กล้า-สรวิศ วิวัฒน์สถาพร ซีอีโอเลือดใหม่ไฟแรงและเจ้าของรายการ Lost & Found ขวัญใจสาวๆ ในวัย 24 ที่ถือว่าอายุน้อย แต่หนุ่มหน้าตี๋คนนี้ก็มีแรงบันดาลใจในชีวิตที่อยากจะมีบริษัทของตัวเอง มีรายการของตัวเอง เก็บเกี่ยวประสบการณ์การเดินทางท่องเที่ยวไปยังสถานที่แปลกๆ ใหม่ๆ ที่ไม่เคยได้ไปมาก่อน

INSPIRATION

กล้า ตี๋ฮอตลูกครึ่งไทย-จีน เริ่มต้นเรียนอินเตอร์ทางด้านบัญชี ที่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เพราะคิดว่าจะเป็นสายงานที่สามารถต่อยอดไปได้กว้างที่สุด และจุฬาฯ ก็กลายเป็นสถานที่เปลี่ยนชีวิตของกล้า จากการได้ไปเรียน Exchange ที่ประเทศเกาหลี ตอนปี 3 เป็นเวลา 6 เดือน ทำให้ได้เห็นลู่ทางในการทำ WIFI  ให้เช่า และการทำรายการท่องเที่ยวเกาหลี ซึ่งกำลังเป็นเทรนด์ยอดฮิตในหมู่วัยรุ่น ณ ตอนนี้

IMPORTANT IN A CAREER

“ตอนนั้นไปเรียนกับเพื่อนอีก 6 คน การเรียนยากกว่าที่จุฬาฯ เยอะ คนเกาหลีเขาแข่งขันกันสูงมาก แล้วก็เน้นปฎิบัติมากกว่า สังคมก็ไม่เหมือนกัน คนเกาหลีจะขี้อาย แล้วไม่ค่อยได้ออกไปสังสรรค์เท่าไหร่ แต่ได้ไปสนิทกับคนเกาหลีเจ้าของบ้านที่เราไปอยู่ แล้วสุดท้ายเขาก็กลายมาเป็นพาร์ทเนอร์กับเราด้วย โดยรวมสนุก และประทับใจมาก หลังจากนั้นผมก็ไปเที่ยวเกาหลีบ่อยๆ แล้วก็เห็นช่องการทำ POCKET WIFI ให้เช่า เพราะที่นั่นเน็ตแรงมาก แล้วก็ถูกมาก เลยลองเอามาขายที่ไทยดู ทำคนเดียวตั้งแต่จบใหม่ๆ เลย ก็เจอปัญหา แต่ก็ปรับตัวมาเรื่อยๆ ตอนนี้ก็ 2 ปีแล้ว จากนั้นก็คิดว่าอยากทำอะไรที่ตัวเองชอบบ้าง โดยส่วนตัวผมชอบแนวโปรดักชั่นมากกว่า อยากทำทางด้านเอนเตอร์เทนเมนท์ เลยเกิดเป็นรายการ LOST & FOUND ขึ้นมา เอา WIFI BANK มาเป็นสปอนเซอร์รายการ เพื่อนๆ แต่ละคนก็เป็นสายถ่ายภาพ ถ่ายวิดิโอกันอยู่แล้ว ก็ดึงมาทำงานด้วย รายการของผมไม่เน้นท่องเที่ยว แต่จะเน้นขายชีวิตของเด็ก 3 คนว่าจะไปเจออะไรใหม่ๆ บ้าง ฟีดแบ็กถือว่าดีมาก ก็คิดว่าในอนาคตจะทำรายการท่องเที่ยวที่ไทยด้วย รวมถึงประเทศอื่นๆ อย่างญี่ปุ่นหรือโซนยุโรป ประเทศที่ผมไม่เคยไปเลย อีกอย่างหนึ่งก็คือเรื่องของดนตรีที่ผมชอบ อย่างซิงเกิ้ลที่แต่งเอง เพราะผมมีความฝันในอนาคตว่าอยากจะขึ้นไปอยู่บนเวทีร้องเพลง มีคนฟังอยู่ข้างหน้าเราเยอะๆ ทำให้เขาชอบในเสียงเพลงของเราให้ได้”

