ทานอาหารพร้อมดูการแสดงหุ่นละครเล็ก นาฏยศาลา หุ่นละครเล็ก โจหลุยส์ ที่ เอเชียทีค

“นาฏยศาลา หุ่นละครเล็ก (โจหลุยส์) หรือ Joe Louis : The Art of Thai Cuisine” ตั้งอยู่ด้านหน้า
ของโครงการ อยู่บริเวณใกล้กับหอนาฬิกา โดยมีแนวคิดจากเรือนงามตามยุคสมัยรัชกาลที่ 5
คือ “เรือนรับรองแห่งสยามประเทศ” เป็นการต้อนรับนักท่องเที่ยวและเปิดกว้างในเรื่องของศิลปะ
ไทย ทั้งเรื่องของอาหารและการแสดงในแบบฉบับของ “โจหลุยส์” จัดตั้งโดย
ครูสาคร ยังเขียวสด ศิลปินแห่งชาติ

เมนูเรียกน้ำย่อยด้วยขนมไทย กับกระทงทอง ขนมพอดีคำ ทานเล่นก่อนอาหารจะเสิร์ฟ

เริ่มที่อาหารไทยโบราณ อย่างเมนู แสร้งว่ากุ้ง (กุ้งแม่น้ำ) เป็นเมนุที่หาทานทั่วไปได้ยากแล้วใน
สมัยนี้ แต่อาหารไทยแท้ๆ ที่โจหลุยส์ มีให้ทาน สำหรับคนที่เคยทานแล้วคิดถึงเมนูนี้

แกงส้มชะอมกุ้ง เมนูอาหารไทยที่ขาดไม่ได้บนโต๊ะอาหาร เสริฟคู่กับข้าวสวยร้อนๆ
แกงส้มแบบไทยแท้จะเข้มข้นด้วยเครื่องแกง

เป็นอาหารไทยโบราณ หาทานยากอีกเมนูหนึ่งกับ แกงคั่วลิ้นจี่มะพร้าวอ่อน โดยยัดไก่ไปใน
เนื้อลิ้นจี่แล้วคั่วโดยใส่เนื้อมะพร้าวอ่อน และเพิ่มเสน่ห์ให้กับเมนูนี้โดยใส่ลงไปในลูกมะพร้าว

เมนู ทะเลผัดแห้ง ที่มีทั้ง ปลาหมึกตั้วใหญ่และกุ้งแม่น้ำตัวโตๆ มา 2 ตัวในจาน

แกงเขียวหวานปลากรายไข่เค็ม เปลี่ยนชื่อให้บ่งบอกว่าเป็นเมนูของหุ่นละครเล็กเป็น
แกงเขียวหวานหนุมานเบญจกาย แต่รสชาติก็ยังคงความเป็นไทยดั้งเดิม

ปิดท้ายด้วยข้าวเหนียวมะม่วง ล้างปาก ผลไม้ฤดูร้อนบ้านเรา กินคู่กับข้าวเหนียวมูน

ในทุกๆ เย็นจะมีการเชิดหุ่นเจ้าจุกและเจ้าแกละ ทักทายนักท่องเที่ยวที่มาเที่ยวที่ เอเชียทีค
อยู่บริเวณรอบๆ ร้าน สามารถถ่ายรูปเก็บไว้เป็นระลึกได้ แล้วตามมาหยอกล้อลูกค้าภายในร้าน
ตามนิสัยซนๆ ของเจ้าจุกเจ้าแกละ สร้างรอยยิ้มและเสียงหัวเราะแก่ผู้มาเยือน

ชมการแสดงพิเศษจากหุ่นละครเล็กโจหลุยส์แบบฟรีๆ ทุกวันอังคาร – วันอาทิตย์ เวลา19:30 น.
แสดงยาวถึง 20 นาที ก่อนที่จะมีการแสดงแบบเต็มๆ ที่ด้านบนชั้นสองของ นาฏยศาลา
หุ่นละครเล็ก (โจหลุยส์) ที่โรงมหรสพขนาด 100 ที่นั่ง เตรียมจะเปิดให้เข้าชมเร็วๆ นี้

ข้อมูลร้าน

ที่อยู่ เอเชียทีค : เดอะ ริเวอร์ฟร้อนท์ (หน้าโกดัง 4) เขต บางคอแหลม จังหวัด กรุงเทพมหานคร

โทรศัพท์ 02-108-4000

เวลาเปิด,ปิด จันทร์ -พฤหัสฯ 17.00 – 23.00, ศุกร์-อาทิตย์ 17.00 – 24.00

ที่จอดรถ มีที่จอดรถ

ขอบคุณข้อมูล http://food.mthai.com/mafia-food/102564.html

เที่ยวชมวัดศรีดอนชัย ศูนย์รวมใจคนเมืองปาย

วัดศรีดอนชัย หรืออีกชื่อ วัดหลวงสะหรีบัวบาน ตั้งอยู่เลขที่ 18 หมู่ที่ 8 ตำบลเวียงเหนือ อำเภอปาย
จังหวัดแม่ฮ่องสอน สังกัดมหานิกาย มีเนื้อที่ 11 ไร่ 2 งาน 40 ตารางวา โดยพะท่าหม่องซอนำ
ทัพพม่ามาตั้งบ้านเรือนอยู่ ณ ที่แห่งนี้ แล้วสร้างวัดขึ้นเรียกว่า ”วัดบ้านดอน” หรือ “จองใหม่”
จากนั้นมีพะก่ากั่นนะและพะท่าส่างกงผู้เป็นบุตร เป็นผู้สืบทอดการเป็นผู้นำต่อมา …

