ชีส-ศศิวิมล ไชนาพันธุ์พิพัฒน์ ที่กลับมาในลุคนักร้องสาวสวยศิลปินเดี่ยวในสังกัด Mono Music กับซิงเกิ้ลแรกในชีวิต “จบไม่สวย” ที่จะพิสูจน์ความสามารถในการร้องเพลงหลากสไตล์ของเธอมากขึ้น และตามไปทำความรู้จักชีสในมุมที่หลายคนอาจไม่เคยรู้มาก่อน
จุดเริ่มต้นเข้าวงการบันเทิง
เริ่มจากหนูชอบร้องเพลงตั้งแต่ 7 ขวบค่ะ เอาจริงๆ ตอนแรกไม่ได้ชอบร้องเพลงเลย แต่ตอนเด็กๆ รร.จะให้เป็นตัวแทนของโรงเรียนไปประกวดตามที่ต่างๆ ตลอด คุณพ่อเลยบังคับให้หนูไปเรียนร้องเพลงจริงจัง เพราะเผื่อหนูเรียนไม่เก่ง จะได้มีอะไรติดตัวไว้บ้าง แล้วพอมีครั้งหนึ่งที่ขี้เกียจไปซ้อมตามประสาเด็ก พอไปประกวดแล้วตกรอบ คุณพ่อก็เลยให้เลิกร้องเพลง เลยเป็นจุดที่ทำให้เรารู้ว่าเราเลิกร้องเพลงไม่ได้จริงๆ ตอนนั้นก็ซึมไปเลย จนคุณพ่อก็เลยให้กลับมาเรียนร้องเพลงอีกครั้ง แล้วก็ประกวดมาเรื่อยๆ เริ่มจากไปประกวด AF แล้วตกรอบ 20 คนค่ะ เราเหมือนอกหัก พ่อเลยให้ไป The Voice ดูมั้ย เราก็โอเคลองดูก็ได้ ไม่ได้คาดหวัง ก็เตรียมร้องแนวลูกกรุงไป เพราะว่าตอนนั้นเด็กอายุ 16 จะร้องแบบไหนให้มันมีกิมมิกดี ก็เลยเลือกเพลง “ความรักเจ้าขา” ขึ้นไปร้องรอบ BLIND ตื่นเต้นมาก กรรมการก็หันมาหมดเลยสี่คน เราก็เลือกพี่โจ้ เพราะอยากลองอะไรใหม่ๆ ที่มันคอนทราสกับตัวเอง
ซิงเกิ้ลแรกในชีวิต
มันเริ่มจากทางโมโนเห็นเราทางไอจี แล้วเรียกเราไปแคสก็ไปเจอกับครูปุ้มที่เคยสอนร้องเพลงเราเลยได้ทำซิงเกิ้ลแรก ซึ่งทางค่ายอยากให้เราลองร้องสไตล์ใหม่ๆ ก็เลยมาเป็นเพลง “จบไม่สวย” แนวป๊อปอาร์แอนด์บี เพลงช้าเศร้าๆ ที่พูดถึงคนที่เคยทิ้งเราไป แล้วกลับมาขอโทษเรา เรายังรักเขาอยู่ แต่ก็ไม่อยากกลับไปเป็นแบบเดิม ซึ่งก็จะตรงกับท่อนเพลงหนึ่งที่พูดเหมือนว่า กลับไปอ่านหนังสือเล่มเดิมอะไรประมาณนั้น เพลงก็แอบร้องยาก แต่ก็เป็นอะไรที่ท้าทายเราไปด้วยเหมือนกัน
การเรียนดนตรีที่ม.เกษตรศาสตร์
ตอนนี้เรียนปี 3 คณะมนุษยศาสตร์ สาขาวิชาดนตรีตะวันตก เอกวอยซ์ ม.เกษตรศาสตร์ค่ะ ที่เราเลือกที่เกษตรฯ เพราะมหา’ลัยนี้เขาจะดังในด้านดนตรีแนวคลาสสิก โอเปร่า แล้วมีรุ่นพี่แนะนำมาด้วย หนูเคยมาจากดนตรีไทยเดิม ก็อยากจะลองอะไรใหม่ๆ สมัยที่เรียนดนตรีไทยต้องพับเพียบ แล้วจะเป็นเหน็บกินง่ายมาก (หัวเราะ) เลยอยากยืนร้องเพลงบ้าง เลยลองมาสอบคลาสสิกที่นี่ดูแล้วก็ดันติด พอมาเรียนตอนแรกไม่มีแพสชั่นมาเลย มันยังงงๆ อยู่ ดีที่เจออาจารย์ดี เข้าใจ อาจารย์บอกว่า อย่าให้ใครมาตบหน้าเราได้ในด้านของเพลง เราต้องร้องให้เป็นทุกแบบให้ได้ แล้วถึงเวลาใช้งาน เราก็จะหยิบจับอะไรมาใช้ก็ทำได้เลย ก็เลยมีแรงฮึดในการเรียนขึ้นมา แต่มันก็เรียนยากที่สุดเท่าที่เคยเรียนมา เพราะถ้าเป็นเพลงป๊อบทั่วๆ ไป เวลาเราอยากร้องเนื้ออะไร เปลี่ยนโน้ตแบบไหนก็ทำได้ แต่พอเป็นคลาสสิกปุ๊บ เราต้องตามโน้ตเป๊ะๆ ตามที่นักประพันธ์เขาเขียนมา แล้วยังมีภาษาฝรั่งเศส เยอรมัน อิตาเลี่ยน ที่จำยากอีก แต่ตอนนี้ปี 3 ก็ดีขึ้นแล้ว เราเข้าใจมันมากขึ้น แล้วก็ใช้เวลาฝึกสกิลของเราให้มากขึ้น
เพื่อนๆ ชาวแก๊งดนตรี
ในสาขามีประมาณ 30 กว่าคน ในสาขาก็จะมีหลายเอกทั้งแซค คาริเน็ต วอยซ์ฯลฯ ซึ่งทุกคนจะร้องเพลงคลาสสิกเหมือนกัน มาเล่นเป็นวงเดียวกัน ซึ่งวงในสาขาของเราถือว่าเป็นวงอันดับหนึ่งในเอเชีย และอันดับหกของโลกเลยค่ะ ส่วนสไตล์เด็กสาขานี้ก็จะชิลๆ กินง่าย อยู่ง่าย ผู้ชายจะเยอะกว่าหน่อย ผู้หญิงก็ชิลๆ มาแนวกระโปรงพีท รองเท้าผ้าใบ แล้วก็ไม่โฟกัสเรื่องเรียน แต่จะโฟกัสการซ้อมมากกว่า การซ้อมในเอกของตัวเอง แล้วเราก็จะสนิทกันทั้งรุ่นเลย เพราะตั้งแต่ปี 1 รุ่นพี่ก็จะต้องให้นั่งกินข้าวกันครบรุ่นตลอด ฉายาเพื่อนๆ ชอบเรียกว่า “ชีสเปียก” เพราะเป็นคนซุ่มซ่ามชอบทำน้ำหก
ซุ่มซ่ามที่สุดในกลุ่ม
ถ้าอยากเพิ่มองค์ประกอบบางอย่างในตัวเองให้สมบูรณ์มากขึ้น อยากเพิ่มอะไรบ้าง
อย่างแรกคงอยากได้ความใจเย็นค่ะ เพราะหนูเป็นคนอารมณ์ร้อนมากอยู่ ถ้าคิดจะทำอะไร ก็จะทำเลย คือรู้ว่าขี้เกียจ ถ้าไม่คิดจะซ้อมเลยก็จะไม่ได้ซ้อม แล้วก็ไม่ชอบรอด้วย เป็นคนตรงต่อเวลา อย่างเพื่อนมาสาย 15 นาที เราจะเริ่มโมโหแล้ว แบบถือเลยว่าปกติฝรั่งเขาจะต้องมาก่อน 15 นาที ไม่ใช่มาสาย 15 นาที อะไรแบบนี้ แล้วก็จะหงุดหงิดง่าย ขี้ลืมด้วย ส่วนรูปร่างไม่อยากเปลี่ยนอะไร เป็นอย่างนี้ที่ไม่เหมือนใครดีแล้ว อาจจะไม่ได้ดี แต่ก็ไม่เหมือนคนอื่น เราไม่สวยแต่แปลก (ฮา) อีกอย่างที่อยากเพิ่มคือ ทักษะในการร้องเพลง อยากเก่งเหมือนครูปุ้ย-ดวงพร ซึ่งเป็นครูสอนร้องเพลงหนูตั้งแต่เด็ก ตอนนี้ครูก็ไปโกอินเตอร์แล้ว ก็อยากเก่งและประสบความสำเร็จเหมือนครูค่ะ
ถ้าขอเวทมนตร์หนึ่งอย่างได้ อยากขออะไร
อยากหายตัวได้ สมมุติมีงานบ่ายโมง เราก็สามารถแต่งตัวได้ถึง 12.49 แล้วก็แว่บไปถึงเลย ไม่ต้องเสียเวลาเดินทาง เพราะเป็นคนแต่งตัวนานมาก อย่างตอนนี้ไปเรียนก็อยู่หอ ห่างจากมอนิดเดียว สมมุติมีเรียนสิบโมง หนูยังต้องตื่น