HOW TO WORK

ซีอีโอจบใหม่ เจอปัญหาที่ต้องฝ่าฟัน

“เริ่มต้นทำ WIFI จบใหม่ๆ ตอนนั้นหนักครับ เพราะตอนแรกผมทำคนเดียวทุกอย่าง ทั้งทำเว็บ ทำ ACCOUNT ทำบัญชี การตลาด แม้กระทั่งส่งของ เจอปัญหาทุกวันเลย หลักๆ คือเรื่องสัญญาณจากที่เกาหลี บางทีเคยเจอสัญญาณมันล่ม แล้วลูกค้าก็มาโวยที่เรา แต่ว่าเราก็มีพาร์ทเนอร์คนเกาหลีอยู่แล้ว ก็ต้องช่วยกันแก้ไขไป ความคิดของผมก็คือการทำธุรกิจยังไงมันก็มีปัญหา แต่เราต้องเรียนรู้มันไป ผมชอบที่จะเริ่มให้เร็ว อยากสร้างอะไรให้มั่นคง ดีกว่าไปเริ่มตอนอายุมากแล้ว”

ประสบการณ์แรกของการถ่ายรายการท่องเที่ยว

“ EP แรก เราไม่ได้แพลนอะไรไว้เลย เราอยากทำให้รายการมันดูเรียล คนดูท่องเที่ยวเขาอยากดูอะไรที่มันเรียลมากกว่า ที่เป็นชีวิตจริง ที่เป็นธรรมชาติ แค่ต้องไปรื้อภาษาเกาหลีใหม่นิดหนึ่ง นั่งเรียนในเน็ตก่อน 2 เดือน เพราะไม่ได้ใช้มานานมาก อย่างเทปแรก ผมก็ไม่เคยเข้ากล้องมาก่อนในชีวิต ก็อายกล้องครับ (หัวเราะ) หน้ากล้องดูลื่น แต่จริงๆ คือต้องเอาคัทมาตัดชนกัน แต่พอหลังจากนั้น EP 2 EP 3 ก็เริ่มชินกับกล้องขึ้น เริ่มพูดได้เป็นธรรมชาติมากขึ้น”

วิธีหาแรงบันดาลใจใหม่ๆ ในแบบของเรา

“ผมชอบนั่งดู REFERENCE ในยูทูปว่า เฮ้ย ประเทศนี้เขาทำอะไรกันบ้าง แล้วก็ชอบดูหนังด้วย ตอนนี้ดูหนังทุกเรื่อง ดูเรื่องมุมกล้อง เรื่องเอฟเฟกต์ ว่าในหนังเขาใช้อะไรบ้าง เราก็จะแบบเฮ้ย เท่ดี เอามาใส่ของเราบ้างดีกว่า เขาใช้โปรแกรมในการถ่ายแบบไหน แล้วเอามาทำของเราให้ได้บ้าง ก็คิดไว้ว่า EP ต่อไป เราจะต้องทำให้ภาพมันดีกว่าเดิม”

MEMORY ความทรงจำที่เกาหลี  

“การไปถ่ายรายการทำให้เราได้เก็บ MEMORY กลับมาด้วย ผมประทับใจทุก EP ถ้าเข้าไปดูจะรู้ว่ามันน่าจดจำขนาดไหน มันเป็นอะไรที่เราคัดมาแล้ว เวลาพวกผมมานั่งย้อนดูทีไร ก็สนุก ผมได้ทำในสิ่งที่ไม่เคยทำมาก่อน อย่างการโดดบันจี้จัมพ์ก็ไปทำที่นั่นเป็นครั้งแรก ไปจอดรถเติมน้ำมันแล้วมันมีบันจี้จัมพ์ เราก็คิดว่าน่าลอง แต่ตอนเล่นก็หนาวมาก หน้าชา ใส่เสื้อหนาวโดดเลยแหละ ระหว่างขึ้นไปก็เสียวมาก แต่พอโดดลงมาก็กลายเป็นสนุกไป สิ่งที่ผมชอบที่สุดในประเทศเกาหลีเลย คือ อีเว้นท์เกี่ยวกับดนตรี โปรดักชั่นที่นั่นค่อนข้างต่างกับเมืองไทยโดยสิ้นเชิง ซึ่งมันดีมากๆ อีกอย่างที่ชอบคือเรื่องของแฟชั่น เพราะเขานำเทรนด์ที่สุดในเอเชีย แฟชั่นเขาเร็วมาก ไปทุกครั้งก็จะเจอแฟชั่นใหม่ๆ ตลอด”

