ผู้กำกับฟรีแลนซ์ อายุยังน้อย ยอร์ช-สรศาสตร์ วิเศษสินธุ์ หรือที่หลายคนรู้จักกันในนามแอดมินเพจดัง GLUTA STORY ผู้ที่สร้างเรื่องราวของน้องหมาพันทางอย่างกลูต้าและกอลลั่ม ให้กลายเป็นน้องหมาหน้ายิ้มน่ารักน่าเอ็นดูที่มีผู้ติดตามเกือบเจ็ดแสนคน เป้าหมายของเขาคืออยากให้ผู้คนในสังคมหันมาเห็นคุณค่าของหมาพันไทยๆ รวมถึงการดูแลช่วยเหลือหมาจรจัดที่ถูกทอดทิ้งให้มากยิ่งขึ้น

INSPIRATION

                ยอร์ช เด็กหนุ่มจากจังหวัดกำแพงเพชร เข้าเรียนที่คณะเทคโนโลยีสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี แต่ตลอดเวลา 4 ปีทำให้เขาได้ค้นพบว่าตัวเองชอบในด้านการเป็นผู้กำกับหนังโฆษณามากกว่า ยอร์ชจึงใช้เวลานอกเหนือจากการเรียนไปในโครงการประกวดทำหนังต่างๆ จนกระทั่งได้รับคัดเลือกเข้าไปอยู่ในโครงการ B.A.D. STUDENT WORKSHOP ซึ่งเป็นโครงการระดับประเทศ และโครงการนี้เองที่ต่อยอดให้ยอร์ชได้กลายเป็นผู้กำกับหนังโฆษณาทันทีที่เรียนจบการศึกษา

IMPORTANT IN A CAREER

“ระหว่างที่เรียนนี่แหละที่ผมได้เจอกับกลูต้า หมาจรจัดที่หลงมาหลังน้ำท่วม ด้วยความที่ผมชอบเล่นกับหมาจรจัดอยู่แล้ว พอไปเล่นกับกลูต้า ก็เริ่มหลงเสน่ห์เขาเรื่อยๆ แล้วอยู่ดีๆ ยามก็จะไล่เขาออกไป เราก็เลยต้องเอากลูต้ามาเลี้ยงบนห้องเลย ต่อมา กลูต้าก็ป่วยเป็นมะเร็ง ก็รักษากันอยู่ 6 เดือน สุดท้ายเขาเริ่มขนขึ้น แข็งแรง เลยพากลูต้าไปข้างนอก กลูต้าก็สนุกมาก เราก็เลยประทับใจกับซีนนี้ แล้วก็ถ่ายรูปลงในเฟซบุ๊ก แล้วก็เริ่มมีคนติดตามขึ้นมา ผมก็เริ่มทำหนังสั้นประกวด พอเรียนจบเราก็ได้เป็นผู้กำกับเลย 4 ปีแล้วที่เป็นผู้กำกับฟรีแลนซ์ ผมได้ลงไปคลุกคลีในวงการหมา คลิปที่เราทำมันเปลี่ยนวิธีคิดคนได้เยอะ มันสามารถโน้มนาวคนรักหมาได้ อีกอย่างคือมันเปลี่ยนชีวิตหักมุมไปอย่างสิ้นเชิง คือหมาจะมีความสุขสามอย่างง่ายๆ ได้กินของอร่อย ได้อยู่กับเจ้านายที่รัก ได้ออกไปสำรวจข้างนอก ความสุขของเขามีแค่นี้ ทำให้ผมรู้สึกว่า เอ้ย โคตร Simple เลย ชีวิตของเราแค่นี้ก็มีความสุขง่ายๆ แล้ว ตอนนี้เริ่มรู้สึกว่าอยากจะพักงานโฆษณาแล้วหันมาลุยธุรกิจในแวดวงคนรักหมามากขึ้น เพราะกลูต้าก็อายุ 10 ปีแล้ว รู้สึกว่าทุกวินาทีมันมีค่า ใครจะมองว่าโอเว่อร์ แต่หมาตัวนี้เปลี่ยนชีวิตผม ก็เลยอยากจะทำงานอะไรที่ได้ใช้เวลาอยู่กับหมามากขึ้น”

