่าหน้าเหมือนพี่โป๊ป ก็ดีครับ เพราะว่าพี่เขาก็หล่อดี แต่ผมก็คงไม่เทียบพี่เขาหรอก เคยมีคนเข้ามาทักผิดเหมือนกัน แบบเดินเข้ามาแล้วก็บอกว่า สวัสดีค่ะพี่โป๊ป ผมก็เดินหนีเลย คือตอนนั้นผมไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงต่อ ก็ผมไม่ใช่ ก็มึนๆ เดินออกมาเลย ถ้าบอกว่าไม่ใช่ก็กลัวน้องหน้าแตก แล้วผมเองก็เขินเหมือนกัน