THINKING TO CAMPUS  

“เวลาอยากจะทำอะไร อย่าแค่คิดอย่างเดียว ทำไปเลยดีกว่า อย่างน้อยก็จะได้รู้เราผิดตรงไหน หรือทำดีพอหรือยัง ถ้าสุดท้ายมันเกิดออกมาดี มันก็ต้องดีอะ ขอแค่ให้ได้ทำก็พอ ผมเห็นหลายคนแล้ว เขาคิดเยอะมาก แต่ก็ไม่ได้ทำ สุดท้ายเขาก็ยังไม่รู้เลยว่า มันจะดีหรือเปล่าที่ทำออกมา”

IG : glasoravit

ปอนด์-ศิริชัย หน่ายอินทร์ นักเรียนแลกเปลี่ยนในโครงการ MOU ระหว่างมหาวิทยาลัยดุสิต กับ University of Teacher Education ประเทศออสเตรีย ที่จะมาบอกเล่าประสบการณ์การไปแลกเปลี่ยนต่างประเทศอย่างเจาะลึก

รู้ข่าวการไปแลกเปลี่ยนจากไหน

                มหาวิทยาลัยสวนดุสิต ทำ MOU กับมหาวิทยาลัยครู ที่ออสเตรีย โดยจะส่งนักศึกษาจากไทย 4 คนไปเรียนที่ University of Teacher Education ที่ออสเตรีย และทางออสเตรียจะส่งเด็กจากสถาบันที่นู่นมาเรียนแลกเปลี่ยนกัน 2 คน ในส่วนของการได้ทุน ของผมเรียกว่า ได้มาง่ายๆ เลย ไม่ได้แข่งขันกับใคร เริ่มจากอาจารย์ในคณะส่งข้อความว่า มีทุนของคณะมนุษยศาสตร์อันนี้นะ ให้ไปกระจายข่าวกัน บอกรวมๆ ไป คือน่าสนใจมาก ค่าเครื่องบิน ค่าที่พัก ค่ากินฟรีหมดเลย ผมก็คิดว่า ถ้าไปคือเราก็ไม่ได้เสียหายอะไร ไปแล้วน่าจะมีอะไรที่ได้ทำมากมาย ได้ไปเปิดโลก ได้ออกไปใช้ภาษา ก็เลยตัดสินใจที่จะไป

การเรียนการสอน

ผมก็จะไปเรียนอยู่ที่นั่น 5 เดือน คือประมาณ 1 เทอมการศึกษา ที่ไปนี้จะได้ไปเรียนในเรื่องของระบบการศึกษา การใช้ภาษา ครูระหว่างประเทศ เป็นการเรียนเบื้องต้น การเรียนก็จะไม่ได้เคร่งจนเกินไป ยังคงมีเวลาพักผ่อน เที่ยวเล่นบ้าง การเรียนของผมเองเช้าวันจันทร์ พุธ ศุกร์จะมีเข้าไปเรียนร่วมกันกับพาร์ทเนอร์ พาร์ทเนอร์ของผมก็จะเป็นเด็กมัธยมของที่นู่น ก็จะเป็นการไปเยี่ยมชมโรงเรียน ดูว่าเขาสอนยังไง แตกต่างกับประเทศเรายังไง และในสิ้นเทอมเราก็มาทำสรุปสิ่งที่เราได้ไปเรียนรู้มา แต่ถ้าเป็นการเรียนปกติในแต่ละวันก็จะมีเรียนอย่างน้อยไม่ต่ำกว่า 2 คาบเรียน คาบละ 3 ชั่วโมง เรียนก็จะเรียนอย่างตรงเวลา ไม่มีเลิกก่อน เลิกหลัง กริ่งดังเข้า กริ่งดังเลิก จะเป๊ะๆ เลย