แปดโมงเพื่อมาอาบน้ำ แต่งตัว คืออย่างน้อยต้องลงคอนซีลเลอร์ใต้ตา และสระผม ไดร์ผม (หัวเราะ) ถ้าออกมาไม่แต่งเหมือนไม่ให้เกียรติคนที่เจอ แล้วจะออกมาแบบหัวเปียกก็ไม่ไหว ก็เลยต้องใช้เวลาเตรียมก่อนเวลาทุกครั้ง จริงๆ เด็กดนตรีส่วนมากจะหน้าสดไปนะคะ จะไม่ค่อยมาแต่งหน้าอะไรกัน แต่คือด้วยความที่หนูต้องไปงานต่อบ้าง เพื่อนๆ เห็นก็คือการแต่งหน้าเป็นเรื่องปกติไปแล้วอะ
ป๊อปปี้เลิฟสมัยเด็ก
ตอนเด็กจะเป็นเด็กเรียนดี กิจกรรมเด่น อยู่ในกรอบตลอด แล้วก็เป็นลูกสาวคนเล็ก พ่อแม่จะค่อนข้างหวงค่ะ เลยจะไม่ค่อยมีมาคบใครเท่าไหร่ มีแต่ไปแอบชอบเขา มีคนหนึ่งแอบชอบเขาตอนม.ปลาย จนกระทั่งจบก็ไม่ได้บอกเขาเลย
ทุกวันนี้ยังไม่มีใครรู้ คือเขาเป็นเพื่อนร่วมห้อง แล้วก็เหมือนขี้เล่น เฟรนลี่ เราก็แอบชอบก็ไม่กล้าคุย เขินๆ กลัวเสียเพื่อนด้วยแหละ แล้วตอนนั้นเราก็คือแค่ชอบๆ ไม่ได้หวังจะคบเป็นแฟนอะไรจริงจังขนาดนั้น
สเปกหนุ่มโดนใจและต้องหนีห่าง
ชอบคนเล่นดนตรี ใจเย็น คุยรู้เรื่อง หรือไม่ก็นักกีฬา นักฟุตบอลก็ได้ เพราะก็ชอบดูฟุตบอลตั้งแต่เด็กๆ ส่วนนิสัยที่ไม่ชอบคือผู้ชายสิบบรรทัด (หัวเราะ) เคยเจอแบบเวลามีปัญหากัน ก็ไม่คุยให้รู้เรื่อง แต่มาทะเลาะกันในแชทพิมพ์มาสิบบรรทัด เราก็ไม่ค่อยเก็ตอะ คือไม่ต้องยืดเยื้อได้มั้ย แบบจะเคลียร์ก็มาคุยกันให้รู้เรื่องกันไป
ครั้งหนึ่งในชีวิตที่อยากลองทำ
ไปดูบอลที่อังกฤษค่ะ มันเป็นความฝันในชีวิต เป็นสิ่งเดียวที่อยากทำ ถ้าไม่มีสิ่งนี้หนูอาจจะตายไปเลยก็ได้ คือมันมีช่วงหนึ่งตอนวัยรุ่นที่หนูหดหู่กับชีวิต เพราะต้องทำกิจกรรมเยอะ เราจะปรึกษาใครที่บ้าน บางเรื่องก็คุยไม่ได้ เพื่อนก็ไม่ค่อยได้เจอ เลยไม่รู้จะคุยกับใคร ช่วงนั้นก็เลยมีแค่ฟุตบอลที่เหมือนเยียวยารักษาหนู ทำให้เรามีความสุขมากขึ้น ก็เลยเป็นความฝันหนึ่งเดียวที่อยากทำ คือไปดูบอลที่นั่น ได้ใช้ชีวิตอยู่ที่นั่นสักพัก ได้เจอนักเตะที่เราชื่นชอบ
FIRST OFCHEESE
ชื่อ :ชีส-ศศิวิมล ไชนาพันธุ์พิพัฒน์
การศึกษา :ปี 3 คณะมนุษยศาสตร์ สาขาดนตรีตะวันตก มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
วันเกิด : 8 ตุลาคม 2540
ส่วนสูง : 164ซม.
น้ำหนัก :44กก.
นิยามสามคำบอกความเป็นชาวมอ :ซ้อม ซ้อม ซ้อม
คติประจำใจเวลาเรียน :ทุ่มเทให้สุด
แหล่งช้อปปิ้งใกล้มอ:เซ็นทรัลลาดพร้าว
เป้าหมายในอนาคต: ไปดูบอลทั่วโลก
ผลงาน : The Voice Season 3
IG :dele_cheesy