HOW TO WORK

ผู้กำกับมือใหม่อายุยังน้อย

“ใหม่ๆ ที่เริ่มเป็นผู้กำกับ ส่วนใหญ่ผู้กำกับจะอายุเยอะ ผ่านประสบการณ์มาเยอะ แต่เราเป็นผู้กำกับเด็ก ปัญหาก็คือทีมไฟตากล้องที่อายุเยอะแล้วเขาไม่ฟังเรา ก็ต้องค่อยๆ ปรับตัวไป หาวิธีพูดยังไง ใช้ลูกล่อลูกชนมาก มันทำให้ผมรู้เลยว่าบางทีการเป็นหัวหน้าคน แล้วเอาแต่นอบน้อมถ่อมตนตามที่คนไทยสั่ง แทนที่จะถามอย่างนี้ดีมั้ย กลายเป็นว่าลูกน้องจะมองเราไม่น่าเชื่อถือ  เราจำเป็นต้องเด็ดขาดไปเลย เราต้องบอกไปเลยว่าเราอยากได้อย่างนี้”

ปิ๊งไอเดียจนกลายมาเป็นคลิปหมาๆ

เวลาผมปิ๊งไอเดียขึ้นมา ผมจะรีบจดไว้ในโทรศัพท์ อย่างคลิป THE FIRST HUG ไปกอดหมาจรจัด ก็เหมือนกัน มาจากคำถามที่ว่า หมาจรจัดไม่เคยถูกกอด แล้วจะเกิดอะไรขึ้นถ้าถูกกอดครั้งแรก มันน่าจะเป็นหนังที่สร้างความประทับใจให้คนได้ ก็ไปถ่ายกับตากล้องอยู่ 2 วัน ไปนั่งกอดหมาทั้งวัน (หัวเราะ) ชาวบ้านก็ดูมันทำอะไรกัน ไปตามวัด ไปกอดหมาวัด หลวงพ่อก็บอกเดี๋ยวหลวงพ่ออุ้มตัวนี้มาให้กอด ก็สนุกดี ต้องไปศึกษาแต่ละตัวดูเชิงว่าเขาดุมั้ย เวลาถ่ายคลิปสัตว์ ผมว่าเราต้องศึกษาพฤติกรรมของเขาก่อน อย่างกลูต้ากอลลั่ม เราก็ต้องฟอลโล่จากพฤติกรรมของเขาก่อนว่าเขาทำอะไรได้บ้าง แล้วเราค่อยเอามาถ่าย ไม่ใช่อยู่ๆ มโนให้เขายืนสองขา หรือนั่งอยู่แล้วนอนหงายท้อง มันไม่ได้”

จากก้นบึ้งหัวใจคนรักหมาพันทาง

“ปัญหาหมาจรจัดที่มีเยอะในเมืองไทย ก้นบึ้งของปัญหามันมี 2 อย่าง คือ หนึ่ง ทัศนคติของคน ที่เขารู้สึกว่าหมาพันทางไม่มีค่า เหมือนชิบะตัวหนึ่ง ใครจะไปอยากทิ้ง ทั้งๆ ที่หมาพันทางหน้าตาใกล้เคียงชิบะ แต่ชิบะญี่ปุ่นเขามีสตอรี่สร้าง Value ให้กับมัน แต่เราไม่มี ซึ่งเพจกลูต้าก็พยายามทำอยู่ และ สอง คือ คนไทยเลี้ยงหมาได้ง่ายไป ญี่ปุ่นกว่าจะเลี้ยงหมาได้ต้องรวยระดับหนึ่ง ต้องรีเสิร์จ กรอกข้อมูลเยอะ ในขณะที่คนไทย ตาสีตายายเด็กแว็นก็เลี้ยงได้หมด แล้วคนพวกนี้เขาไม่ได้คิดหน้าคิดหลัง บางทีก็ขาดความรับผิดชอบที่ดี กลายเป็นหมาก็ถูกปล่อยทิ้ง ถ้าเกิดเรามีการคัดกรองที่ดีแล้วก็จำกัดการเลี้ยงหมา การเลี้ยงหมาจะเป็นเรื่องซีเรียสมากขึ้น การถูกปล่อยทิ้งก็จะน้อยลง โปรเจกต์ที่ผมอยากให้มีขึ้นก็คืองานแฟร์หมาพันทาง งานแฟร์หมาเยอะมาก แต่คนจะจูงมาแต่พันธุ์สวยๆ แต่หมาไทยคนไม่ค่อยกล้าจูง ก็เลยอยากทำงานแฟร์ที่เต็มไปด้วยหมาพันทาง ให้คน Proudly Present มันจริงๆ มันน่าจะสร้าง Value ให้กับหมาพันทางได้”