พ.ศ. 2020 พระเจ้าติโลกราช เจ้าผู้ครองนครเชียงใหม่ มีพระบัญชาให้เจ้ามหาชีวิตศรีไจยาหรือ
เจ้าศรีไจย์ ซึ่งเป็นพระราชบุตรของพระเจ้าเสนะกูและเป็นเหลนของพระเจ้าเม็งรายมหาราช
ได้นำช้างพลาย 2 เชือกซึ่งเป็นช้างเผือกทั้งคู่ มาตีทัพพม่าที่รักษาบ้านดอนอยู่จนกระทั่งทัพพม่า
แตกพ่ายไป ก่อนที่ทหารพม่าจะถอยทัพได้ทำการเผาทำลายบ้านเรือนจนเสียหมด หลังจากการ
ต่อสู้กันปรากฏว่า ช้างพลายทั้ง 2 เชือกได้หายไป ทหารได้ติดตามหาจนพบว่า ช้างทั้งสองได้หนี
ไปเล่นนํ้าในแม่นํ้าไม่มีชื่อแห่งหนึ่ง เมื่อ ทหารได้นำช้างกลับคืนมาและได้กราบทูลเจ้ามหาชีวิตศรี
ไจยาทราบ พระองค์ทรงปรารภว่าแม่นํ้านื้ควรจะมีชื่อว่า “แม่น้ำปาย” อันมาแต่ชื่อช้างที่เรียกช้าง
พลายว่า ”จางปาย” และเมืองนี้ก็ให้มีซื่อว่า “เมีองปาย” จากการชนะศึกสงครามในครั้งนี้
พระเจ้าติโลกราชได้สถาปนาให้เจ้าศรีไจยเป็น ”เจ้าชัยสงคราม” และให้ปกครองเมืองปายในที่สุด

พ.ศ. 2021 ได้มีการสร้างวัดขึ้นใหม่พร้อมกับการขุดคูเมือง ทำประตูเมืองทั้ง 4 ทิศ อัญเชิญพระ
พุทธสิหิงค์ (พระสิงห์) มาจากเมืองนพบุรีศรีนครพิงค์เชียงใหม่ มาสถิตเป็นพระคู่บ้านคู่เมือง ณ
วัดแห่งนี้ ได้อาราธนานิมนต์พระวชิระ ปัญญามหาเถระ จากวัดมหาโพธาราม (วัดเจ็ดยอด) พร้อมกับ
พระมหาเถระจากเชียงรายและเมืองพะเยาอีกรวม 5 รูป มาอบรมให้ความรู้แก่ชาวบ้าน และตั้งชื่อ
ใหม่ว่า “วัดศรีดอนไชย’’ โดยใช้ชื่อหมู่บ้านคือบ้านดอน มาวางไว้ตรงกลางชื่อของเจ้าเมือง ต่อมาจึง
เขียนเป็นศรีดอนชัยตามสมัยใหม่ ในธรรมชาดกพื้นเมืองเรื่อง “แสงเมืองหลงถํ้า” ได้กล่าวไว้ว่า
“วัดละหลีดอนไจย แก้วกว้าง เป๋นวัดเจ้าจ๊าง อยู่เมืองสูง”

พ.ศ. 2124 สมเด็จพระนเรศวรมหาราชได้นำทหารมาฝึกที่เมืองปาย และได้นำทัพมานมัสการ
พระพุทธสิหิงค์เจ้าองค์นี้ด้วย โดยเสด็จประทับแรม ณ คุ้มเจ้าหลวงเมืองปายปราสาท หอคำเจ้าฟ้า
ซึ่งตั้งอยู่ ณ ที่ตั้งโรงพยาบาลประจำตำบลเวียงเหนือในปัจจุบัน

อ่านประวัติกันมาคร่าว ๆ แล้ว ลองมาชมคลิปของพ่อหนานจัน ผู้ที่ได้รับฉายาว่า “ปราชญ์เมืองปาย”
ชายผู้อุทิศตนเกือบทั้งชีวิตเพื่อศึกษาประวัติศาสตร์ของเมืองปาย และอนุรักษ์ศิลปวัฒนธรรมดั้งเดิม

พอเราได้พูดคุยกันพ่อหนานจันเสร็จ ก็มีการผูกข้อไม้ข้อมือ ซึ่งเป็นธรรมเนียมประเพณีที่ทำให้กับ
ผู้มาเยือน ผมว่านี่เป็นเสน่ห์ที่น่าประทับใจของภาคเหนือ ที่เราจะได้สัมผัสกับความใสซื่อ
และความน่ารักของวัฒนธรรม

ขอบคุณข้อมูลจาก : http://travel.mthai.com/blog/122261.html