อยู่ในห้องเรียนก็สามารถแสดงความคิดเห็นได้เต็มที่ จะไม่มีคำว่า ผิด ส่วนใหญ่เขาจะบอกว่า ถูก คำตอบนี้ใช้ได้นะ แต่ยังไม่ตรงกับเนื้อหา หรือความคิดอันนี้ดีนะ แต่มีเพิ่มเติมจุดไหน คือเขาจะไม่ปิดกั้น ไม่มีบอกว่าใช้ไม่ได้ หรือไม่ถูกต้อง เขาจะเปิดโลกให้เรามีมุมมองที่มากขึ้น พยายามที่จะเข้าใจนักศึกษา เข้ามาคุย ชวนกันไปคุยนอกห้องเรียนก็มี ช่วงเบรกอาจจะชวนกันไปดื่มกาแฟ แล้วคุยกันเป็นสไตล์กันเอง ไม่ถือตัวว่าตัวเองเป็นอาจารย์นะ

ส่วนที่ยากของการเรียน

จุดที่คิดว่ายากจะเป็นเกี่ยวกับเนื้อหาที่เรียน คือ เราเรียนที่ไทยเนื้อหาที่เรียนจะเป็นภาษาอังกฤษธุรกิจ แต่พอไปเรียนที่นู่นเป็นเรื่องของระบบการศึกษา เป็นครู เขาก็จะมีศัพท์เฉพาะที่แตกต่างกันกับที่เราเคยเรียน วิธีแก้ปัญหา คือ เมื่อเราไม่เข้าใจตรงไหนให้เข้าไปถามอาจารย์ผู้สอนเลย ผมเองก็มีเข้าไปถามในส่วนที่ติดขัด ขอคำแนะนำจากอาจารย์ ซึ่งอาจารย์เขาก็จะอธิบายให้เราดีมาก อธิบายจนกว่าเราจะเข้าใจ ถือเป็นจุดที่เขาใส่ใจเราดีมากๆ

กิจกรรมท่องโลกกว้าง

อย่างที่บอกว่าจะไม่ได้เรียนหนักมาก มีพักไปเที่ยวเล่นบ้าง เมืองเขาก็จะมีต้นไม้เยอะ ธรรมชาติ อากาศดี เหมือนเมืองหิมะสวยๆ เวลาไปทำ Activity อะไรเราก็จะไปเป็นกลุ่มใหญ่ๆ เลย เป็นกลุ่มเพื่อนนักเรียนระหว่างประเทศไปเที่ยวด้วยกัน จะมีออกไปทำกิจกรรมทุกสัปดาห์ เขาจะพาเราไปชม Sightseeing ของเมือง พาไปดูวัฒนธรรมเมือง เทศกาลงานเต้น งานสำคัญต่างๆ ไปเรียนรู้ชมเหมือง ชมทะเลสาบ ร่องเรือชมวิว ดูหิมะ ซึ่งถ้าเป็นกีฬาเอ็กซ์ตรีมของเขาก็จะเป็นไอซ์สกีที่ทะเลสาบ ช่วงที่ไปเป็นช่วงที่หนาวมากๆ ก็เลยอดเล่น แต่มีโอกาสได้ไปปีนเขา ปีนขึ้นไป 4 ชั่วโมง เดินลงมาก็อีก 4 ชั่วโมง ขึ้นไปแล้วเจอไร่องุ่น เขาก็ถามเรานะว่า เป็นยังไงบ้างสดชื่นมั้ย คือคนที่นั่นเขาเจอกิจกรรมแบบนี้บ่อยๆ แล้ว เขาก็รู้สึกดีไง แต่สำหรับเรามันก็เหนื่อยนะ (หัวเราะ) แต่อากาศดีจริง นอกจากนี้ก็มีกิจกรรมที่เป็นกลุ่มเพื่อนในคลาสชวนไป เพราะที่นี่วันจันทร์ถึงศุกร์เขาจะเรียนเต็มที่มาก แต่พอถึงคืนวันศุกร์ปุ๊บจะถึงเวลาเที่ยวทันที ไปเที่ยว ไปปลอดปล่อยเต็มที่