THINKING TO CAMPUS

“สำหรับน้องๆ นักศึกษา ผมมองว่าการเรียนสำคัญ แต่ไม่สำคัญเท่าสิ่งที่เราคลั่งไคล้หรือที่เราชอบ อย่างตอนที่เรียน ผมอยู่กับสิ่งที่ชอบซะส่วนใหญ่ เลยคิดว่าซีเรียสได้ แต่อย่าไปเครียดกับมัน แล้วผมก็ค้นพบอยู่อย่างหนึ่งว่า เราไม่สามารถรู้ได้เลยว่าเราชอบอะไร ถ้าเราอยู่ในวัยนั้นแล้วเรารู้ เราคือพระเจ้าครับ แต่เราคือคน เพราะฉะนั้น แทนที่จะตามหาสิ่งที่ชอบ เราควรตามหาสิ่งที่ไม่ชอบ แล้วตัดมันทิ้งทีละอย่าง อย่างตอนที่ผมฝึกงาน ผมเริ่มฝึกเอเจนซี่ก่อน แต่ไม่ชอบบรรยากาศที่นั่น เหมือนเราเป็นแค่จักรเย็บผ้าอันหนึ่งที่มีหน้าที่คิดงานให้กับเขา สุดท้ายอาทิตย์เดียวขอออกเลย มาฝึกโปรดักชั่นแทน ซึ่งสบายมาก ได้ออกกอง ถ่ายหนัง คือไม่ควรเสียเวลาอยู่กับมันนาน เซ้นท์จะบอกเราเองว่าอันนี้คือความสุขของเราหรือเปล่า ถ้าเราเจอสิ่งที่ไม่ชอบแล้วตัดมันทิ้ง เราจะเจอสิ่งที่ชอบอยู่ข้างหน้าของเราเอง”

ตามส่องลุคส์นักศึกษาคณะศิลปะและการออกแบบ ม.รังสิต ของ มายด์–ฑาริกา อินสุวรรณ์ นางเอกหน้าหวาน ช่อง 3 จากละคร “ร้อยป่าไว้ด้วยรัก” และ “เสน่ห์รักนางซิน” ที่รอออนแอร์ เร็วๆ นี้

MIND’S STYLE :