สไตล์วัฒนธรรมที่แตกต่าง

ที่นู่นเขาจะคนละอย่างกับประเทศเราเลย ไม่ค่อยมีศาสนาเยอะ เขาก็จะชวนเข้าโบสถ์ ถามว่ามีศาสนาอื่นมั้ย เขาก็มีนะ แต่ส่วนน้อยมาก วัฒนธรรมก็ต่างกันอยู่แล้ว ที่นั่นจะมีความอิสระเสรี อยากทำอะไรก็ทำ แต่ว่าสิ่งที่เขาทำก็จะไม่เป็นการรบกวนคนอื่น เขาก็จะเป็นคนพูดตรงๆ เขาจะไม่มีมาพูดอ้อมๆ พูดเกรงใจเหมือนคนไทย แต่เขาจะพูดออกมาตรงๆ เลย

ความประทับใจ

                ประทับใจในบ้านเมืองของเขา ความเป็นธรรมชาติ อากาศดีๆ แล้วก็ประทับในบุคลากรของที่เรียน เพื่อนๆ ระหว่างประเทศที่ได้รู้จักกัน คือ เขาพยายามศึกษาวัฒนธรรมของเราเช่นกัน แล้วรู้ว่าวัฒนธรรมเราเป็นแบบนี้นะ เขาก็จะพยายามเทคแคร์เรา พยายามเข้าหา เข้าใจเรา อาจารย์ก็ให้ความรู้ ให้คำแนะนำเราแบบเป็นกันเองมากๆ ไม่ถือตัวเลย

ฝากถึงน้องๆ ที่ต้องการเรียนแลกเปลี่ยน

                ก่อนไปก็ต้องเตรียมตัวที่จะไป ผมเองก็มีถามพี่ๆ ที่ไปเรียนที่นั่นเหมือนกัน จะคุยกับพี่ที่เรียนปริญญาเอกที่นู่น ซึ่งพวกพี่เขาจะเตรียมตัวกันดีมาก ตอนเขาไปก็ชิงทุนไปเอง เขาก็จะแนะนำเราในสิ่งที่เขาเจอ จะไม่ได้บอกเราทั้งหมด บอกเท่าที่บอกได้ เพราะแต่ละคนก็เจออะไรไม่เหมือนกัน เขาก็จะแนะนำการเรียน แนะนำเรื่องการเอาของใช้ไป เราจะใช้วิธีเข้าไปถามในกรุ๊ป Facebook นักเรียนแลกเปลี่ยนที่อยู่ที่นั่นบ้าง รู้จักกันไว้มีอะไรจะได้แนะนำกัน

จุดสำคัญเลยคือน้องๆ ต้องมีความขยัน ต้องพูด ต้องกล้าที่จะแสดงออก รู้จักที่จะเรียนรู้ เข้าหาผู้คน เด็กไทยหลายๆ คนติดขี้อายไม่กล้าพูด กล้าคิด คืออยากให้พูดออกไปเลย อาจารย์และเพื่อนๆ ต่างชาติพร้อมที่จะเข้าใจเราอยู่แล้ว สมัยนี้แล้วไม่มีการมานั่งเหยียดกันแล้ว ค่อยๆ พัฒนาตัวเองไป ค่อยๆ ฝึกฝน ถ้าเรามีจุดมุ่งหมายก็ค่อยๆ ทำไปทีละขึ้น อย่าไปตั้งเป้าหมายไว้สูงเกิน พอทำไม่ได้แล้วจะไม่กล้าทำต่อ ให้ตั้งเป้าหมาย ความฝันของเราทีละนิดๆ แล้วจะรู้สึกว่ามันทำง่ายมากขึ้น

รับรองว่า ถ้าสาวๆ ได้เห็นเครื่องประดับสุดครีเอท นี้จะต้องร้อง ว้าว!!! กันแน่นอน
โดยเจ้าของผลงานขิ้นนี้ชื่อว่า Alina Sanina เธอได้ทำสร้อยที่เป้นงานแฮนด์เมดขึ้นมา ใส่ใจทุกรายละเอียด แต่ละทีเทลนั้นเรียกได้ว่า เนียนและสวยมาก! ซึ่งดูไปแล้ว สร้อยเหล่านี้ก็ดูมีสีสันและมีชีวิตชีวา มากๆ