“ตอนนี้เรียนอยู่ปี 4 ใกล้จบแล้ว ของมายด์เรียนเอกแฟชั่นดีไซน์ คือเป็นคนที่ชอบงานศิลปะอยู่แล้ว ก็รู้สึกว่าเราอยากไปให้ตรงสายที่เราชอบ สิ่งที่เราถนัดที่สุด คือ การออกแบบเสื้อผ้า คิดว่าในอนาคตอยากมีแบรนเสื้อผ้าเล็กๆเป็นของตัวเองค่ะ เข้ามาเรียนก็สนุกได้เจอเพื่อนที่เขามีไอเดียมีความคิดจินตนาการที่คล้ายกัน ไม่ต้องบอกสไตล์คณะนี้ก็ต้องติสท์ๆ ถ้าเดินเข้ามารู้เลยว่าเด็กคณะนี้ แล้วคณะมายด์เป็นคณะเดียวที่ไม่บังคับเรื่องการแต่งตัวมาก แต่งยังไงก็ได้ให้เป็นชุดสุภาพโทนขาวดำ วันสำคัญวันส่งงานถึงจะใส่เป็นชุดนักศึกษา แต่ก็จะเป็นชุดนักศึกษาทรงแปลกๆ หน่อย เสื้อเชิ้ตแขนใหญ่โอเว่อร์ไซส์ กระโปรงผ่าเอาซิปมาใส่ เป็นดีไซน์ที่แต่ละคนคิดกันเอง ส่วนมายด์แต่งได้ทั้งหวานและเท่นะคะ แต่หนูเป็นคนที่แต่งตัวน้อยที่สุดแล้ว (หัวเราะ) ก็เน้นง่ายๆ สบายๆ ไม่หวือหวามาก เพราะบางทีตอนเช้ารีบมาเรียนแปดโมง ก็ต้องขับรถไปให้ทัน เลยไม่ได้แต่งอะไรมาก”

GLASSES :

แว่นอันนี้ยี่ห้อ Gentle Monster ได้เป็นของขวัญวันเกิดจากพี่ผู้จัดการ ชอบทรงใหญ่ประมาณนี้ ต้องใส่แว่นให้ใหญ่กว่าหน้าหน่อย มันจะได้ปิดช่วงตาเราเยอะๆ ทำให้หน้าดูเรียวขึ้น (หัวเราะ) แล้วก็บางทีไปต่างประเทศ ก็ชอบไปซื้อแว่นทรงแปลกๆ อย่างรูปหัวใจมาใส่ไว้ถ่ายรูปบ้าง

BAG :

ใช้ยี่ห้อ O&B ที่เลือกยี่ห้อนี้ เพราะเป็นแบรนด์ของคนไทย มีขายทางออนไลน์และก็มีช็อปอยู่ตรงอโศก มายด์เป็นคนชอบพกของหลายอย่าง ก็เลยต้องเลือกอันที่มันใส่ของได้เยอะนิดหนึ่ง แล้วก็ไม่ต้องระวังการใช้งานเยอะ เพราะเราต้องเรียนตัดเย็บเสื้อผ้า อาจจะมีโอกาสโดนกรรไกรหรือของมีคมได้ ก็เลือกแบรนด์กลางๆ ดีกว่า  ใบนี้ชอบโทนสีชมพูอ่อนๆ ที่บ้านมีกระเป๋าสีนี้อยู่ประมาณ 3 ใบ มันเข้าได้หลายสไตล์นะ จะเท่หรือหวานก็ได้ มันปรับสายได้ด้วย ทั้งถือ ทั้งสะพาย ของในกระเป๋าส่วนใหญ่ มีพาวเวอร์แบงค์ โทรศัพท์ กล้อง แว่นกันแดด แล้วก็อุปกรณ์การเรียนพวกชุดเข็มด้าย กรรไกร ตลับเมตร แล้วก็จะมีกระเป๋าใบใหญ่อีกใบ ไว้ใส่สมุดสเก็ตภาพด้วย

CARDIGAN :

ชอบพกเสื้อคลุมเพราะเวลาขับรถถึงมอแล้วแดดมันร้อน ลงจากรถก็จะติดไปด้วย เสื้อคลุมจะชอบเป็นสีเทา เพราะใส่ได้หลายโอกาส เข้ากับชุดนักศึกษาก็ได้ ชอบพวก H&M หรือ ZARA ใส่แล้วไม่ร้อนไม่อบ กันแดดได้อีกต่างหาก

CAMERA :

ใช้ยี่ห้อฟูจิ XA2 ค่ะ เป็นคนชอบถ่ายรูปมากกว่าโดนถ่าย ชอบถ่ายดอกไม้ ถ่ายธรรมชาติมาก เวลาไปเที่ยวจะพกกล้องไปตลอด เวลาเรียนก็เอามาถ่ายรูปงานที่เราทำหรือถ่ายเล่นกับเพื่อนๆ เป็นไอเท็มที่มายด์ขาดไม่ได้เลย